طرفداری - در همین ایتدا می نویسم که اولا من مربی فوتبال هستم و هیچ سابقه والیبالی ندارم. این را گفتم که در پایان کسی ننویسد "اول یک عکس والیبالی رو کن و بعد نظر بده". گاهی بعضی مسائل مدیریتی و مربوط به برنامه ریزی یک مربی است و هیچ ربطی به تخصصش ندارد. دوما، از تمام همکاران و اصحاب رسانه های محترم دیگر یک خواهش دارم و آن اینکه به جای پاشیدن نمک به زخم والیبال ملی صرفا جهت افزایش بازدید و یا افزایش فروش، به دنبال آرامش دادن بیشتر به افرادی باشید که افتخارات بی شماری را برای ما رقم زده اند تا دوباره به روزهای اوجشان برگردند.
منحرف نشویم؛ می خواهیم بررسی کنیم که بلند قامتان باهوش کشورمان و مربی خوش تیپ و دوست داشتنیشان چرا یک باره به روی دوم سکه نتیجه گیری برگشته اند و چه دلایلی می توانند موجب این موضوع شوند و نهایتا اینکه چه کنیم که اینچنین نشود!
اسلوبودان کواچ
شاید متهم ردیف اول او باشد. مرد بلند قامت صربستانی که سیبل انتقادات شده است. این را بگویم که اسلوبودان نواقصی را دارد که قابل کتمان نیست، منتهی نه در عرصه فنی که در عرصه های دیگر. کواچ درست مثل سایر مربیان دیگر ورزشی خالی از نقص فنی نیست ولی این نواقص آنقدر بزرگ نیستند که او را زیر علامت سوال ببرند. مقام چهارم و ششم لیگ جهانی و جام جهانی با همین تیم ملی ایران و شکست تیم های بزرگ دنیا، نظیر آمریکا، روسیه، برزیل، ایتالیا، لهستان، آلمان، صربستان و ... که همگی عنوان دار هستند خود تاییدی بر این ادعا هستند. اضافه کنید جایزه مربی سال صربستان و سری آ ایتالیا را. اما نقص بزرگ او در نداشتن تجربه هدایت یک تیم ملی است. کواچ قطعا می داند هدایت یک تیم ملی زمین تا آسمان با یک باشگاه تفاوت دارد و این نقص بزرگ او را یک چیز حل می کند؛ «گذشت زمان».
وقتی خیلی زود سیر می شویم
یادم نرفته ایران و روسیه در مسابقه تعیین تیم پنجم و ششم جام جهانی قبل به مصاف هم رفتند که تیم بی انگیزه ایران بازی را به روس ها باخت. اظهار نظر جالب کواچ در پایان بازی همان زنگ خطر این روزهای والیبال ماست. کواچ با تعجبی خاص گفت برای من عجیب است که روسیه با عنوان قهرمانی جهان هنوز برای مقام پنجم عطش دارد، اما بازیکنان ما هیچ انگیزه ای ندارند، فوقع ما وقع!
بازیکنانی که می دانند همواره در ترکیب اند
شاید کواچ هنوز به این خلق ما ایرانی ها اشراف ندارند که اگر حس کنیم جایمان ثابت است هیچ تلاشی برای پیشرفت نمی کنیم. چند سالی است که تغییرات عمده ای در ترکیب نداشته ایم و بازیکنان فعلی نیز همه تورنمنت ها را تجربه کرده اند. هر چند چرخش و تغییرات در والیبال تصولا کمتر از سایر ورزش های توپی و تیمی است اما به هر حال صدای خانه تکانی در این تیم به گوش می رسد. بعضی ها شاید نیاز به استراحت داشته باشند و بعضی ها مثل بمب انگیزه و روحیه شاید لازم باشد به تیم تزریق شوند.
ارزشمند ولی یاغی ، سعید معروف
شک نکنید بهترین پاسور جهان است. معمار نقشه های هجومی این سال های والیبال ما. جوان ولی با تجربه. سعید معروف را می گوییم. همه ما او را دوست داریم و می دانیم که جایش پر نمی شود، اما سعید جان شاید بهتر باشد مدتی بیرون باشی. این را هم خولیو ولاسکو خیلی زود فهمید و او را از تیم ملی یک سال کنار گذاشت، و هم مربی زنیت فهمید و درب خروج را به بهترین پاسور جهان نشان داد. بی اعتنایی به دستورات سرمربی، جدا گرفتن خود در حین تایم اوت ها، صحبت های جدا و شخصی در حیطه فنی با بازیکنان و چند مورد دیگر که لنزهای دوربین نشان می دهند و البته مسائلی که از گوشه و کنار می شنویم که در تمرین ها رعایت نمی کند و گویا یکی دو بازیکن دیگر نیز از او یاد گرفته اند. به هر حال همواره بازیکنان به دلایل مختلف گاهی از مدارهایشان خارج می شوند و هر از چند گاهی به یک تلنگر احتیاج دارند تا به خود بیایند. شاید این مورد را باید به کواچ خرده گرفت؛ چرا که او هم مثل سایر مربیان یوگسلاوی سابق در مورد اخراج و تنبیه حالت صفر و یک دارد یعنی هیچ اخراج شده ای باز نمی گردد و کواچ فعلا نمی خواهد وارد این بازی شود.
امان از رسانه ها
اگر حساب خبرنگاران حرفه ای مان و زحماتشان را جدا کنیم، بسیاری سایت ها و به اصطلاح خبرگزاری ها هستند که صرفا برای کلیک های بیشتر و گران تر شدن بلوک های تبلیغاتیشان دست به بلوا می زنند. سایت هایی که صرفا با کپی کردن مطالب دیگران رشد کرده اند، این بار باید به همکاران خودم در حوزه خبری خرده بگیرم، لطفا بلای فوتبال را بر سر والیبالی ها نیاورید، حتی اگر بازدیدها کمتر و مبالغ ثابت بماند!
