اختصاصی طرفداری
یک: دوازده مربی در سیزده سال
چلسی طی 13 سال اخیر که رومن آبراموویچ پا به استمفورد بریج گذاشته دوازده بار به تغییر مربی روی آورده است. یعنی متوسط نشستن روی نیمکت چلسی به دو سال هم نمی رسد. چلسی برای اولین بار در عصر رومن آبراموویچ از رقابت های اروپایی دور مانده و باید در فصل بعد بالانشین لیگ شود. یعنی آنتونیو کونته اجازه لغزش ندارد.
دو: دست و پنجه نرم کردن با مدیران باشگاه
آبراموویچ مدت ها است عنان کار را به مدیران - به قول ما ایرانی ها غیر فوتبالی - سپرده است. خانم مارینا گرانوسکایا زاده روسیه همکار و دوست نزدیک آبراموویچ طی دو دهه اخیر مدیر باشگاه به شمار می رود. او که در شرکت نفتی سیبنفت اوج گرفته را "بانوی آهنین" می خوانند. یوجین تننبائوم اوکراینی هم مدیر اجرایی باشگاه است. آنها مشاوران پرشماری دارند و کونته باید با چنین ترکیبی کنار بیاید. می گویند کونته با خودش دو مربی بدنساز و دو مربی به عنوان دستیارانش به لندن خواهد برد. این یعنی استیو هالند، ادی نیوتون و کریس جونز که در باشگاه هم محبوب هستند باید بروند، ولی آیا چنین خواهد شد؟ همسازی با ساختار چلسی یکی از چالش های مدیریتی کونته به شمار خواهد رفت.
سه: ساختن تیمی دیگر
آبی پوش ها نزول کرده اند. تیم باید ترمیم شود. ولی در کدام پست ها؟ چه کسانی خواهند رفت و کدام بازیکنان خواهند آمد؟ قرارداد جان تری 35 ساله در پایان فصل تمام خواهد شد و باشگاه هنوز پیشنهاد تمدیدی ارائه نکرده است. قلب دفاع چلسی نیاز به تقویت دارد. یووه به رهبری کونته در نخستین فصل حضورش که قهرمان سری آ شد طی 38 بازی فقط 20 گل دریافت کرد. یووه کونته مدافعان بزرگی در اختیار داشت. بانوی پیر اعلام کرده هرگز به لئوناردو بونوچی اجازه ترک تورین را نخواهد داد. گزینه جان استونز در اورتون که مورینیو فصل پیش تلاش کرد او را به دست آورد و ناکام ماند هنوز روی میز قرار دارد، ولی منچستر سیتی و چند باشگاه دیگر هم به دنبال استونز هستند. در خط حمله زمزمه رفتن دیگو کوستا به گوش می رسد. می گویند او خواهان بازگشت به آتلتیکو مادرید شده است. رئال مادرید به ادن هازارد می نگرد و برخی اعتقاد دارند او مرد میانی از نوعی که کونته می پسندد نیست. سسک فابرگاس، نمانیا ماتیچ و کورتوا هم باید به فرم خوب شان برگردند. رسانه های انگلیسی ادعا کرده اند کونته فقط با سه بازیکن جدید، چلسی را ترمیم خواهد کرد.
چهار: زمینه ساز شکوفایی شو
کونته اهل خریدهای بزرگ نبوده است. او آندره آ پیرلو و پل پوگبا را به عنوان بازیکن آزاد به دست آورد. او برای کارلوس توز 6.76 میلیون یورو پرداخت، برای آرتورو ویدال 4.9 میلیون و برای لیختشتاینر 7.5 میلیون که جملگی ارقام اندکی در مقایسه با خرید های غول های اروپایی محسوب می شدند. در تیم های کونته همیشه بازیکنانی به شکوفایی رسیده اند (که پوگبا میان شان شاخص است) که در ابتدا هیچ کس تصور نمی کرد به این جایگاه برسند، همان چیزی که چلسی سخت بدان نیاز دارد. اما کدام ها؟
پنج: یک مربی انعطاف پذیر
او مربی آرتزو، باری، آتالانتا و سیه نا بوده و اهل چالش دست و پنجه نرم کردن با سرمایه های اندک هم هست. از آتالانتا اخراج شده ولی در باری و سیه نا درخشیده و آنها را به دسته بالاتر آورده است. او جای لوییجی دل نری روی نیمکت یووه نشسته و در حالی که بانوی پیر در فصل 11-2010 هفتم شده بود آنها را "بلافاصله" در فصل بعد بی شکست قهرمان لیگ کرده که برای اولین بار در تاریخ سری آ رخ داده است. برای توصیف عملکرد تیمی کونته همین کافی که بدانیم 20 بازیکن 68 گل یووه در لیگ را به ثمر رساندند. بانوی پیر با او طی سه فصل پیاپی اسکودتو را فتح کرد.
آنتونیو را استاد سیستم 2-5-3 می خوانند (بوبان ستاره سابق میلان گفته 2-5-3 کونته در تاریخ فوتبال به بهترین وجه پیاده شده). توفیق او در بازی گرفتن از پیرلوی پا به سن گذاشته به عنوان بازیساز به عقب نشسته معرکه بود. کلودیو مارکیزیو و آرتورو ویدال در همین دوران مردان میانی جنگجوی تهاجمی شدند که وظایف دفاعی شان را هم فوق العاده اجرا می کردند. بونوچی در دفاع سه نفره نقش بازیکن آزاد را هم داشت و وقتی پیرلو در بند حریفان می آمد به جلو می تاخت. با این وصف کونته بارها جمله "... مربی خوب کسی است که با توجه به بازیکنانش تیمش را شکل دهد و نه برعکس" را بر زبان آورده است. او گفته با توجه به شرایط و توانایی بازیکنانش تیم هایش را می چیند. مردان او در باشگاه باری 2-4-4 بازی می کردند که در حمله به 4-2-4 بدل می شد. تیم های او بارها 1-4-1-4، 4-3-3، 3-3-4 و 2-5-3 بازی کرده اند.
شش: از مورینیو تا کونته
این که مورینیو برای دومین بار رهبری چلسی را در دست گرفت و اکنون رفته برای کونته نوعی آرامش به شمار می رود. همه می دانستند مورینیو پس از اخراجش در 2007 دوباره به استمفورد بریج بازخواهد گشت و همه مربیان بعدی چلسی در سایه سنگین او روی آن نیمکت داغ نشستند. اما ژوزه رفته و بازنخواهد گشت. شباهت های کونته و مورینیو کتمان ناپذیرند. هر دو شخصیت های قوی دارند و وسواسی هستند. هر دو خشمگین می شوند و هر دو بلند پرواز به شمار می روند و متنفر از شکست. یووه با کونته از 2011 که مربی یووه شد طی 167 بازی فقط 18 بار شکست را پذیرفت. یووه با او در سری آ در 151 بازی فقط 15 بار باخت که یعنی پیروزی در 68 درصد بازی ها. مورینیو هم طی بار اولی که مربی چلسی بود در 185 بازی فقط 21 بار شکست خورد که یعنی 67 درصد پیروزی. این آمار فوق العاده است. فقط مدیران چلسی امیدوارند کونته برخلاف مورینیو باشگاه را درگیر ماجراجویی های رسانه ای نکند.
هفت: خزان مربیان انگلیسی
آخرین باری که یک انگلیسی روی نیمکت چلسی نشست گلن هادل بود. او در 1996 استمفورد بریج را ترک کرد، یعنی بیست سال پیش. پس از آن همه مربیان چلسی، خارجی بوده اند: رود گولیت هلندی، جانلوکا ویالی ایتالیایی، کلودیو رانیری ایتالیایی، ژوزه مورینیوی پرتغالی، آورام گرانت از رژیم صهیونیستی، لوییز فلیپه اسکولاری برزیلی، گاس هیدینک هلندی، کارلو آنچلوتی ایتالیایی، آندره ویاش بواش پرتغالی، روبرتو دی ماتئوی ایتالیایی، رافا بنیتز اسپانیایی، دوباره مورینیوی پرتغالی و باز هم دوباره هیدینک هلندی. نگاهی به جایگاه مربیان انگلیسی / بریتانیایی در اروپا بازتابنده محو شدن مربیان مهد فوتبال است. تعداد مربیان پنج لیگ برتر اروپا بر مبنای ملیت شان بدین قرار است:
ایتالیایی: 20 مربی
فرانسوی: 20 مربی
اسپانیایی: 20 مربی
آلمانی: 12 مربی
انگلیسی: 4 مربی
چهار مربی انگلیسی هم عبارتند از آلن پاردیو در کریستال پالاس، سام آلاردایس در ساندرلند، ادی هاو در بورنموث و گری نویل در والنسیا. از این چهار نفر فقط هاو و نویل کمتر از 50 سال سن دارند، در حالی که ده آلمانی و سیزده اسپانیایی و سیزده ایتالیایی کمتر از 50 سال در اروپا روی نیمکت نشسته اند. این که روی هاجسون مربی تیم ملی انگلیس 68 ساله است و کونته روی نیمکت ایتالیا 46 ساله، نشان می دهد جزیره نشین ها در زمینه مربیگری تا چه حد از همتایان شان عقب افتاده اند.
