طرفداری- آدامز به عنوان اسطوره باشگاه آرسنال، 669 بازی برای توپچی ها انجام داد و به عنوان یکی از مهم ترین بازیکنان تاریخ این باشگاه پایتخت نشین شناخته می شود. او که همینک در باشگاه آذربایجانی گابالا مدیر ورزشی است، سابقه 66 بازی برای سه شیرها را دارد. اینساید فوتبال مصاحبه بلندی با آدامز گرفت که در ذیل آن را می خوانید.
چه چیزی باعث شد که به آذربایجان بیایید؟
پروژه جالبی در اینجا وجود داشت. حالا پنج سال است که در این کشور حضور دارم. در آوریل 2010 به عنوان مربی به باشگاه آمدم اما پس از هجده ماه به مدیر تیم گفتم که احساس می کنم دارم وقتم را تلف می کنم. تیم قوی العاده ای نداشتیم. اما خانواده ام در باکو راحت بودند، پس در باشگاه با عنوانی دیگر ادامه دادم.
حالا به عنوان مشاور رئیس باشگاه فعالیت می کنم و در این پست بیشتر احساس مفید بودن می کنم. مشاور بودن به این معنی است که می توانم همزمان که کارم را انجام می دهم، در لندن باشم. پروژه باشگاه؛ ساختن بهترین آکادمی در کشور و نبرد برای قهرمانی در آذربایجان بود. حالا بهترین آکادمی را در کشور داریم و نیمی از تیم ملی آذربایجان از آکادمی ما می آیند. شش زمین چمن طبیعی، دو زمین چمن مصنوعی و استادیومی چهار هزار نفره و یک هتل مجهز برای آکادمی داریم. این کار ها انجام شده و حالا با قره باغ برای قهرمانی در لیگ مبارزه می کنیم.
علی یاواش را از آکادمی گالاتاسرای و استنلی برارد از استعداد یاب های فاینورد را به خدمت گرفتم. مدیر باشگاه عاشق بارسلونا بود و به دنبال سبک بازی ای، به مانند آن ها بود. او بازی مبتنی بر مالکیت و پرس را می خواست و استنلی بهترین فرد بود. یوهان کرویوف توتال فوتبال را شکل داد و استنلی بیشترین آشنایی را با این سبک داشت.
آیا تیم شما می تواند به دور گروهی لیگ قهرمانان (گابالا همینک در دور گروهی لیگ اروپا حضور دارد) برسد؟
همان طور که گفتم هدف ما داشتن بهترین آکادمی، بهترین زمین و رقابت برای قهرمانی است. وقتی که بتوانیم به قهرمانی در آذبایجان برسیم آنگاه با بازیکنان جوانمان در مسیر رسیدن به دور گروهی لیگ قهرمانان نیز قرار خواهیم گرفت. با این حال رسیدن به آن هدف برای کشوری در این سطح از فوتبال درخواست زیادی است. نمی شود انتظار داشت که در مقابل تیم های آلمانی و فرانسوی موفق باشیم. خوش شانس بوده ایم که در گرجستان، قبرس و صربستان بازی کردیم (دور مقدماتی لیگ اروپا) و از سد حریفان گذشتیم.
14 سال در آرسنال بودی و 699 بازی برای این تیم انجام دادی و ده جام به دست آوردی. بهترین خاطره ات از این باشگاه؟
برای تعریف همه آن لحظات وقت نخواهیم داشت. خوش شانس بودم که برای باشگاهی فوق العاده بازی می کردم. به عنوان یک بچه مدرسه ای در سال 1979 به آرسنال پیوستم و در سال 2002 با خاطراتی بسیار باشگاه را ترک کردم. بابت تمام کارهایم در آن باشگاه افتخار می کنم و فکر می کنم آن ها هم به من افتخار می کنند.
باورت می شود که آرسنال تنها یک بار بعد از بازنشستگی تو به قهرمانی رسیده است؟
از این موضوع ناراحتم. زیاد به جزئیات نمی پردازم چون از باشگاهی بزرگ با یک مربی فوق العاده و استادیومی بی نظیر حرف می زنیم. تا جایی که من می دانم آرسنال در زمینه بالانس تیمی در فصول اخیر مشکل داشته است. فکر می کنم که آن ها از نظر هجومی گروه فوق العاده ای دارند اما از خط دفاع غافل مانده اند. با تجهیز در آن قسمت می توانند بار دیگر قهرمان شوند. اما از سوی دیگر اشتباهات از تمام تیم سر می زند. ونگر به اصولش معتقد است و تیم هجومی کار می کند. فکر می کنم او به بالانس مناسب در فصول اخیر نرسیده است.
چرا آن تیم شکست ناپذیر میراثی برجا نگذاشت؟
وقتی سول کمپل و اشلی کول تیم را ترک کردند، آن ها آخرین افراد از گروهی بودند که به خوبی دفاع کردن را می دانستند. پس از آن ها فکر می کنم کسی این موضوع را به خوبی نمی دانست. پس از آن ها هرگز باشگاه نتوانست نفراتی در دفاع در آن سطح به خدمت بگیرد.
