مصاحبه مفصل کرسپو با گاردین؛ تقدیر فینال 2005 به نام لیورپول نوشته شده بود

میلاد گودرزی 05/25/2015 - 17:00 مشاهده پروفایل

3,820 مشاهده / 27 دیدگاه

هرنان کرسپو، مهاجم اسبق تیم میلان که در فینال سال 2005 رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا، زننده دو گل تیمش بود، می گوید آن بازی جزئی از تقدیر بوده و اتفاقاتی افتاده که قابل توضیح نیست.

طرفداری- تیم میلان در فینال سال 2005 لیگ قهرمانان اروپا، در استانبول موفق شد نیمه اول را 3-0 به سود خود به پایان برساند، امّا لیورپولی‌ها در نیمه دوم در شش دقیقه حساب کار را به تساوی کشاندند و در ضربات پنالتی موفق شدند با رافائل بنیتز فاتح لیگ قهرمانان اروپا شوند.

اکنون به مناسبت دهمین سالگرد این مسابقه، کرسپو گفتگویی را با نشریه گاردین انجام داده است. کرسپو آرژانتینی می گوید:

آن بازی بخشی از سرنوشت بود و اتفاقاتی که نمی توانیم توضیح دهیم. حتی امروز هم من آن بازی را باور نمی کنم. در بعضی مسابقات ما نمی توانیم هیچ کاری انجام دهیم. جدای از آن شش دقیقه، ما تنها تیمی بودیم که مشغول فوتبال بازی کردن بودیم. امّا تقدیر به نام لیورپول نوشته شده بود. برای من حضور در فینال لیگ قهرمانان اروپا با میلان، بزرگترین تجربه ای بوده که آن را پشت سرگذاشته ام، تجربه ای که باورنکردنی است. من با دیدن میلان بزرگ با بازیکنان هلندی اش، به فوتبال علاقه مند شدم. احساس می کردم در یک رویا قرار دارم. از ابتدا بازی کردم، دو گل به ثمر رساندم و گل دیگر را افسانه ای چون پائولو مالدینی به ثمر رساند. آن شب، از آن شب هایی بود که شما هر کاری را راحت انجام می دادید، همه چیز خوب پیش می رفت، همه توپ ها درست جایی می رفت که می خواستیم، احساس فوق العاده ای بود.

کرسپو ادامه داد:

در بین دو نیمه پاهایم می لرزید، فقط به آرام شدن فکر می کردم، به خودم می گفتم، بازی 0-0 است و اتفاقی هنوز نیافتاده است. به خودم می گفتم هر اتفاقی ممکن است رخ دهد. امّا هیچ وقت انتظار چنین اتفاقی را نداشتم.هیچ کسی بین دو نیمه در رختکن خوشحالی نمی کرد، آن تیم بازیکنانی چون نستا، پیرلو، مالدینی، گتوزو، شوچنکو را دراختیار داشت، آن ها کسانی نبودند که بعد از 45 دقیقه خوشحالی کنند. برخلاف اینکه ما 3-0 جلو بودیم، بیشتر بازیکنان با یکدیگر از اینکه چگونه نیمه دوم بهتر بازی کنند صحبت می کردند. آنچلوتی دستورات خاصی به ما برای نیمه دوم نداد. او از ما خواست فقط آرام باشیم و می خواست ما به اطمینان برسیم که از خود راضی نشده ایم.

مهاجم آرژانتینی سابق میلان ادامه داد:

ما فقط به نحوه بازی خود فکر می کردیم که رافائل بنیتز شرایط بازی را به کلی تغییر داد، دیدی هامان جلوی خط دفاعی لیورپول آمد و استیون جرارد آزادی عمل بیشتری پیدا کرد. این تغییر ما را دچار مشکل زیادی کرد و قطعاً کسی نمی تواند دست تقدیر و سرنوشت را و اتفاقی که قرار است بیافتد را کنترل کند. هیچ وقت آن مهار زیبای دودک در وقت های اضافه را فراموش نمی کنم. آن مهار باور نکردنی بود. فکر می کنم دودک اکنون هم نداند آن توپ شوچنکو را چگونه مهار کرد. اینکه شوچنکو آن توپ را چگونه گل نکرد واقعاً باورنکردنی است.

کرسپو افزود:

بعد از ضربات پنالتی، وقتی به رختکن رفتیم، نمی توانستم باور کنم، به خودم می گفتم این نمی تواند حقیقت داشته باشد، من بدون جام قهرمانی زمین را ترک می کنم، درحالی که 3-0 جلو بودیم. پشت سر عکاسان نشستم و با چشمان خودم دیدم جرارد جام را بالای سر برد، هنوز نمی توانستم باور کنم، آن صحنه برایم واقعی نبود. وقتی آن صحنه را دیدم، بالاخره راضی شدم که همه چیز واقعی بوده و وقتی به رختکن برگشتم، هیچ کس حرف نمی زد. فکر می کردیم در مراسم خاکسپاری قرار داریم. لحظات سختی بود، بدون هیچ صحبتی همه به هتل بازگشتند، بیشتر بازیکنان گریه می کردند. باور کنید شب بسیار سختی بود.

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻

دسته‌بندی:

برچسب‌ها:

دیدگاه‌ها (27 دیدگاه)

مشاهده 0 دیدگاه جدید

Behzad S.h

میلان انچلوتی در اون دوران چن بار ازین باختای مشابه استانبول داد ک دوستان جوانتر بیاد نمیارن. اولین نمونه ازین باختا در ریازور اتفاق افتاد بازی چاریک برده رو با فرض تموم شدن کار حریف ب میدان رفتن ک فقط بازی رو اداره کنن و دقایق اولیه تریستان و پاندیانی و بقیه مهره های هجومی لاکرونیا میلان رو زمینگیر کردن. بعدش در نیمه نهایی سال بعد جلوی ایندهوون هیدینگم تیم دوب صفر برد و در برگشت نزدیک بود حذف بشه ک گل دقیقه اخر امبروسینی نجاتشون داد و س یک باختن و ب فینال استانبول رسیدن. بنابراین نتیجه ای ک میشه گرفت اینه ک بیشتر مسائل روحی روانی بعد از یکی دوباری ک این برگشت ب بازی برای رقبای میلان اتفاق افتاده باعث شده تیم در شرایط مشابه دچار استرس و ترس بشه و محتاطانه بازی کنه. همین اتفاق بعدها هم دوره الگری بلای جان میلان شد و جلوی ارسنال بازیی ک چارهیچ برده بودن رو دوربرگشت اگه فن پرسی روز خوبش بود حذف میشدن .اونم سه هیچ باختن.پس بحث فنی اینجا جایگاه خاصی لزوما نداره .فقط بحث سر شروع این اتفاقاته ک از جلوی دپور و ایندهوون و بعدش لیورپول. استارت خورد و الانم همیشه میلان این مشکل روحی رو در شرایط مشابه داره نمونه های اخیرش هم هس .اونا ک میلانو دوس دارن بازی های اینچنینی باز هم بیاد میارند. نکته جالب هم اینه ک این نتایج عجیب میلان باعث شده ک در همه لیگها دیگه تیمی نباشه ک بازی چاریک پنج یک برده رو هم خیالش راحت باشه و عکسشم درسته ک بازنده های پرگل هم نا امید نمیشن و تلاش میکنن باختای پرگلو هم جبران کنن. ازین اتفاقا برای بقیه تیما هم کم نیفتاده .اون چن بازی ک میلان توش باختای اینچنینی داده بلای جان خیلی تیما شده. نمونش اگه بررسی بشه زیاده .مورد تازش همین بایرن و پورتو. یا رئال و دورتموند دوسال پیش ک رئال نزدیک بود دورتموندو بازی برگشت حذف کنه. یا باخت اینتر ب تاتنهام چن سال پیش .همه اینها بخاطر مسائل روحی روانی هس .هرچند نقطه ی شروعش در ریازور و بخاطر شل بازی کردن تیم باتجربه میلان و انتحاری بازی کردن مردان ایرورتا اتفاق افتاد. اما تداومش جنبه روحی روانی داره .

holy 8

میلان همیشه تیم اول من بوده و لیورپول تیم دومم.... اونشب هرکدوم از دوتیم می باخت ناراحت میشدم...کاش میشد فینالم مساوی شه!!!!! میلان خیلی تیم شاخی بود اونموقع...لیورپولم بد نبود ولی هیچ تیمی به میلان نمیرسید...ستاره هایی مثل کافو، رویی کاستا شوچنکو، نستا، مالدینی، اینزاگی، امبروزینی ...

A 5

خوشحالی میکردیم*

A 5

این که میگه خوشجالی نمیکردیم بین دو نیمه! همین دیروز پریروز بود پائولو مالدینی توی مصاحبه با کرگر گفت داشتیم مصاحبه میکردیم و انجلوتی گفت خفه شید واسه چند دیقه صدای هیچکدومتون رو نمیخوام بشنوم...

FDJ 21

یه چیز میگم شاید باورتون نشه ولی من هنوز هم اون فینال رو نتونستم هضم کنم که چجوری جام رو شوتیدیم سمت حریف :\
اصن هر دفعه این مصاحبه هارو میبینم و یاد اون فینال میفتم یه جوری دچار هنــگ مزمن میشم :(

Ali Anfield

یادمه فینال سال 1384 بود من هم امتحان نهایی ادبیات سال 3 دبیرستان داشتم اون موقع ها هم خوب میدونید موقع امتحانها حکومت نظامی بود کسی اصلا نمیتونست توی خونه بره پای تلویزیون و تا یک ماه که امتحانها تموم بشه تلویزیون هم تعطیل بود ولی فقط تونستم ببینم گزارشگر جواد خیابانی بود البته بازی رو زنده ندیدم ناراحت نشدم چون اون شب بارون و باد خفنی اومد اون موقع هم که گیرنده دیجیتال نبود خلاصه تصویر برفکی شد فرداش از اخبار شنیدم که حماسه ی استانبول خلق شده.

حمید چلسی

عاشق کرسپوام همیشه :( کاش بیشتر تو چلسی میموند اما بدلیل مسائل خونوادگی رفت ایتالیا ، همه جام موفق بوده

Liverpool forever

با این بی غیرت هایی که توی تیم داریم دیگه توی هیچ بازی نمی تونیم برگردیم

فرهاد میلانی

حالا 3 تا گل تو 6 دقیقه رو میشه هضم کرد ... توپی که شونچنکو طرفای دقیقه 120 گل نکرد رو اصلا نمیشه هضم کرد:|

فرهاد میلانی

هی میخوایم خاطرات اون شب یادمون بره تو هر مصاحبه ای دوباره یاداوری میشه ..... ده سال گذشت ولی انگار همین دیروز بود:(

MOHAMMAD ANFIELD

و دوسال بعد نوبت شما بود

amirfrang italy

دو گل به ثمر رساندم و گل دیگر را افسانه ای چون پائولو مالدینی به ثمر رساند.

Amir R

دوم راهنمایی بودم
یکی از بدترین شبهای عمرم بود
واقعا قلب درد میگیرم هر موقع اسم فینال استانبول میاد

Bagher Milani

من با دیدن میلان بزرگ با بازیکنان هلندی اش، به فوتبال علاقه مند شدم. احساس می کردم در یک رویا قرار دارم. از ابتدا بازی کردم، دو گل به ثمر رساندم و گل دیگر را افسانه ای چون پائولو مالدینی به ثمر رساند.
آن تیم بازیکنانی چون نستا، پیرلو، مالدینی، گتوزو، شوچنکو را دراختیار داشت، آن ها کسانی نبودند که بعد از 45 دقیقه خوشحالی کنند.
فکر می کنم دودک اکنون هم نداند آن توپ شوچنکو را چگونه مهار کرد. اینکه شوچنکو آن توپ را چگونه گل نکرد واقعاً باورنکردنی است.

من یکی تاآخرعمرم حسرت اون فینال لعنتی رومیخورم.حیف اون تیم که قهرمان نشد.حیف...

میهمان *

واقعا جهل دوستان نسبت به تاریخ تیم خودشون هم زیاده ...
کرسپو 2003 تا 2008 بهترین دوران فوتبالیش رو عضو چلسی بوده و تمام چیزی که اینتر و میلان دارن از صدقه سری قرض دادنمونه ... بعد میان همین کرسپو رو میکوبن تو سر خودمون ... واسه شما ولی تاریخ تیمت رو حداقل بخون بعد نظر بده ... تازه 2005 رو که دهه هشتادی ها هم یادشونه!!!

علی کریمی

وقتی بازی 3-0 بود من رفتم تا سوپر مارکت سر کوچه بستنی بگیرم و بیام بخورم و با جشن قهرمانی حال کنم.
وقتی رسیدم سوپر بازی 3-1 شد گفتم عیب نداره . وقتی برگشتم خونه دیدم 3-3 شده . فک کردم چشمام عیب کرده یا تی وی اشتباه کرده...! بعدش دیگه نمیدونم چه جوری از ناراحتی شبو به صبح رسوندم...

میهمان *

یکی از اساطیر قرضی چلسی ... که درخشش رو واسه تیم های دیگه انجام داد!!!

Mohamad Moradi

اوووووو یادش بخیر
عجب بازی بود....

mori interista

وای که اگه فینال جام جهانی یکی مثل تو یا باتیستوتا داشتیم الان ما قهرمان بودیم

Amir ACM

خداییش راست میگه تقدیر این بود که لیورپول اون بازی رو ببره و کاریش هم نمیشد کرد حتی اگه ما ده تا هم میزدیم باز لیورپول جبران میکرد
ما خیلی بدشانس بودیم چون فوتبال روی بدش رو توی فینال لیگ قهرمانان نشونمون داد...
وگرنه شوچنکو کسی بود که از هر موقعیتی گل میساخت و چرا اون توپ رو از دست داد چون اصلا قرار نبود ما اون فینال رو ببریم

مشاهده همه دیدگاه‌ها (7)