Bah Ramنمی توانستم چیزی که می شنوم را باور کنم. در مبل فرو رفته بودم و دست به سینه نشسته بودم و انگشتانم را در بازو هایم فشار می دادم. برای او احساس شرمندگی می کردم. او می گفت که چطور منچستر یونایتد و "آقای فرگوسن" بابت اشتباهاتشان تنبیه نشده اند. او به تاریخ های اتفاقات اشاره می کرد و می گفت آقای فرگوسن تنها مربی ای است که به خاطر این کارها تنبیه نشده است. او سپس به برنامه مسابقات تاخت و اینکه چطور همه جا باب میل یونایتد ترتیب داده شده است. صدای رافا مبهم و تلخ و پارانویا به نظر می رسید. او خودش را به مسخره گرفته بود و این فاجعه بود. نمی توانستم درک کنم که چطور رافا خودش را در این موقعیت با استاد جنگ روانی، فرگوسن قرار می دهد. آن هم در شرایطی که با آرامش خیال در سال جدید در صدر جدول حضور داشتیم.
دمت گرم جرارد حداقل منطقی بودی خودت و قبول داشتی که رافا زیادی دیگه داشته چرت میگفته
حرفای رافا منو یاد یکی از کاربرای آرسنالیه این سایت انداخت :)