| 20) مارک هیوز (1986-1980 و 1995-1988) |
مارک هیوز یکی از مردان کلیدی ـی بود که موجب موفقیت های اولیه سر الکس فرگوسن در منچستریونایتد شد. گل های هیوز تبدیل به بستری شدند برای فراهم شدن شرایط بازگشت منچستریونایتد به روزهای اوجش در اوایل دهه 90 میلادی. او ابتدا در کنار برایان مک کلیر و سپس در کنار اریک کانتونا، زوج های قدرتمندی را در خط حمله منچستریونایتد شکل داد و همچنین موفق شد تا اولین جام اروپایی سر الکس فرگوسن را با دو گلش در فینال "جام برندگان اروپا" در مقابل بارسلونا به ارمغان آورد. هیوز بعدها هدایت تیم همشهری – منچسترسیتی – را بر عهده گرفت، اما 163 گلی که برای منچستریونایتد به ثمر رساند موجب شد تا نام او به عنوان یکی از جاودانه های باشگاه محبوب نیمه سرخ شهر منچستر ثبت شود.
| 19) نمانیا ویدیچ (2006 تا 2014) |
این بازیکن صربستانی که اخیراً خداحافظی اش از فوتبال را نیز اعلام کرد، در بخش پایانی حضور فرگوسن در منچستریونایتد به یکی از مهره های قدرتمند و بزرگ یونایتد تبدیل شد. ویدیچ در ژانویه سال 2006 به منچستریونایتد پیوست و در ابتدا نتوانست جایگاهی را در ترکیب این تیم پیدا کند، اما خیلی زود به یکی از مهره های مستحکم یکی از تیم های طلایی تاریخ منچستریونایتد تبدیل شد. بی شک بزرگ ترین خصلت او را می توان "نترس بودن او در کارش" دانست. توانایی ویدیچ در رهبری منچستریونایتد در درون زمین بازی موجب شد تا او حتی به بستن بازوبند کاپیتانی باشگاه نیز نائل شود.
| 18) ریو فردیناند (2002 تا 2014) |
فردیناند به عنوان مدافعی باهوش و البته شجاع، در سال 2002 با قراردادی 34 میلیون پوندی که رکورد گران قیمت ترین انتقال بریتانیا در آن زمان را شکست به اولدترافورد منتقل شد و خیلی زود ارزش هایش را در این باشگاه ثابت کرد. پس از 12 سال خدمت بسیار عالی، دیگر کسی نمی توانست ادعا کند که انتقال او به یونایتد برای این تیم معامله ای بسیار سودبخش نبوده است. با داشتن توانایی های زیاد در بازی خوانی و دارا بودن مهارت های لازم برای پوشش دادن سریع و هوشمند زمین، فردیناند به نمادی از یونایتدِ قرن بیست و یکم تبدیل شد و در سال 2008 به همراه این تیم موفق به قهرمانی در اروپا شد.
| 17) اوله گونار سولسشر (1996 تا 2007) |
"و اوله گونار سولسشر بازی را (به نفع یونایتد) رقم زده است"! این جمله گزارشگر فینال لیگ قهرمانان اروپا بین منچستریونایتد و بایرن مونیخ به یکی از خاطره انگیز ترین جملات در تاریخ باشگاه تبدیل شد. اما حتی جدا از آن شب خارق العاده، سولسشر تأثیرات قابل ملاحظه ای را در دوران حضورش در جمع شیاطین سرخ از خود به جای نهاد. با وجود اینکه او در دورانی که منچستریونایتد سرشار از مهاجمان درجه یک بود به عنوان یک "ذخیره طلایی" مورد استفاده قرار می گرفت، اما "قاتلِ کودک چهره" در 366 باری که برای یونایتد به میدان رفت موفق شد تا رکورد عالی 126 گل را برای این تیم به ثبت رساند. او هرگز به نیمکت نشینی هایش در یونایتد اعتراض نکرد و این امر موجب شد تا ذهن و قلب هواداران منچستریونایتد را بیش از پیش از آن خود کند.
| 16) دیوید بکهام (1992 تا 2003) |
کوبیدن بکهام به دلیل جلب توجه رسانه ای او در عصر مدرن دیجیتال به یک رفتار رواج یافته بین برخی افراد تبدیل شده است، اما هیچکس نمی تواند منکر اهمیت های او برای یونایتد در نزدیکی های ورق خوردن قرن حاضر شود. این گونه به نظر می رسید که هیچ راه حلی برای سانترهای پای راست او از ضربات آزاد یا در جریان بازی وجود نداشت. این سانترها، پاس گل های بی شماری را به نام او ثبت کردند. او در عرصه گلزنی نیز موفق کار کرد و با گلی که از میانه های میدان به تیم "ویمبلدون" زد، شهرتی جهانی را برای خودش دست و پا کرد. گلِ به موقع او در مقابل تاتنهام موجب شد تا منچستریونایتد عنوان قهرمانی لیگ برتر را در سال 1999 به دست آورد و 10 روز بعد، دو کرنر خاطره انگیز بکهام در فینال لیگ قهرمانان پایه گذار 2 گل و نتیجتاً قهرمانی شیاطین سرخ در لیگ قهرمانان اروپا شد.
| 15) گری نویل (1992 تا سال 2011) |
افراد معدودی وجود دارند که همچون گری نویل به نمادی از منچستریونایتد تبدیل شده باشند. مدافع راست ملی پوش تیم ملی انگلستان در طول دوران 19 سال اش در منچستریونایتد، 20 جام را کسب کرد و یکی از پایه های محکم کلاس 92 به شمار می رفت. او قبل از اینکه رسماً بازوبند کاپیتانی باشگاه را به بازو ببندد، به طور ضمنی کاپیتان یونایتد به شمار می رفت. شاید هیچکس به اندازه نویل برای موفقیت منچستریونایتد نجنگیده باشد. سر الکس فرگوسن یک بار از او به عنوان "بهترین دفاع راست انگلیسی نسل خودش" یاد کرد و در حقیقت او را باید در زمره بهترین مدافعان راست تاریخ انگلستان قرار داد.
| 14) بیل فولکس (1951 تا 1970) |
به عنوان مدافع وسطی در سطحی بسیار بالا، فولکس جلوه گر مطلق روحیه "دردانه های بازبی" بود. او به عنوان یک مدافع وسط همچون صخره ای مستحکم بود و فونداسیون تیمی بود که تجربه هایی را از سر گذارند که تیم های معدودی در تاریخ ورزش آن را تجربه کرده اند. او در فاجعه هوایی مونیخ در سال 1958 مشغول نجات دادن جان افراد و بیرون آوردن انسان ها از زیر خرابه های هواپیمای سانحه دیده بود. 10 سال پس از آن حادثه، او عضوی از رستگاری منچستریونایتد در فینال اروپا و قهرمانی این تیم در مسابقات اروپایی بود. فولکس بیانگیر تمام چیزهایی بود که در مورد آن تیم افسانه ای یونایتد می توان به زبان آورد.
| 13) راجر بیرن (1951 تا 1958) |
منچستریونایتد همواره کاپیتان های محبوبی را داشته است، اما برای بسیاری دیگر هرگز کاپیتانی همچون راجر بیرن پدید نخواهد آمد. او به عنوان بازیکنی با انعطاف پذیری بسیار بالای تاکتیکی به یکی از نخستین نمونه های پیستون های تهاجمی در فوتبال تبدیل شد. او از توانایی شگفت انگیزش در بازی خوانی استفاده می کرد تا حمله های زیادی را پی ریزی کند و عطشی خارق العاده برای سختکوشی داشت. هنگامی که بیرن جانش را به همراه 7 هم تیمی دیگرش در فاجعه هوایی مونیخ از دست داد، یکی از بزرگترین رهبران فوتبال انگلیس برای همیشه از دست رفت.
| 12) وین رونی (2004 تا به اکنون) |
ممکن است وفاداری وین رونی به منچستریونایتد چند بار در طول دوران حضورش در این باشگاه زیر سوال رفته باشد، اما از زمانی که او به عنوان نوجوانی 18 ساله از اورتون به یونایتد پیوسته است، کمتر کسی به توانایی های او شک داشته است. کاپیتان منچستریونایتد همین حالا هم بهترین گلزن تاریخ تیم ملی انگلستان به شمار می رود و این فرصت را دارد تا با ادامه دادن گلزنی هایش، رکورد سر بابی چارلتون به عنوان برترین گلزن تاریخ باشگاه منچستریونایتد را نیز از آن خود کند. او تاکنون زوج های موفقی را در خط حمله منچستریونایتد با رود فن نیستلروی، کریستیانو رونالدو، دیمیتاربرباتوف و رابین فن پرسی تشکیل داده است و اکنون در حال ایجاد درکی متقابل با آنتونی مارسیال جوان می باشد.
| 11) پیتر اشمایکل (1991 تا 1999) |
از "دانمارکی عظیم" به عنوان خریدی یاد می شود که بازی منچستریونایتد را تغییر داد. اشمایکل پس از ورود به منچستریونایتد خیلی سریع به استاندارهای بالایی رسید و هرگز از داد زدن بر سر مدافعانی که اشتباه می کردند ترسی نداشت. او موجب شد تا در فوتبال انگلستان به دروازه بانان اهمیت بیشتری داده شود و وقتی که منچستریونایتد با پیروزی های 0-1 موفق شد تا قهرمانی را در فصل 1996-1995 از آن خود کند، اشمایکل نقش به سزایی را داشت. وی در غیاب روی کین، جام قهرمانان اروپای سال 1999 را بالای سر برد و به جرأت می توان گفت که بیش از هر شخص دیگری لیافت بالا بردن جام را در آخرین بازی اش برای منچستریونایتد داشت.
| 10) برایان رابسون (1981 تا 1994) |
برای یک نسل خاص از هواداران یونایتد، رابسون برای همیشه "کاپیتان شگفت انگیز" ـی خواهد ماند که در بخش عظیمی از دوران 13 ساله حضورش در یونایتد، اکثر نبردهای میانه زمین را با پیروزی پشت سر می نهاد. توانایی های او به عنوان رهبر موجب شد تا رابسون طولانی ترین مدت بستن بازوبند کاپیتانی در منچستریونایتد را به نام خود ثبت کند. او به عنوان بازیکنی 25 ساله از سال 1982، کاپیتان یونایتد بود. رابسون با مهارت بالایی که در تکل زدن و میلی که برای نفوذ کردن داشت، حرکات پا به توپ سریعی را انجام می داد و به نظر می رسید که توپ به پاهای او چسبیده است. وقتی که منچستریونایتد در دهه 80 سال های بی ثمری را پشت سر می گذاشت، "روبو" دلخوشی هواداران یونایتد بود. وقتی در سال 1993، 26 سال انتظار آن ها برای قهرمانی در لیگ انگلستان به پایان برسد، رابسون با لیاقت تمام جام را بالای سر خود برد.
| 9) کریستیانو رونالدو (2003 تا 2009) |
ممکن است رونالدو پس از پیوستن به رئال مادرید به یکی از دو بازیکن برتر جهان تبدیل شده باشد، اما او پایه های تبدیل شدن به یک فوق ستاره فوتبال را در منچستریونایتد بنا کرد. او که به عنوان نوجوانی لاغر و با موهایی مش شده به اولدترافورد آمده بود، برای 6 فصل در منچستریونایتد حضور داشت و با مهارت های خارق العاده اش، قدرت تمام کنندگی عالی اش و نحوه بازی هیجان انگیزش؛ خاطره هایی فراموش نشدنی را در ذهن ها به جای گذاشت. 42 گل او در فصل 2008-2007 موجب شد تا شیاطین سرخ هم در لیگ برتر و هم در لیگ قهرمانان به عنوان قهرمانی دست یابند. رونالدو پس از گذشت 7 سال از زمان جدا شدنش از منچستریونایتد، همچنان در این باشگاه جایگاهی اسطوره ای دارد.
| 8) پل اسکولز (1992 تا 2011 و 2012 تا 2013) |
زین الدین زیدان از پل اسکولز به عنوان سرسخت ترین رقیبش یاد کرد و پپ گواردیولا نیز اعتقاد داشت که او بهترین هافبک نسل خودش می باشد. برای سر بابی چارلتون، اسکولز "تجسم تمام چیزهای زیبا در مورد فوتبال" بود. لیست بلند بالای نام های بزرگ دنیای فوتبال که به ستایش از اسکولز پرداخته اند، همه چیز را درباره کیفیت این هافبک سابق یونایتد بیان می کند و منچستریونایتد هنوز هم نتوانسته است جایگزین مناسبی را برای او در خط میانی اش پیدا کند. سختکوشی فوق العاده اسکولز، ذهنیت یک دنده او، خونسردی او در کار کردن با توپ و شم گلزنی عالی وی موجب شد تا اسکولز به یکی از کامل ترین هافبک های تمام دوران در انگلستان تبدیل شود. ممکن است گل های فوق العاده را از اسکولز مشاهده کرده باشیم، اما توانایی های او در تمامی نقاط میدان قابل مشاهده بود.
| 7) روی کین (1993 تا 2005) |
زبان تند او چندین بار مشاجره هایی را به بار آورد، اما رفتار روی کین در زمین فوتبال داستان خودش را داشت. شکست دادن او در میانه های میدان از سخت ترین کارها بود. او از همه افراد در اطرافش می خواست تا عالی باشند و به عنوان رهبری در زمین این توانایی را داشت که بهترین بازی را از هم تیمی هایش بگیرد. روی کین به عنوان یک فوتبالیست از چنان میزان جنگدندگی و انگیزه ای برخوردار بود که معدودی حتی می توانند امید رسیدن به سطح او را داشته باشند. او در زمان ترک کردن اولدترافورد، 17 مدال قهرمانی را کسب کرده بود و رقیبانش از سراسر دنیا کینه او را به دل داشتند.
| 6) دانکن ادواردز (1953تا 1958) |
اگر تقدیر، پایان دانکن ادواردز را آن گونه رقم نمی زد، او ممکن بود که به بهترین فوتبالیست تاریخ تبدیل شود. ادواردز به عنوان یک هافبک دفاعی که می توانست در هر جایی از زمین بازی کند، قوی، سریع و پر جنب و جوش بود و به نظر می رسید که تقدیر او برای بودن در میان بهترین ها نوشته شده است. وی در سن 21 سالگی، 177 بار برای یونایتد به میدان رفته بود و 18 بازی ملی را نیز در کارنامه داشت. با این حال، 15 روز پس از فاجعه هوایی مونیخ، ادواردز از شردت جراحات وارده در گذشت. سر بابی چارلتون اذعان می کند که با دیدن بازی دانکن ادواردز احساس می کرد خودش در جایگاهی پایین تر از او قرار دارد و درگذشت او را "بزرگترین تراژدی تاریخ منچستریونایتد و فوتبال انگلستان" می داند.
| 5) اریک کانتونا (1992 تا 1997) |
آیا هیچ بازیکنی در مدتی چنین کوتاه، چنین تأثیری را در یک باشگاه فوتبال داشته است؟ اریک کانتونا یکی از نمادهای باشگاه منچستریونایتد به شمار می رود و این در حالیست که کمتر از 5 سال را در اولدترافورد گذراند. تأثیرگذاری او بر روی تیمی که به شدت در پی خاتمه دادن به انتظاری 26 ساله برای قهرمانی در لیگ بود، خیلی سریع رخ داد. هنرمندی فوق العاده او در یک سوم تهاجمی یونایتد موجب شد تا تمام نقیصه های ناشی از مشکلات ذهنیتی و فیزیکی شیاطین سرخ برطرف شود.نوار گلزنی های او در پیروزی های 0-1 منچستریونایتد در نهایت به گلزنی در مقابل نیوکاسل منتج شد و قهرمانی لیگ در سال 1996 را برای شیاطین سرخ به ارمغان آورد. او در هر 4 سالی که فصل را با حضور در دیدار پایانی آن به اتمام رساند، مدال قهرمانی لیگ برتر را به گردن آویخت.کانتونا دارای استایل، اخلاق و استعداد یک نابغه عجیب و استقلال طلب بود.
| 4) دنیس لاو (1962 تا 1973) |
دنیس لاو ممکن است به خاطر توانایی فوق العاده اش در تمام کنندگی به یاد آورده شود، اما در حقیقت او چیزی بیش از این ها بود. تسلط او روی توپ، دیدنی بود و از توانایی های یک هافبکِ پاسور و یک دریبلزن درجه یک برخوردار بود. از لاو به درستی به عنوان بهترین بازیکن اسکاتلندی تاریخ یاد می شود. او با زدن 46 گل در یک فصل، هنوز هم عنوان بیشترین گل زده در یک فصل برای منچستریونایتد را در اختیار دارد. او یکی از 3 عضو "مقدس ملث" منچستریونایتد به شمار می رود که یک دهه برای باشگاه درخشیدند و به فاصله 10 سال از فاجعه مونیخ، یونایتد را به قهرمانی در اروپا رساندند. لاو همچنین اولین بازیکن تاریخ باشگاه منچستریونایتد به شمار می رود که عنوان بهترین بازیکن جهان را از آن خود کرده است.
| 3) جورج بست (1963 تا 1974) |
توانایی های جورج بست در درون زمین تنها با جذابیت او در خارج از زمین قابل مقایسه بود. این فوتبالیست اهل ایرلند شمالی خود به شوخی در این باره گفته بود: "اگر من (با چهره ای) زشت به دنیا آمده بودم، هرگز چیزی را درباره پله نمی شنیدید". این جمله خود بیانگر توانایی هاییست که او در اختیار داشت و همچنین جلوه گر موفقیت هاییست که "می توانست" به آن ها دست یابد. بست از چنان توانایی های ذاتی ـی برخوردار بود که بیشتر بازیکنان فوتبال تنها می توانند رویای داشتن آن ها را در سر بپرورانند. تماشای بازی او به شدت لذت بخش بود و افرادی که بازی او را از نزدیک تماشا کرده اند، از شرح دادن بی رحمی او در هنگام در اختیار داشتن توپ عاجزند. او در طول 11 سال حضور در اولدترافورد، 179 گل را برای منچستریونایتد به ثمر رساند و این تنها بخش کوچکی از چیزهاییست که بست در صورت عدم پرداختن به مسائل خارج از زمین می توانست از خود به جای بگذارد. وی در سال 1968 به عنوان بهترین فوتبالیست سال انتخاب شده بود.
| 2) رایان گیگز (1992 تا 2014) |
او کارش را به عنوان وینگری شجاع با سرعتی بسیار بالا آغاز کرد و یک ربع قرن بعد، وقتی در حال کناره گیری از فوتبال بود، یک هافبک میانی ایستا به شمار می رفت. در بین این دو مقطع زمانی، رایان گیگز رکورد کسب 34 عنوان قهرمانی را از خود به جای گذاشت که 13 عنوان از این مجموعه قهرمانی ها را فتح لیگ برتر تشکیل می داد. قدرت باقی ماندن او در ترکیب یکی از بهترین تیم های تاریخ فوتبال با هیچ بازیکن دیگری قابل مقایسه نیست و بسیار بعید به نظر می رسد که رکورد 963 بازی او برای منچستریونایتد هرگز از سوی بازیکن دیگری شکسته شود. بدون شک او همواره با آن گل معرکه اش به آرسنال به یاد آورده خواهد شد، گلی که در نهایت موجب شد منچستریونایتد به سه گانه سال 1999 دست یابد.
| 1) سر بابی چارلتون (1956 تا 1973) |
تنها 16 ماه پس از اولین بازی اش برای منچستریونایتد، سر بابی چارلتون 8 تن از هم تیمی هایش را در فاجعه مونیخ از دست داد؛ تجربه ای که هنوز هم هر روز به آن فکر می کند. با این وجود، او در 758 بازی برای منچستریونایتد موفق به زدن 249 گل شد تا رکورد بهترین گلزن تاریخ باشگاه منچستریونایتد را به نام خود ثبت کند. او نمادی از بازگشت سیمرغ وار منچستریونایتد به بالاترین سطح فوتبال اروپا بود و این امر را باید مرهون استایل شجاعانه بازی او و اراده بی نظیرش برای رسیدن به موفقیت دانست. در طول بازه 10 ساله ای که سر مت بازبی در حال بارسازی منچستریونایتد برای رساندن این باشگاه به قله اروپا بود، سر بابی در روندی دائمی گلزنی می کرد و در سال 1966 به عنوان بهترین بازیکن جهان دست یافت. سر بابی چارلتون هنوز هم به عنوان بزرگترین اسطوره در تاریخ باشگاه منچستریونایتد شناخته می شود.
