طرفداری- شاگردان مظلومی باز هم برابر ذوب آهن نمایش خیره کننده ای در 45 دقیقه اول داشتند و شاگردان گل محمدی که همواره به تملک بالای توپ شهره هستند نتوانستند فوتبال همیشگی خود را به نمایش بگذارند. اما استقلالی ها در نیمه دوم باز هم دچار افت شدیدی بدنی شدند و پس از دریافت گل اول هرگز نتوانستند چهره ی تیمی که به دنبال گلزنی است از خود نشان دهند.
کاپیتان استقلال در اولین چالش خود در لیگ برتر روز موفقی نداشت. هر چند بعضی از دوستان رحمتی از جمله مدیرعامل ذوب آهن عملکرد او را مانع دریافت گلهای زیادتر عنوان کردند اما رحمتی بر روی هر دو گل استقلالی ها به نوعی مقصر بود.
رحمتی در صحنه گل اول اگر چند سال جوان تر بود و بدن آماده تری داشت می توانست مانع دریافت گل اول تیمش شود و در صحنه گل دوم نیز در حالی که می توانست توپ جدا شده از پای کاوه رضایی را به آسانی جمع کند ترجیح داد با تکل توپ به دفع موقعیت بپردازد که در این کار موفق نبود.
هر چند رحمتی در چند صحنه ناجی دروازه استقلال شد اما مطمئنا عملکرد فنی رحمتی در این دیدار نمره قبولی نمی گیرد.
خط دفاع استقلال در اولین دیدار سخت خود عملکرد مطلوبی نداشت. دو دفاع کناری استقلال که تنها موظف به انجام امور دفاعی بودند روز خوبی نداشتند و میثم مجیدی در چند صحنه از جمله صحنه گل اول نقص زیادی از خود نشان داد. امین حاج محمدی که در دو بازی قبل نیز بر روی زمین روز خوبی را نگذارنده بود در صحنه گل دوم استقلال از یک دفع توپ ساده عاجز ماند و در تمامی لحظات حساس نیمه دوم سرعت پایین وی و فضای پشت سر او تبدیل به معضل اصلی استقلالی ها شده بود. مگوییان نیز که روز جمعه عملکرد فوق العاده ای داشت به دلیل اشتباه فاحش خود در دفع توپ باعث دریافت گل اول استقلالی ها شد تا بازی خوبش به چشم نیاید. مگوییان به مانند بازی قبلی در تمام طول 90 دقیقه جور حاج محمدی را کشید و به دلیل دوندگی بی پایان او بود که مشکل خط دفاعی استقلال کمتر از آنچه که هست به چشم آمد.
استقلالی ها بر خلاف بازی گذشته در خط هافبک کم فروغ بودند. روزبه چشمی در آغاز نیمه دوم با بازی مستقیم بازیکنان خط دفاع استقلال از جریان بازی محو شده بود و با افت بدنی شدیدی که داشت هرگز نتوانست در 45 دقیقه دوم بازی که ذوب آهنی صاحب توپ بودند به تخریب بازی حریف بپردازد. پاسهای اشتباه پی در پی او و امید ابراهیمی در دقایق حساس بازی اجازه بازی سازی از عقب زمین را به استقلالی ها نداد. جابر انصاری نیز که برای سومین بار وظیفه حضور در فضای پیش روی دو هافبک دفاعی استقلال را داشت، نتوانست آنطور که باید و شاید وظایف خود را انجام دهد. انصاری شادابی بازی های گذشته را نداشت و در حرکات پا به توپ هرگز نشانی از بازیکن دیدار با ملوان را نداشت.
خسرو حیدری شاید تنها مهره درخشان استقلال در فاز هجومی بود. حیدری با دو فصل گذشته خود تفاوت فاحشی داشت و توانست در تمام طول 90 دقیقه دیدار حضور پررنگی در حملات استقلال داشته باشد و با تغییر منطقه بازی خود به خصوص در نیمه اول فشار دو چندانی بر دفاع ذوبی ها وارد کند. آرش برهانی اما به مانند همیشه مرد ناکام این دیدار بود. برهانی که در دقیقه 7 بازی بهترین فرصت استقلالی ها را به هدر داد در ادامه بازی نیز هرگز نشانی از بازیکن دیدار ابتدایی استقلالی ها نداشت تا شاید هواداران استقلال در ضمیر نا خودآگاه خود حق را به امیر قلعه نویی بدهند که وی را نیمکت نشین کرده بود.
مهاجم کروات استقلال نیز که در امر گلزنی موفق نبود نشان از حضور یک گلزن تمام عیار در خط حمله استقلال را داشت. وی به خوبی در فضاها جا گیری می کرد و با استفاده از قدرت بدنی بالای خود در زمان حمله استقلالی ها به راحتی وظیفه حفظ توپ را انجام می داد. پرو پئیچ کروات مطمئنا با تطبیق پیدا کردن با روند بازی استقلال می تواند در ادامه لیگ می تواند کابوس هر خط دفاعی باشد.
دست زدن به ترکیب برنده بزرگترین اشتباه مظلومی نبود. بزرگترین اشتباه مظلومی در این دیدار استفاده از برهانی و نیمکت نشینی بازیکنانی به مانند محسن کریمی و بهنام برزای بود. مهاجمان جوان استقلال این دیدار هم پشت برهانی افول کرده ماندند تا مظلومی نیز نتواند به شعار جوانگرایی خود جامه عمل بپوشاند. سرمربی استقلال در دقایق حساس بازی و زمانی که خط هافبک استقلال نیاز به یک بازیکن دونده داشت کرار جاسم بی انگیزه را به میدان فرستاد تا نشان دهد بیش از هواداران در استادیوم غرق در جریان بازی است.
حضور ریوالدو برزیلی و محسن کریمی نیز به قدری دیر انجام گرفت که عملکرد این دو بازیکن هرگز قابل ارزیابی نیست. به نظر می رسد مظلومی باید در جریان بازی با تمرکز بیشتری روند تیمش را دنبال کند تا بتواند با توجه به نیمکتش تعویض های مناسب تری انجام دهد.
