طرفداری- جان تری و گری کیهیل در حال حاضر بهترین زوج دفاعی چلسی هستند. اوضاع برای آبی ها در این فصل طوری پیش نرفت که کسی پیش بینی می کرد. مشکلات زیادی در جلو، عقب و هر بخش بازی تیمی پیش آمد که فصل گذشته در تمام زمینه ها بهترین عملکرد را نشان می داد. مشکلات عجیبی که دلیل یکدیگر شده اند.
به طور جز به جز که به عملکرد دفاعی چلسی دقت کنیم متوجه می شویم که برانیسلاو ایوانوویچ تا چه اندازه دور از فرم همیشگی است. از ماه می به نظر او تمام توانایی هایش را به صورت یکجا از دست داد و به این ترتیب روی هوا و زمین افت از خود نشان می دهد و در حمله نیز نمی تواند به سایرین کمک کند. در شکست مقابل پورتو در لیگ قهرمانان، این مدافع صرب حتی یک بار نتوانست با سانتر های پر تعداد خود بازیکنان هم تیمی را صاحب توپ کند.
برای مورینیو این موضوع یک شکنجه است. طبیعتا ژوزه به دنبال یافتن طریقی برای گرفتن آن بازی ای از بازیکنانش است که پیش تر آن را از آن ها سراغ داشت. اما چرا شیوه مورینیو به شکست انجامیده است؟
هر ترکیبی از بازیکنان دفاعی تاکنون اشتباهات متفاوتی از خود نشان داده است اما این ایوانوویچ است که در هر ترکیبی حضور داشته و در تمام دقایق بازی تیم در لیگ برتر در ترکیب قرار گرفته است. این را می توان نسخه ای دانست که منجر به دو گل خورده به طور متوسط در هر بازی تیم شده است. شنیدن این موضوع برای هواداران چلسی آسان نیست اما؛ از دلایل اصلی قهرمانی چلسی در فصل گذشته خط دفاعی این تیم بود. آن ها 32 گل در 38 بازی دریافت کرده بودند. تا اینجای فصل -یک چهارم فصل گذشته- آبی ها نیمی از آن تعداد گل را دریافت کرده اند.
ترکیب های سه نفره متفاوتی -به جز ایوانوویچ- را در بخش های مختلف فصل دیده ایم. با تری و کیهیل شروع شد و بین دو نیمه بازی مقابل منچستر سیتی -ضمن شکست سه بر صفر- به زوما و کیهیل تغییر پیدا کرد. این وضعیت در بازی با وست بروم شامل زوما و تری می شد. وقتی تری در آن بازی اخراج شد، کیهیل به عنوان زوج مدافع فرانسوی جوان به ترکیب اضافه شد. در تمام هشت بازی نخست شاهد تغییر هایی در ترکیب مدافعان چلسی بوده ایم و به نظر ژوزه نمی تواند تصمیم بگیرد که کدام خط دفاعی مناسب تر است. در نتیجه این ترکیب های دائما در حال تغییر، به نتایج ناامید کننده ای انجامده اند.
این را باید به ناآمادگی بازیکنان کلیدی ای مانند برانیسلاو ایوانوویچ و نمانیا ماتیچ اضافه کرد. مورینیو باید به فرمولی که در فصل گذشته به موفقیت ختم شد باز گردد. زوج کیهیل-تری در خط دفاعی چیزی است که به آن ها در خط دفاعی ساختار مناسب را می دهد و ژوزه باید برای بازسازی آن، ایمان بیشتری به کار ببندد.
تغییر در فوتبال یک عنصر لازم است اما زوج اصلی خط دفاعی چیزی است که باید ثبات داشته باشد و همه چیز از آنجا شروع شود. قطعا با یک شکست خانگی مقابل ساوتهمپتون، به سراغ بازی های ملی رفتن کمکی به بازیابی اعتماد به نفس چلسی نمی کند. قدیس ها در آن بازی عالی کار کردند و چه بسا می توانستند با نتیجه سنگین تری استنفورد بریج را ترک کنند. اما حقیقت این بود که اشتباهات آبی ها منجر به فرصت های پیاپی تیم حریف می شد. برای مثال گل مانه حاصل غیبت جان تری در منطقه ای بود که باید پوشش می داد.
مورینیو در این فصل گفته که زوما را به تری ترجیح می دهد. او باور دارد که سرعت این مدافع جوان فرانسوی چیزی است که باعث می شود چلسی بتواند جلو تر بازی کند و در نتیجه رقبا را تحت فشار قرار دهد. تنها مرتبه ای که این شیوه جواب داد بازی مقابل آرسنال بود. دیداری که "جنجال" را بیشتر از عملکرد فنی بازیکنان چلسی باعث کسب پیروزی می دانند.
چلسی در دفاع پر از حفره بوده و این به رقبا اجازه داده که از حفره های موجود فرار کرده و آن ها را تنبیه کنند. وظیفه مورینیو این است که راهی برای سد آن حفره ها پیدا کند. راهی که برای او می شود در نظر گرفت، باز هم جان تری است. شاید او 35 سال داشته باشد اما برای ایده های نظم دهنده به ترکیب دفاعی چلسی، بهترین انتخاب است و هنوز هم قدرت رهبری او بی نقص است. یک ترکیب با تجربه که شامل تری و گری کیهیل باشد، همان چیزی است که مورینیو نیاز دارد.
در باشگاه های موفق برای موفقیت از اصولی پیروی شده که جواب داده اند. که برای ادامه موفقیت باید به همان اصول اولیه باز گشت. بارسلونا هدف را حفظ توپ در نظر می گیرد و حریف را در حسرت گرفتن توپ می کُشد. در چلسی طرز فکر اصلی این بوده که تیم عقب می نشیند، دفاع خود را محکم می کند و آنگاه با حملات سریع تلاش می کند دفاع حریف را از پیش بردارد و به گل برسد. این تنها راهی است که آن ها می توانند با آن، خط دفاعی خود را سر و سامان دهند. آن ها در فصل گذشته به همین شکل به موفقیت رسیدند و این طریقی است که به مورینیو راهی برای بستن حفره ها می دهد.
برای این کار، زوما با همه استعداد هایش، فرد مناسبی نیست. قصد، تخریب این بازیکن جوان نیست و به خصوصیات ذاتی وی بستگی دارد. زوما همواره چشم به حرکت دادن توپ به سمت جلو دارد. تکل های او خوب است و روی زمین خوب کار می کند. این ها کیفیت های هیجان انگیزی هستند اما او باید در بخشی هایی از بازی پیشرفت کند. او باید از جایگاه بازی اش شناخت بیشتری داشته باشد و در زمینه درک بازی پیشرفت کند. اشتیاق زیادی که او گهگاه نشان می دهد، جنبه ای است که او تا خونسرد عمل کردن باید آن را مدیریت کند.
کیهیل و تری به اندازه کافی مدافعان باهوشی هستند که بدانند باید تن به کدام نبردها ندهند و کدام یک از بازیکنان کناری را برای پاس دادن انتخاب کنند. مدافع خوب، مدافعی است که با نظم بازی می کند و این کیفیتی است که زوما در همه حال نمی تواند به تیم ارزانی کند. حضور زوما به جای تری خبر از علاقه مورینیو به این می دهد که وی می خواهد هجومی تر کار کند. تغییری که با تمام گذشته و تجربه او منافات دارد.
بازیکنان چلسی برای بازی در آن سبک خریداری شده اند یا با آن برای مدت های مدیدی تمرین کرده اند. پیش از اینکه آبی ها بتوانند بازی خود را به حریف دیکته کنند، باید جایگاه فعلی خود را بپذیرند. جایگاهی که فاصله بیشتری با 4 تیم بالایی جدول به نسبت منطقه سقوط دارد. هرگاه که اصول پایه ای یعنی سازمان دهی دقیق خط دفاعی شکل گرفت آن گاه آن ها می توانند به روزهای بهتری امیدوار باشند.
