یک- هیگواین - بایرن مونیخ؛ آنچلوتی دوباره بر سری آ خیمه می زند؟
در ایتالیا گفته می شود گونزالو هیگواین مورد توجه سران بایرن مونیخ قرار گرفته است. اگر بازی های ناپولی را هم در این فصل دنبال کرده باشید، احتمالا با من هم نظر هستید که هیگی، در اوج دوران فوتبالش قرار دارد. پس از دو سال ناامید کننده، گونزالو هیگواین نسخه فصل جدید، یکی از آماده ترین مهاجمان مرکزی دنیا محسوب می شود(اگر نگوییم آماده ترین!). او در حالی که وارد سال 2016 نشده ایم، 18 گل برای ناپولی به ثمر رسانده و چارچوب شناسی قهار نشان می دهد.(طی دو فصل اخیر سری آ، بهترین گلزن در لیگی که مدافعینش خوب دفاع می کنند، تنها 22 گل به ثمر رسانده است!)
با توجه به گفته های بالا، قطعا هیگواین می تواند گزینه جذابی برای هر تیمی در فصل آینده باشد. از آنجا که بایرن مونیخ معمولا نقل و انتقالاتش را بدون سر و صدا انجام می دهد، کمتر می توان صحت اخبار پیرامون این باشگاه را تایید کرد اما تاریخ نشان داده است که سرمربی فصل آینده این باشگاه، نگاه ویژه ای به سری آ دارد. در میان بازیکنان باشگاه آلمانی، تنها بازیکنی که احتمال جدایی اش می تواند قابل قبول باشد، لواندوفسکی است و با فرض جدایی این بازیکن، آنچلوتی قطعا به دنبال جایگزین خواهد بود. جایگزینی که از لیگ کشورش می تواند راهی باواریا شود. صحبت های دیگری در مورد علاقه کارلتو به وراتی یا برناردسکی هم به گوش می خورد، اما باید منتظر ماند تا قضاوت کرد.
دو- تمدید قرارداد اسپورتیلو با آتالانتا
مارکو اسپورتیلو، شبیه ترین دروازه بان نسل جدید فوتبال ایتالیا به جانلوییجی بوفون است. او همانند بسیاری از بازیکنان جوان و با استعداد فوتبال ایتالیا، جدی گرفته نمی شود اما حداقل در باشگاهی که در آن رشد یافته، به بازی گرفته می شود.
اسپورتیلو سال گذشته در دوره ای رکورددار تعداد سیو در اروپا بود. او دلیل اصلی استحکام آتالانتا است و اگر کمی خوش شانس باشد، می تواند جانشین احتمالی بوفون برای سال های پس از جام جهانی روسیه باشد. در روزهایی که باشگاه هایی همچون آ اس رم یا لاتزیو، دروازه بان با کیفیتی در تیم خود نمی بینند، گزینه هایی مانند اسپورتیلو می تواند خیلی جذاب باشد. آتالانتا دقیقا می داند چه جواهری در اختیار دارد و حالا قراردادش را تا سال 2020 تمدید کرده، تا اگر قرار بود ستاره تیمش راهی باشگاه بزرگی شود، پول خوبی نصیب باشگاه شود.
نمایندگان لیورپول در ایتالیا به دنبال رقیبی برای مینیوله هستند. آنها اگر اسپورتیلو را با خود به آنفیلد ببرند، قطعا تا کریسمس سال آینده، دروازه بان بلژیکی خود را فراموش می کنند.
سه- بوی خوش ثبات از میلان
به دلیل سفر اخیرم به شهر میلان، شاید همچنان در حال و هوای این شهر باشم اما یک چیز را قطعا به شما می گویم: نیمی از شهر بازگشته است. اینترمیلان پس از چند سال فاجعه وار، با امثال آسیلیو و مانچینی، به سطح اول فوتبال جهان بازگشته است.
نراتزوری حالا تماشاگران پرشمارش را به سن سیرو می کشد و مردم در کوچه و خیابان از رویای اسکودتو می گویند. آنها دوباره احساسی شده اند و شال و پرچم اینتر، رایج ترین سوغاتی این روزهای میلان است. در آن سوی شهر، هنوز در انتظار بیدار شدن غول دیگری هستیم. غولی که شاید با پایان کار گالیانی، تصمیم بگیرد بیدار شود.
چهار- درسی که یوونتوس از وراتی گرفت!
غول سفید و سیاه شهر تورین، سال ها قبل با بی توجهی نسبت به مارکو وراتی و ارائه پیشنهادی پایین، ستاره امروز فوتبال ایتالیا را به پاریسن ژرمن واگذار کرد. در روزهایی که وراتی به عنوان بهترین بازیکن خارجی لیگ فرانسه شناخته می شود، سران تیم فرانسوی قصد داشتند ستاره دیگری را از پسکارا رو کنند.
رولاندو ماندراگورا، جوان 18 ساله ای است که قطعا می تواند شما را شگفت زده کند. او در مالکیت جنوا قرار دارد و مانند سایرین، مجبور است در سری بی بدرخشد! تا یک هفته قبل، پاریسی ها جدی ترین مشتری وی محسوب می شدند اما حالا خبرنگاران ایتالیایی می گویند یوونتوس با جنوا به توافق رسیده است! ماروتا دیگر نمی خواهد میدان را به همتای فرانسوی واگذار کند. نکته عجیب این است که میلان که روابط حسنه ای با جنوا دارد، چرا برای این انتقال وارد عمل نشده است، با تشکر از آقای آدریانو گالیانی!
