طرفداری- دی ماریا پس از گذراندن تنها یک فصل در الدترافود، به پاریسن ژرمن رفت. لبخند او در دوحه قطر، زمانی که در حال گذراندن تست های پزشکی برای انتقالش به تیم فرانسوی بود دل های بسیاری از هواداران منچستریونایتد را شکست.
او آخرین بازی اش را با شماره نمادین 7 یونایتد مقابل هال سیتی انجام داد. آنخل پس از گذشتن تنها 14 دقیقه از بازی، به دلیل مصدومیت از بازی خارج شد. چه چیزی از زمانی که در اولین بازی اش مقابل برنلی با استقبالی باورنکردنی از طرف یونایتدی ها مواجه شد، تغییر کرده است؟ هفته بعد از آن بازی، مقابل کویینز پارک رنجرز او ثابت کرد که یکی از بهترین های دنیاست. در بازی مقابل لستر ستی، پس از زدن بهترین گل فصل گزارشگر اسکای اسپورتس گفت:
با این گل، او ثابت کرد ارزش هر رقمی که یونایتد برای او پرداخته است را دارد.
یونایتد 15 میلیون پوند ضرر کرد اما دلیل های فراوانی وجود دارد که چرا هر دو طرف خواهان این انتقال بودند. می خواهیم پنج دلیل اصلی ناموفق بودن دیماریا در الدترافورد را بررسی کنیم.
1. تفاوت فلسفی!
اینکه بگوییم فن خال از ابتدا دی ماریا را نمی خواسته است غیر قابل قبول است. فن خال در همان اوایل گفت:
ما بازیکنان کناری سطح بالایی نداریم. بازیکنانی چون کریستیانو رونالدو یا دی ماریا یا کسی مانند این ها.
اما به نظر می رسد زمانی که فن خال خرید آنخل را نهایی کرد با مشکلی جدید مواجه شد. کجا او را بازی بدهم؟ در میانه زمین؟ کناره زمین؟ یا شاید به عنوان مهاجم مرکزی؟ بازی مقابل آرسنال که با پیروزی دو بر یک شیاطین سرخ در ورزشگاه امیریتس همراه شد شاید یکی از بهترین بازی های فصل دیماریا بوده است. او به عنوان یک مهاجم بازی کرد و موثر بود. اما پس از آن، او دیگر نتوانست به عنوان یک مهاجم در سیستم فن خال جایی پیدا کند. فن خال خواهان بازی با پاس های کوتاه بود و دیماریا بازیکنی متفاوت بود. او بیشتر علاقه به بازی مستقیم و سرعتی داشت اما این چیزی نبود که فن خال از او می خواست.
2. شهر منچستر؟ چرا که نه!
دی ماریا و خانواده او هیچ گاه از زندگی در شهر منچستر لذت نبردند. شهری نه چندان دلنشین در شمال غربی انگلستان. خصوصا پس از سرقت از منزل او ناراحتی او و خانواده اش دو چندان شد. می گویند هیچ تیمی بهتر از سیتی به درد بازیکنان آمریکای جنوبی نمی خورد. تیمی که در آن زبان اسپانیایی، زبان دوم تیم محسوب می شود. بازیکنانی چون سرخیو آگوئرو، پابلو زابالتا هم وطن دی ماریا نیز عضو سیتی هستند.
در تمرینات منچستریونایتد، فن خال بازیکنان را وادار کرده است تا برای ارتباط با یکدیگر تنها از زبان انگلیسی استفاده کنند تا بهتر و سریع تر این زبان را یاد بگیرند. به نظر می رسد دی ماریا هیچ گاه علاقه ای به یادگیری این زبان یا حتی فرهنگ انگلستان نداشته است. حتی گفته می شود در 3 ماه پایانی حضور او در یونایتد او در کلاس های زبان انگلیسی هم شرکت نمی کرده است.
3. بندری طوفان زده!
در نظر دی ماریا، پاریس همیشه مقصدی جذاب تر بوده است. زمانی که مشخص شد رئال مادرید خامس رودریگز را جذب کرده و دیگر جایی برای دی ماریا وجود ندارد، پاریسن ژرمن برای جذب او ابراز تمایل کرد. اما پاریسی ها به دلیل مشکلات مالی موفق نشدند این انتقال را نهایی کنند. چیزی که مشخص بود، دیماریا پاریس را ترجیح میداد.
او در مصاحبه با French TV گفت:
پاریس، می توانست تجربه ای فوق العاده باشد. بسیاری از بازیکنان دوست دارند تا در تیم های فرانسوی بازی کنند!
زمانی که محدودیت هایی که یوفا برای پاریسی ها به وجود آورده بود بر طرف شد و قیمت دیماریا کاهش یافته بود، آنها به سرعت به سراغ شاهزاده ای رفتند که خود مایل به آمدن به قلمروی آنها بود. سال گذشته تنها یونایتد بود که قادر به پرداخت مبلغ درخواستی مادریدی ها بود. یک ازدواج زوری که در نهایت به طلاقی شیرین انجامید.
4. هم تیمی ها!
پس از گذشتن هفته های ابتدایی، دیگر نشانی از دیماریایی که با پای با استعداد خود به خوبی و موثر توپ را به جلو می برد به چشم نمی آمد. او گرت بیل و رونالدو را در رئال مادرید تغذیه می کرد. رونالدو و بیل مدافعان حریف را درگیر خود می کردن و این حرکات به دیماریا برا بازیسازی فضا میداد. همین مسئله در آرژانتین تکرار می شد. او مسی را به خوبی تغذیه می کرد. هم رئال مادرید و هم آرژانتین ضد حمله را در دستور کار خود قرار می دهند. تیم هایی بسیار مناسب تر برای دیماریا تا منچستری که فلسفه اش حفظ توپ و مالکیت روی توپ است. رونی، فالکائو و فن پرسی سرعت و جنب و جوش مسی، رونالدو یا بیل را ندارند و همین مسئله باعث می شد مدافعان حریف با خیالی راحت به سراغ دی ماریا بروند.
دیماریا به تنهایی نمی توانست کاری انجام دهد!
5. یانگ، محبوبه فن خال
فن خال در ماه می گفت:
بازیکنان باید خودشان را با فسلفه من وفق بدهند و دی ماریا نیز باید همین کار را انجام دهد. او می تواند این کار را انجام دهد. البته. همه بازیکنان قادر به این کار هستند. مسئله ذهنیت آنها است که آیا می خواهند به حرف سرمربی گوش بدهند یا نه.
فن خال زمانی این حرف را زد که دیماریا نیمکت نشین بود. نیمکت نشین چه کسی؟ کسی که به خوبی خود را با فلسفه فن خال وفق داده بود. اشلی یانگ با دقت به حرف های فن خال گوش داده بود و آن ها را در زمین مسابقه انجام می داد. بازیکنانی که با فن خال کار کرده اند می گویند، وقتی که به حرف های او گوش نکنید، باید منتظر رفتار سرد او با خود باشید.
