5- ژروم بواتنگ (بایرن مونیخ)
اگر برای تنها یک دقیقه بتوانید اشتباه او برابر مسی را از ذهنتان پاک کنید، آن زمان می توانید یک فصل موفق را برای ملی پوش آلمانی ببینید. مدافع مستحکم بایرن مونیخ، فرم و نوسان بسیار خوبی از خود نشان داد و سابقه بازی ضعیف خود در انگلیس را از اذهان پاک کرد. او 27 بازی در فصل گذشته انجام داد و با 86 درصد پاس سالم و حداقل 2 تکل، قطع ارتباط و دفع توپدر هر بازی یکی از بهترین های لیگ بود. برای تایید این ادعا که بواتنگ مدافع با کیفیتی است، فقط کافی است به نمایش او در جام جهانی به همراه زوج مکملش، متس هوملس نگاهی بیندازید.
4- کریم بلعربی (بایرلورکوزن)
طی دو فصل ابتدایی بازی برای لورکوزن، بلعربی تنها 18 بار به میدان رفت. ورکسلف او را به صورت قرضی به برانشوایگ بازگرداند و حتی در آن جا هم موفق نشد درخشش لازم را داشته باشد. مسئولان بایرلورکوزن در پی قرض دادن دوباره او بودند که در لحظات پایانی، روگر اشمیت به میدان آمد و گفت که به این بازیکن آلمانی مراکشی در ترکیبش نیاز دارد. اقدام شجاعانه اشمیت دقیقا در شروع فصل پاسخ داده شد. تنها 9 ثانیه لازم بود تا کریم بلعربی سریعترین گل تاریخ لورکوزن و بوندس لیگا را وارد دروازه دورتموند کند. پس از این، تنها چند نمایش دیگر از وینگر سرعتی لازم بود تا یوگی لوو هم او را به تیم ملی فرا بخواند و مقابل لهستان و ایرلند از او بازی بگیرد. علتی که بلعربی این اندازه در سیستم اشمیت جواب داد، بسیار ساده است. سبک بازی او مستقیم است، او می تواند بارها به سمت بازیکن های رو در رویش حمله ور شود تا بالاخره راه نفوذ یا پاسی بیابد. قابلیت های تکنیکی و دویدنش دقیقا همان چیزی است که اشمیت از بازیکنانش می خواهد. در پایان فصل، بلعربی 12 گل و 9 پاس گل به نام خود ثبت کرد و در 21 گل از 62 گل لورکوزن نقش مستقیم داشت.
3- الکساندر مایر (آینتراخت فرانکفورت)
مایر تا پایان سپتامبر هیچ بازی در بوندسلیگا را شروع نکرده بود. مایر بعد از شروع آوریل هم هیچ بازی در بوندسلیگا انجام نداده بود. مایر فصل 2014/15 را با عنوان آقای گلی به پایان برد. چشم های خود را نمالید! تمام این سه اتفاق واقعا رخ داده اند. آن هم توسط مهاجم 32 ساله تیمی که فصلی بسیار متوسط و شاید ضعیف را سپری کرد. مهاجم تنومند آلمانی رفته رفته جای خود را در قلب تماشاگران بوندس لیگا باز کرد. مرد کم حاشیه با این که در 7 بازی آخر بوندس لیگا غایب بود، با 19 گل موفق شد عنوان بهترین گلزن فصل را به خود اختصاص دهد. بعد از تونی یبوآه، مایر اولین بازیکن از فرانکفورت است که این عنوان را به خود اختصاص می دهد. مایر در فصل 2011/12 هم یک بار عنوان آقای گلی بوندسلیگای 2 را به خود اختصاص داد و به فرانکفورت کمک کرد تا به بوندسلیگای 1 باز گردد.
2- آرین روبن (بایرن مونیخ)
وقتی می خواهید از روبن بگویید از کجا آغاز می کنید؟! او بازیکنی است که مثل پنیر است و هر چه کهنه تر می شود بهتر می شود. تنها نکته منفی او همین مصدومیت های پی در پی اوست. وقتی او مصدوم نیست، سرکش و غیرقابل مهار است. بازیکن های کمی در جهان هستند که قابل پیش بینی و در عین حال غیرقابل مهار باشند؛ روبن یکی از آن هاست. دیدن نفوذهای او از سمت راست، در ادامه بریدن و تغییر مسیر به داخل و در پایان هم شوت با پای چپ تخصصی که ناامیدی دروازه بان را به همراه دارد، برای همگان امری عادی محسوب می شود و هنوز کسی راه حلی برای مقابله با آن پیدا نکرده است. در 21 بازی 17 گل برای بایرن به ثمر رساند و 7 پاس گل برای هم تیمی هایش ارسال کرد تا فصل بسیار موفقی را سپری کرده باشد. در 31 سالگی و وضعیت مصدومیت او، ترس زیادی وجود دارد که افت او شروع شود. اما اگر اینگونه نشود، چه کسی می داند مدافعین بوندسلیگا فصل آینده با چه چیزی رو به رو خواهند بود؟!
1-کوین دی بروین (وولفسبورگ)
فصل 2014/15 را می توان سال دی بروین نامگذاری کرد! بعد از مسی و رونالدو با ارزش ترین بازیکن اروپا در حال حاضر بدون شک همین دی بروین بلژیکی است. حتی در زمان مصدوم نبودن آرین روبن، باز هم این دی بروین بود که بوندس لیگا را تحت سلطه خود داشت. 21 پاس گل برای هم تیمی هایش مهیا کرد و رکورد تاریخ بوندس لیگا را جابجا کرد. به اضافه این، او با این تعداد پاس گل در اروپا هم بالاتر از مسی و فابرگاس 18 پاسه، در رتبه اول جای دارد. به این آمار، 111 موقعیت خطرناک ایجاد شده و 91 پاس کلیدی را هم اضافه کنید. بعد از مسی و رونالدو، دی بروین خطرناک ترین مرد اروپا به شمار می رود. در کنار این آمار، 10 گل زده او خیلی به چشم نمی آید! توانایی دریبل بالا، دوندگی زیاد و علاقه به تلاش خستگی ناپذیر تنها قسمتی از کوین دی بروین بلژیکی را توصیف می کند.
