16 نوامبر 1996: منچستریونایتد 1 - 0 آرسنال
اولین شانس آرسن ونگر برای ضربه زدن به منچستر یونایتد در لیگ برتر در این بازی به دست آمد، آرسنال برای ده بازی بود که شکست نخورده بود و یونایتد در پی سه باخت پیاپی پا به این مسابقه می گذاشت. از جمله دو شکست تحقیرآمیز 6-3 در ساوتمپتون و 5-0 در برابر نیوکاسل. در کمال تأسف برای ونگر، آرسنالی ها فقط توانستند به خودشان آسیب برسانند. روی کین در این بازی غایب بود و برای یک ساعت میانه میدان توسط پاتریک ویرا و دیوید پلات تحت سیطره توپچی ها بود، تا اینکه یک پاس رو به عقب از مارتین کیون همه زحمت تیم را بر باد داد. نیکی بات توپ را از دیوید سیمنِ ترسیده ربود و ارسالش به محوطه شش قدم را نایجل وینترباتم با سینه اش وارد دروازه کرد.
25 فوریه 2001: منچستریونایتد 6 - 1 آرسنال
بعد از ظهری تلخ برای همه هواداران ایگورز استپانوف، که کف زمین اولدترافورد بال بال می زد. بعد از گذشت تنها یک چهارم از زمان بازی دوایت یورک هتریک کرده بود. در طول بازی فقط یک لحظه از آرسنال فوق العاده آرسن ونگر دیده شد- حرکت تمیز رو به جلویی که منجر به گل تساوی تیری آنری شد- اما همه اش همین بود. روی کین، سولسشائر و تدی شرینگام کار را برای فرگوسن یکسره کردند تا یونایتد با اختلاف فاحش 16 امتیازی در صدر جدول قرار بگیرد.
7 دسامبر 2002: منچستریونایتد 2 - 0 آرسنال
اشتباهات بد و بدشانسی دوباره ونگر را در اولدترافورد زمین گیر کرد و حرکت یونایتد به سمت قهرمانی لیگ حالتی جدی به خود گرفت. مرد سقوط کرده اینبار پاسکال سیگان بود که دفع ضعیفش منجر شد تا سباستین ورون (به کمک هندبالی از نیستلروی و اسکولزی در آفساید) توپ را از رامی شعبان عبور دهد و آن را وارد دروازه کند. رامی بعد موقع زدن ضربه دروازه خودش را مصدوم کرد و استورات تیلور جوان جای او را گرفت. او هم گلی از اسکولز دریافت کرد تا سه امتیاز قطعی شود. آرسنال با این حال تا اوایل مارس با 8 امتیاز اختلاف صدرنشین بود اما کسب تنها 4 پیروزی در نه بازی انتهایی فصل کمک کرد تا یونایتد به رقابت قهرمانی لیگ برگردد.
34 اکتبر 2004: منچستر یونایتد 2 - 0 آرسنال
نبرد بوفه نقطه عطفی در تاریخ بازی های دو تیم است و حتی صفحه ویکی پدیای خودش را هم دارد. همه چیز براا یک نبرد بزرگ مهیا بود: آرسنال به دنبال رسیدن به رکورد 50 بازی شکست ناپذیری در لیگ بود و درست یک سال بعد از نبرد اولدترافورد، بازی که نیستلروی در آن یک پنالتی دقیقه نودی را از دست داد به تئاتر رویاها برگشتند.
آرسن ونگر یک بار دیگر از اشتباهات داوری خشمگین می شد-ریو فردیناد فردی لیونبرگ را سرنگون کرد و نیستلروی که هم ساق پای اشلی کول را مورد نوازش قرار داد و جریمه نشد- اما ونگر به خاطر واکنشش بعد از بازی 15 هزار پوند جریمه شد. وین رونی دربرابر پای آویزان سول کمپل خودش را زمین زد تا نیستلروی به انتقام و رستگاری برسد. گل وین رونی بعد از آن مهر پایانی بود بر روند 49 بازی شکست ناپذیری توپچی های لندنی.
فقط دعوایی غذایی می توانست پایان بخش این شو باشد، بازیکن ناشناسی از آرسنال این مسولیت خطیر را بر عهده گرفت و تکه ای پیتزا را در تونل خروجی بر سر فرگوسن پرت کرد. چه خوشمزه!
9 آوریل 2006: منچستریونایتد 2 - 0 آرسنال
جمعیت رکوردشکن 70 هزار و 908 نفری کمابیش مطمئن از اینکه همان داستان همیشگی را شاهد خواهند بود در صندلی های خود نشستند. اما این بازی آن شور و حرارت نبرد های دیگر را نداشت. وین رونی دوباره به آرسنال ضربه زد. او گل اول را به ثمر رساند و بعد هم فرصت گلزنی را برای پارک جی سونگ فراهم کرد تا آرسنال باری دیگر در اولدترافورد دفن شود.
13 آوریل 2008: منچستریونایتد 2 - 1 آرسنال
آرسنال پیش بود اما هندبال مسخره ای از ویلیام گالاس یونایتد را به بازی برگرداند. کریستیانو رونالدو بر اعصابش مسلط بود و پنالتی که دو بار نواخته شد را به گل بدل کرد و اوون هارگریوز هم با ضربه ای ایستگاهی از فاصله ای 25 یاردی آخرین میخ را بر تابوت امیدهای آرسنال برای قهرمانی در لیگ کوباند.
29 آگوست 2009: منچستریوناتد 2 - 1 آرسنال
آرسن ونگر در بازی که تیمش برای دومین بار در طی سه سال برد را با باخت عوض کرد بزرگترین تحقیر عمومی خود را متحمل و به جایگاه هواداران فرستاده شد. آندری آرشاوین توپچی ها را پیش انداخته بود اما اشتباه آلمونیا این فرصت را در اختیار رونی گذاشت تا بازی را از روی نقطه پنالتی به تساوی بکشاند. ونگر بعد از اشتباه آبو دیابی که باعث شد تا ضربه آزاد رایان گیگز به گل بدل شود بیشتر و بیشتر ناامید می شد و البته ناامیدی دیگری هم برای ونگر در انتظار بود. گل تساوی دقیقه 96 فن پرسی به خاطر آفساید پذیرفته نشد و خوشحالی ونگر را کوتاه کرد تا او همه عصبانیتش بر سر یک بطری آب تخلیه کند.
13 دسامبر 2010: منچستریونایتد 1 - 0 آرسنال
شانس آرسنالی ها یکبار دیگر آنها را در اولدترافورد ناامید کرد. وین رونی-که پیش از این عذاب آور آرسنالی ها شده بود- یک پنالتی را از دست داد و گلی انفرادی از پارک جی سونگ یونایتد را به صدر جدول فرستاد. ونگرِ حسرت به دل تقصیر را گردن زمین لیز بازی انداخت که باعث شده بود تا 'کیفیت تکنیکی' بازی آنها را پائین بیاورد.
28 آگوست 2011: منچستر یونایتد 8 - 2 آرسنال
کمتر جای بهتری پیدا می شد تا آرسنال سنگین ترین شکست خود در طی 115 سال را تجربه کند. یک آرسنال سرهم بندی شده که پر بود از مصدومان و محرومان در نیمه اول 3-1 عقب بود(فن پرسی یک پنالتی را خراب کرد) اما یونایتد نمی خواست پایش را از روی پدال گاز بردارد. رونی با یک هتریک از خودش پذیرایی کرد، کارل جنکینسون جوان اخراج شد، ونگر گفت 'تحقیر' شده است و از هوادارانی که به منچستر رفته بودند عذرخواهی کرد.
این حقیقت که این تنها باری بود که آرسنال بیش از یک بار در لیگ برتر در اولدترافورد گلزنی کرده بود در پایان بی اندازه بی اهمیت جلوه می کرد.
3 نوامبر 2012: منچستر یونایتد 2 - 1 آرسنال
یک سال بعد از تحقیر 8-2، آرسنال شکل دیگری از تحقیر را با خوردن گلی از فن پرسی در سه دقیقه ابتدایی تجربه کرد. فن پرسی که با جار و جنجال در آن تابستان به منچستر پیوسته بود. وین رونی باز هم پنالتی از دست داد، اما پاتریس اورا قبل از اخراج جک ویلشر فاصله را دو برابر کرد.
10 نوامبر 2013: منچستریونایتد 1 - 0 آرسنال
فن پرسی دوباره دستی که به او غذا می داد را گاز گرفت و این بار خبری از خوشحالی نکردن از طرف مهاجم هلندی که ونگر قبل از بازی او را هنوز 'یک بازیکن آرسنال' خطاب کرد نبود. با وجود تمام عذابی که مویس به یونایتد داد آسایش پیروزی همیشگی خانگی برابر آرسنال از آنها دریغ نشد. ونگر بعد از بازی گفت تیمش 'زیادی عصبی' بود.
