طرفداری- اورتون که در شش ماه اخیر یک تیم پر فراز و نشیب بوده و در بعضی از بازی ها یک نمایش خوب و در برخی دیگر از بازی ها، به بدترین شکل ممکن می بازد، در شرایطی به مصاف آرسنال رفت که با حضور مالک جدید ایرانی تافی ها، بارقه هایی از امید در دل هواداران این تیم زنده شده است. اورتون تا قبل از مصاف با آرسنال، 13 امتیاز از منطقه سقوط فاصله داشت و 13 امتیاز هم از رده چهارم جدول.
اورتون در 4 بازی خود در لیگ برتر، باید با سه تیم بزرگ یعنی آرسنال، منچستر یونایتد و لیورپول مصاف دهد که البته بازی با آرسنال دیروز برگزار شد و در نهایت به شکست تلخ 2-0 خانگی شاگردان روبرتو مارتینز انجامید. شاید مارتینز به عنوان مربی اورتون فقط دو نقطه مثبت را برای پُز دادن به هواداران خودی و رقیبان در چنته داشته باشد. اول از همه، داشتن یک مهاجم تمام عیار به نام روملو لوکاکو که به تازگی رکورد گلزنی باشگاه در یک فصل را شکسته و دیگری، نتایج خوب اورتون در جام حذفی و حضور در مرحله نیمه نهایی با شکست دادن چلسی و دو گلی که همین لوکاکو در هفته قبل به تیم سابقش زد.
شرایط آرسن ونگر نیز بی شباهت به همتای خود نبود و او نیز با نتایج بسیار بدی که آرسنال در هفته های اخیر داشته، زیر تیغ تیز انتقادات قرار دارد ولی ونگر همان دو نقطه مثبت روبرتو مارتینز را هم ندارد. یعنی از داشتن یک گلزن تمام عیار همچون لوکاکو در تیم خود محروم بوده و اینکه تیم ونگر از جام حذفی هم کنار رفته است. نتایج اسفبار آرسنال در هفته های اخیر باعث شده بود تا ونگر برای بازی در گودیسون پارک اهمیت به سزایی قائل شده و از بازیکنان خود بخواهد که با تمام وجود بازی کنند.
آرسنال که هفته قبل در لیگ قهرمانان اروپا مقابل بارسلونا با حساب 3-1 در نیوکمپ باخته و حذف شده بود، به اعتقاد قریب به اکثریت کارشناسان، از لحاظ فنی دارای کیفیت خوبی بود. به همین دلیل، ونگر ترجیح داد که تا حد ممکن به ترکیب تیمش در نیوکمپ دست نزند و تنها به جای متیو فلامینی مصدوم، از فرانسوا کوکلین در خط هافبک استفاده نماید. تنها تغییر در ترکیب اصلی اورتون در مقایسه با بازی هفته پیش در برابر چلسی نیز یک تغییر اجباری بود. گرت بری که در حوادث عجیب آن بازی و درگیری معروف با دیگو کوستا تبدیل به نقطه کانونی خبرهای هفته قبل شده بود، به علت محرومیت ناشی از دریافت کارت قرمز، جای خودش را به محمد بشیچ بوسنیایی داد که برای اولین بار از ماه ژانویه در ترکیب اصلی اورتون به میدان می رفت.
هر دو تیم با یک مهاجم نوک بازی می کردند که از طریق سه هافبک در پشت سر حمایت می شد. لوکاکو در نوک خط حمله و روس بارکلی در پشت سر او حضور داشت. در آرسنال هم دنی ولبک آماده به ژیرو ترجیح داده بود و پشت سر او نیز مسوت اوزیل بازی می کرد. جالب اینجاست که الکس ایووبی پس از اولین حضور در لیگ قهرمانان اروپا و نمایش خوبش در نیوکمپ، برای اولین بار در لیگ برتر نیز وارد ترکیب اصلی آرسنال شد و در پست هافبک چپ به میدان رفت در حالی که الکسیس سانچز در سمت راست قرار گرفته بود.
آرسنال این بازی را بسیار توفانی آغاز کرد و دنی ولبک روی پاس فوق العاده الکسیس سانچز در دقیقه7، توانست دروازه روبلس را باز کند. پس از این گل، اورتون تا دقیقه 30 چند بار روی دروازه آرسنال خطرساز شد ولی مدافعان آرسنال بسیار کم اشتباه بودند. کوشیلنی و گابریل که زوج خط دفاعی توپچی ها را تشکیل می دادند، به خوبی توپ های زمینی و هوایی را دفع می کردند.
شاید یکی از اشتباهات بزرگ مارتینز مربی اورتون، قرار دادن بشیچ در ترکیب اصلی بود زیرا او چند ماه را به علت مصدومیت، از میادین دور بود و آمادگی روحی و فیزیکی لازم برای چنین بازی دشواری را نداشت. همین مسئله باعث شد که بشیچ در اواخر نیمه اول، یک توپ را در میانه زمین به راحتی لو بدهد که با پاس بلند هکتور بیرین در روز تولدش و فرار فوق العاده الکس ایووبی تبدیل به گل دوم آرسنال شد. ایووبی در این صحنه نشان داد که چه بازیکن قابل و مستعدی است. او با اینکه در سمت چپ بازی می کرد، ولی بارها به داخل می زد و همین باعث گیج شدن هافبک ها و مدافعان اورتون شده بود. ایووبی 19 ساله نیجریه ای که از 8 سالگی در تیم های پایه ای آرسنال رشد کرده، در این بازی به معنای واقعی، آقایی کرد. البته بشیچ به علت بازی ضعیفش در بین دو نیمه تعویض شد تا جان استونز به جای او در ترکیب اورتون قرار بگیرد و سیستم بازی اورتون در نیمه دوم تغییر یافته و خط دفاعی این تیم 3 نفره شود.
استراتژی آرسنال که با زدن این دو گل، خیال راحتی داشت، حفظ نتیجه با اداره توپ و میدان در نیمه دوم و آرام کردن بازی بود. توپچی ها در این امر موفق بودند تا اینکه بازی نیمه دوم دارای یک روند آرام باشد و خطر چندانی روی دروازه های دو تیم ایجاد نشود به جز دو فرصت عالی که لوکاکو و جاگیلکا از دست دادند. یکی از اتفاقات نه چندان جالب این بازی برای آرسنال، برخورد داوید اوسپینا دروازه بان این تیم با بازیکن حریف بود که باعث مصدومیت وی شد و او در دقایقی از بازی شرایط خوبی نداشت. این اتفاق برای ونگر بسیار نگران کننده بود زیرا در صورت مصدومیت اوسپینا و البته پیتر چک، توپچی ها مجبور به استفاده از دروازه بان سوم خود یعنی مت مکی 21 ساله و بسیار کم تجربه می شدند که البته چنین اتفاقی رخ نداد اما مسوت اوزیل از ناحیه مچ پا دچار مصدومیت گردید.
این بازی را باید تقابل تعداد زیادی از بازیکنان تیم ملی انگلیس با یکدیگر دانست. فیل جاگیلکا، لیتون بینس، آرون لنون، روس بارکلی، تام کلورلی و جان استونز از اورتون و بازیکنان ملی پوش انگلیسی آرسنال یعنی دنی ولبک، کیرون گیبس، کالوم چمبرز و تئو وولکات. انتظار می رفت که روی هاجسون به همین دلیل، به گودیسون پارک برود تا این بازی را تماشا نماید اما انتخاب هاجسون، حضور در سلهرست پارک بود. گیبس و چمبرز که در این بازی روی نیمکت حضور داشتند، فقط چند دقیقه آخر را به میدان رفتند ولی وولکات هرگز به بازی نرفت. البته نیمکت نشینی این ملی پوشان انگلیسی به اندازه نیمکت نشینی پر مرتساکر و اولیویه ژیرو عجیب نبود.
یکی از انتقادات پیرامون تصمیمات نادرست مارتینز مربی اورتون، عدم استفاده از عناصر تهاجمی روی نیمکت در نیمه دوم بود. مارتینز حتی یک دقیقه هم از مهاجمانی همچون آرونا کونه و عمر نیاسه استفاده نکرد در حالی که نیاز به گلزنی داشت و بر همگان عیان بود که خط حمله اورتون از کارایی لازم برخوردار نیست و نیاز به تغییرات اساسی در نیمه دوم دارد. تنها حربه مارتینز در نیمه دوم، به میدان فرستادن جرارد دلوفو بود که البته این بازیکن مکتب لاماسیا هم نتوانست کار خاصی را انجام دهد.
مشکلات اورتون به خط حمله محدود نبود و این تیم در میانه میدان هم مشکلات زیادی داشت و اسیر خلاقیت هافبک های آرسنال شده بود. شاید بتوان غیبت گرت بری را عامل این مشکلات خط هافبک اورتون دانست. بدین ترتیب چهارمین برد متوالی آرسنال مقابل اورتون رقم خورد. اورتون در 19 بازی اخیر مقابل آرسنال فقط یک بار پیروز شده است. تافی ها در 9 بازی خانگی اخیر خود در لیگ برتر، فقط یک بار پیروز شده اند و یکی از چالش های بزرگ آنها در این فصل، عدم نتیجه گیری مناسب در گودیسون پارک بوده که آنها را در نیمه دوم جدول قرار داده است در حالی که در اغلب فصول اخیر، همواره پیروز شدن در گودیسون پارک برای تیم های میهمان امری دشوار بود.
آخرین باری که آرسنال در لیگ برتر به پیروزی رسیده بود، روز 14 فوریه مقابل لستر صدرنشین بود. دنی ولبک در 5 بازی اخیر لیگ، 3 گل حساس را برای آرسنال زده و در این بازی برای چهارمین بار در مقابل اورتون گلزنی نمود. الکسیس سانچز هم رفته رفته به روزهای خوبش باز می گردد. او در 3 بازی اخیرش در لیگ برتر، در 3 گل آرسنال مشارکت مستقیم داشته یعنی یک گل را خودش زده و دو پاس گل داده است.
هکتور بیرین نیز یکی از بهترین های آرسنال در این بازی و البته در هفته های اخیر بوده است. بیرین در دو بازی اخیر لیگ برتر، 3 پاس گل داده در حالی که در 46 بازی قبل، فقط دو پاس گل داده بود. به هر حال آرسنال به سومین پیروزی خود در 10 بازی اخیر دست یافت تا اندکی از فشار انتقادات از روی ونگر برداشته شود هر چند که تنها فایده این پیروزی، حفظ فاصله 11 امتیازی با لستر سیتی بود. اورتون هم که به نظر می رسد روی جام حذفی متمرکز شده، بدترین خط دفاعی را در میان تیم های لیگ برتر در بازی های خانگی دارد و بدون شک هواداران اورتون در فصل آینده و با حضور فرهاد مشیری، چنین اوضاعی را تحمل نخواهند کرد.
