نیمه‌نهایی رویایی سال 2003 از خاطراتی است که اهالی فوتبال آن را از یاد نخواهند برد.
سهم ایتالیا در آن سال سه تیم از چهار تیم حاضر در این مرحله بود. در یک طرف میلان و اینتر و در سوی دیگر یوونتوس و رئال برای رسیدن به فینال لیگ قهرمانان اروپا به مصاف یکدیگر می‌رفتند.
اواسط ماه می 2003 است. رئال و یووه هر دو در لیگ‌های داخلی در آستانه قهرمانی‌اند. در آن دوره بحث بر سر اینکه کدام لیگ در جایگاه بالاتری قرار دارد وجود داشت. از دهه 1990 فوتبال اروپا شاهد سلطه فوتبال ایتالیا بر اروپا بود اما موفقیت‌های رئال و والنسیا نیز در آغاز قرن 21 اسپانیا را در موقعیت مناسبی قرار می‌داد.
مردان جوان و با انگیزه مارچلو لیپی برای نبردی سخت به جهنم سانتیاگو برنابئو قدم می‌گذارند. میزبان با گلهای کارلوس و رونالدوی برزیلی در مقابل تک گل دیوید ترزگه، یک پیروزی خفیف در بازی رفت به دست می‌آورند.
نوبت به دیدار برگشت می‌رسد. لیست بازیکنان دو تیم گویای موقعیت تاریخی آن مسابقه است؛ کارلوس، داویدز، زیدان، ندود، بوفون، کاسیاس، فیگو، دلپیرو، رائول، ترزگه، تورام.
بازی تحت کنترل بانوی پیر آغاز می‌شود. ستارگان مادرید قابل قیاس با حریف خود نیستند اما آنچه به یوونتوس برتری می‌دهد موقعیت تیمی است نه فردی. یک دفاع مستحکم با هافبکی خلاق به نام ندود که مهاجمان فرصت‌طلبی چون دلپیرو و ترزگه را تغذیه می‌کند.
در سمت دیگر، زیدان پس از دو سال از ترک یوونتوس به تورین آمده و هنوز عنوان بهترین فوتبالیست اروپا را یدک می‌کشد. یووه از فروش موفقیت‌آمیز او 48 میلیون پوند بدست آورد و با نیمی از آن پاول ندودی را گرفت که تا سال‌ها میانه میدان یوونتوس را بیمه کرده بود.
بیانکونری در نمایشی چشم‌گیر با گلهای ترزگه و دلپیرو در نیمه نخست و ندود در نیمه دوم با سه گل از حریف پرآوازه خود پیش افتاد. هشت دقیقه پس از گل سوم، بوفون پنالتی فیگو را مهار کرد تا تک گل دقایق پایانی زیدان هم برای مادرید چاره‌ساز نباشد و کهکشانی‌ها مغلوب انگیزه بچه‌های کوه آلپ شوند.
نبرد یووه و رئال همواره فراتر از یک دیدار عادی در چمپیونزلیگ بوده. امشب در دیدار برگشت دور گروهی لیگ قهرمانان اروپا، بار دیگر دو تیم در تورین رو در رو می‌شوند و میلیون‌ها بیننده را محو تماشا خواهند کرد. دیدار رفت با برتری 2-1 رئال همراه بوده و در این دیدار یوونتوس تلاش بیشتری برای بقا در جام خواهد کرد.
