اختصاصی طرفداری - رویارویی منچستری های و لیورپولی ها را یادآور نبردهای قبیله ای می خوانند. بازگوکننده الگوی دشمنی خودی ها و غیرخودی ها، در حالی که این دو شهر قرار گرفته در شمال غرب انگلیس فقط 56 کیلومتر با هم فاصله دارند. با این وصف دو باشگاه دو شهر دشمنان قدیمی به شمار می روند و با نیش و طعنه و عتاب به یکدیگر اشاره می کنند. به قول خودشان و با زبان خودشان " Mancunian / منچستری ها" و " Scouse / لیورپولی ها" در یک کاسه قرار نمی گیرند. هیچ وقت. هرگز.
رقابت دو شهر از دوران "انقلاب صنعتی" آغاز شد. دورانی که صنعتگران دو شهر پا به پای هم جلو رفتند. برپایی خط آهن لیورپول - منچستر در سال 1830 به عنوان نخستین خط آهن بین دو شهر نقطه عطف عصر جدید به شمار می رفت. ولی دو شهری که به نظر می رسید باید همسایه های مهربانی باشند با برپایی "کانال کشتیرانی منچستر" برابر هم قرار گرفتند. پیش از آن تاجران منچستری برای واردات و صادرات شان از بندر لیورپول مبالغ سنگینی می پرداختند. منچستری ها در سال 1894 این کانال را به طول 58 کیلومتر از شهر منچستر تا دریا کشیدند و رکود اقتصادی شدیدی را بر شهر لیورپول تحمیل کردند. تصادفی نبود نخستین دیدار دو باشگاه - یعنی لیورپول و نیوتون هیث (که بدل به منچستر یونایتد می شد) - سه هفته پیش از افتتاح کانال برگزار شد و لیورپول 0-2 به پیروزی دست یافت. افتتاح کانال مترادف شده بود با آغاز رقابت دو شهر در میادین فوتبال. برپایی این کانال شش سال طول کشید و 15 میلیون پوند (معادل 2 میلیارد پوند کنونی) هزینه در برداشت. پس از آن بندر شهر منچستر بدل به سومین بندر فعال بریتانیا شد. کافی است به لوگوی منچستر یونایتد و منچستر سیتی نگاهی بیندازید تا به اهمیت کشتی و کشتیرانی در این شهر دست یابید.
در چنین قابی جابجایی بازیکنان دو باشگاه بدل شد به معمایی غیر قابل حل. در حقیقت تاکنون طی حیات دو باشگاه فقط 9 بازیکن مستقیما بین منچستر یونایتد و لیورپول رد و بدل شده اند و از سال 1964 که فیل چیزنال از یونایتد راهی لیورپول شد تاکنون هیچ بازیکنی مستقیما بین دو باشگاه رد و بدل نشده است. وقتی گابریل هاینتزه در 2007 تلاش کرد از یونایتد راهی لیورپول شود با چنان خشمی روبرو شد که به جدایی اش از یونایتد و پیوستن به رئال مادرید انجامید. البته پل اینس، پیتر بردسلی و مایکل اوون از مسیرهای غیر مستقیم در هر دو باشگاه بازی کردند. ولی برای توصیف نزدیکی دو شهر / دو باشگاه باید به مت بازبی کبیر اشاره کرد، به معمار بزرگ منچستر یونایتد. مربی اسکاتلندی که از خاکسترهای فاجعه مونیخ در فوریه 1958 که هواپیمای حامل بازیکنان و مربیان یونایتد در آلمان سقوط کرد و هشت بازیکن و دو مربی یونایتد کشته شدند، یونایتد را به پرواز درآورد و قهرمان انگلیس و سپس در سال 1968 قهرمان اروپا کرد. یونایتد با رهبری بازبی 13 جام را فتح کرد که یعنی او پس از آلکس فرگوسن بهترین مربی باشگاه بوده است. ولی مت بازبی طی سال های 41-1935 بازیکن لیورپول بود و 115 بار به عنوان هافبک در جناح راست در مرسی ساید بازی کرده بود. او ابتدا بازیکن منچستر سیتی بود و سپس راهی لیورپول شد و بازوبند کاپیتانی لیورپول را هم به دست آورد و با لیورپول در 1948 قهرمان جام حذفی شد و سه بار هم عنوان قهرمانی لیگ را کسب کرد.
رقابت عصر نوی دو باشگاه پس از عصر مت بازبی در یونایتد آغاز شد. لیورپول طی سال های 1972 تا 1992 باشگاه برتر بلامنازع جزیره شد و یونایتد نزول کرد و نزول. آنها در این مدت 11 بار قهرمان لیگ شدند، 19 جام داخلی را فتح کردند و 7 جام اروپایی را. در حالی که یونایتد در این دوران طعم قهرمانی لیگ را نچشید و در جام های داخلی مثل فینال جام حذفی 1977 که لیورپول را 1-2 پشت سرگذاشت تکیه داد. لیورپولی ها در این دوران جمله معروف بیل شنکلی را در اشاره به یونایتد تکرار می کردند "... اگه اولی، اولی، و اگه دوم شده ای هیچی نیستی". با این وصف یونایتد در آن دوران هم محبوب رسانه ها به شمار می رفت و لیورپولی ها به طعنه آنها را " The Glams " می خواندند، به مفهوم آنهایی که تماشایی هستند بی آن که خاصیتی داشته باشند. لیورپولی ها هنوز هم اعتقاد دارند تیم شان کنار رئال مادرید، آژاکس، بایرن مونیخ، میلان و بارسلونا یکی از باشگاه هایی است که دوره ای را - از اواخر دهه 1970 تا 1985 - در اروپا به خود اختصاص داده و یونایتد جایی در این قاب ندارد.
با این وصف ورود آلکس فرگوسن همه چیز را تدریجا به سود یونایتد کرد و جای دو باشگاه عوض شد. فرگی وارد شد و جمله معروف "آمده ام تا آنها را از برج عاج شان پایین بکشم" بر زبان آورد و فاصله دو باشگاه در قلمروی قهرمانی لیگ را از بین برد. یونایتد از 1992 باشگاه بی رقیب جزیره شد و لیورپول را در سایه اش قرار داد. آنها از آن زمان تاکنون 13 بار قهرمان لیگ شده اند، 32 جام داخلی را بالا برده اند و 6 جام اروپایی را. در حالی که لیورپول در جام اتحادیه 2003 و جام حذفی 2006 یونایتد را شکست داد ولی هنوز در حسرت قهرمانی لیگ برتر باقی مانده است.
منچستر و لیورپول پس از لندن و حومه اش پرجمعیت ترین منطقه انگلیس را شکل داده اند و دو باشگاه شان هم چشم و چراغ شمال جزیره به شمار می روند. یونایتد و لیورپول با فاصله زیادی لندنی ها از آرسنال تا چلسی و تاتنهام و وستهم را پشت سرگذاشته اند. آنها روی هم رفته 38 بار قهرمان انگلیس شده اند، 18 بار فاتح جام حذفی، 12 بار رباینده جام اتحادیه، 25 کامیونیتی شیلد، 8 بار قهرمان اروپا، 3 جام یوفا و 4 سوپر کاپ اروپا را به چنگ آورده اند. از سال 1972 تاکنون فقط در چهار فصل یکی از این دو باشگاه یونایتد و لیورپول یکی از دو صدرنشین لیگ نبوده است: 81-1980، 2004-2003، 2005-2004 و 15-2014. یعنی نمی توان رقابت دو باشگاه شمالی را بدون مقهور کردن پایتخت نشین ها زیر ذره بین برد.
