طرفداری- یک شکل نگاه سنتی و لذت آور وجود دارد که می‌‌توانید با آن جدول لیگ را ببینیم؛ ۷ تیم مدعی با ۶ امتیاز اختلاف در حال مبارزه هستند. برای فهمیدن بیشتر موضوع، ۱۲ بازی انجام شده و چلسی در سال قبل درست در همین مقطع زمانی ۶ امتیاز از سیتی این فصل بیشتر داشت ولی حالا ۱۴ام است. مدعیان همیشگی حضور خواهند داشت اما این فصل احتمالا قهرمانی نزدیک تر از هر فصل دیگری خواهد بود.
شاید به خاطر زود بودن این مقایسه کمی اشتباه به نظر بیاید اما از سال ۱۹۹۹ تا به حال، فاصله تیمهای بالای جدول اینقدر به هم نزدیک نبوده است. نه اینکه فصل ۱۹۹۹-۲۰۰۰ رقابت بزرگی را به وجود آورد. یونایتد در ۱۲ بازی اول ۱۲ امتیاز از دست داد و در بقیه بازی‌های فصل فقط ۱۱ امتیاز از دست داد و با ۱۸ امتیاز اختلاف قهرمان شد. لیدز هم چهارم شد. حالا اما، در این فصل همه تیم‌ها امتیاز از دست می‌‌دهند.
شاید سیتی از همه محتمل تر باشد اما آنها به شکل خیلی زیادی به اگوئرو و سیلوا وابسته هستند. آنها وقتی این دو نیستند مثل بازی با نیوکاسل با مشکل روبرو هستند و در بازی‌های خانگی مثل وستهم بازی را کاملا در اختیار دارند اما می‌‌بازند. نگران کننده تر از این بازی ها، رقابت با تاتنهام بود که سیتی هارت، کمپانی و سیلوا را نداشت و اوتامندی هنوز جا نیفتاده بود. اگوئرو و توره هم ۱۰۰% آماده نبودند و شک و شبهه‌های زیادی در مورد بازیکنان نیمکت نشین سیتی به وجود آمد.
آرسنال هم همان آرسنال است با اینکه آرسنالی است با پیتر چک و آرسنال با چک، تیمی قطعا بهتر است همانطور که چک یک امتیاز را برای آرسنال در دیدار با تاتنهام به دست آورد. البته این اعتماد آنها به چک با مزه تلخی همراه است چون خیلی از خوب‌های آنها مصدوم هستند. یک ساعت بازی خوب آنها برابر تاتنهام ثابت کرد که آنها قابل اعتماد کردن نیستند. حداقل نه حالا. گرچه آنها قبل از بازی با سیتی درست قبل از جشن کریسمس، چند بازی دارند که می‌‌توانند همه آنها را ببرند. موقعیتی برای کسب حداکثر امتیاز پیش از دیدار با صدر نشین.
یونایتد هر طور شده ۲ امتیاز بیشتر با صدر فاصله ندارد اما خود فن خال می‌‌گوید که تیمش در اوج نیست. تمرکز بر مالکیت توپ به آنها رکورد دفاعی خوبی داده است. آنها ۱۰ ساعت است که گل نخورده اند اما با نزول رونی، آنها باید به جوانانی بی تجربه اعتماد کنند که بعضی از آنها گل‌های خوبی هم می‌‌زنند. شاید شرایط البته برای آنها برگردد درست مثل آن چهار بازی که در انتهای فصل آنها نعمت کریک را در تیم داشتند و با وجود او و قبل از مصدومیت در دیدار با سیتی، به برد‌های خوبی رسیدند.
سقوط چلسی کمی عجیب با چاشنی بد شانسی است و با اینکه آنها بالاخره بر می‌‌گردند اما امتیازات زیاد از دست رفته آنها را نهایتا به ۴ تیم برتر خواهد رساند. تاتنهام درست مثل دوران پس از بیل خوب بازی می‌‌کنند و بعضی‌‌ها اعتقاد دارند اصلا تاتنهام بدون بیل خیلی بهتر از با بیل است. با آمدن کلوپ و کریزمای او، نرفتن به چمپیونزلیگ برای لیورپول یک شکست بزرگ خواهد بود.
از سویی دیگر، نکته عجیب اصلی در این فصل، رشد تیمهای کلاس میانی جدول است که با حق پخش جدید، به بالای جدول آمده اند. تیمهای نظیر لستر، وستهم و کریستال پالاس. تیمهای که الان هم از قهرمانی و چمپیونزلیگ بی خیال شدند و به جنگ اورتون و ساوثهمپتون برای لیگ اروپا می‌‌روند. شرایط تغییر می‌‌کنند و نتایج لیگ برتر حالا رقابتی تر است. خطر تاثیر این رقابت بر نتایج ضعیف در چمپیونزلیگ هم وجود دارد. چیزی که لویس فن خال از همین الان به آن هشدار داده است.
با این حال کیفیت این فصل تعریف شده است و باید از خود بپرسیم کدام لیگ بهتر است. لیگی که از همین الان صدر نشینش ۱۶ امتیاز از تیم هفتم بیشتر دارد (آلمان) یا لیگی که هیچکس هیچ حدسی در مورد قهرمان نمی‌‌تواند بزند(انگلستان).
آیا لیگ برتر بهترین لیگ دنیا است؟ شاید نباشد اما در حال حاضر، لیگ برتر برای تماشا کردن بسیار جذاب است.
