طرفداری- سه سال قبل، بروسیا دورتموند مشغول جمع کردن اولین و تنها دوگانه تاریخ خود بود؛ بوندسلیگا را با اختلاف زیاد فتح کرد و در دی اف بی پوکال با شکست 5-2 بایرن مونیخ، قهرمان شد. از آن زمان تا به امروز چیزهای زیادی تغییر کرده است. تعداد زیادی از ستاره های آن ها از تیم خارج شده اند و جایگزینان آن ها موفق به پر کردن جای خالی آن ها نشده اند. پس از آن هم یورگن کلوپ افت بسیار شدیدی داشت و همین باعث جدایی او در پایان فصل شد.
برای تیمی که در حال حاضر برای حضور در لیگ اروپای 16-2015 می جنگد، کسب مقام اول بوندس لیگای فصل آینده کمی دور از انتظار می رسد. اما با وجود توماس توخل و آمدن ایده ها و بازیکنان نو به سیگنال ایدونا، رتبه دوم کاملا قابل دسترس به نظر می رسد.
برای رسیدن به این منظور، آن ها باید از پس وولفسبورگ بسیار قدرتمند بربیایند؛ کاری که به نظر بسیار سخت می رسد. در این یادداشت آنالیز کوتاهی از راه حل های پیشنهادی برای توخل و دورتموند برای غلبه بر گرگهای دیتر هکینگ آمده است.
یک اصل اثبات شده است که هر تیم برای قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا نیازمند ترکیب اصلی و خط دفاعی قدرتمند است اما جام های داخلی نصیب تیم هایی می شود که می توانند به خوبی گلزنی کنند و در کادر بازیکنانشان به عمقی رسیده باشند که توانایی استفاده چرخشی از آن ها را بدون خستگی تاثیر گذار روی نتایج، داشته باشند.
دورتموند در مقایسه با ولفسبورگ به این عمق رسیده ولی آن ها کل فصل جاری را بدون مهاجم ثابت و مشخصی سپری کرده اند.چیرو ایموبیله و آدریان راموس روی هم در بازی های بوندسلیگا فقط 5 گل به ثمر رسانده اند. در این میان پیر امریک اوبامیانگ موفق شد 14 بار دروازه تیم های بوندسلیگایی را باز کند اما هنوز جای خالی روبرت لواندوفسکی در نوک خط حمله دورتموند باقی مانده است.
از طرفی هنوز مشخص نیست توخل در تابستان 2015 از همین بازیکنان استفاده خواهد کرد و از آن ها اهداف بیشتری طلب می کند یا دست به جذب بازیکن خواهد زد. به نظر می رسد ایموبیله در فرصت نقل و انتقالات وستفالن را ترک می کند اما به نوشته خبرگزاری بیلد، اوبی اولاره مهاجم 19 ساله بروژ بلژیک از گزینه های اصلی تقویت خط حمله بروسیا دورتموند به شمار می رود.
در هر صورت سخت ترین کار مربی جدید، انتخاب مهاجم اول تیم است که چگونه از او بهترین بهره را داشته باشد.
تنها راهی که دورتموند بتواند مبلغ کافی برای جذب بازیکنان مورد نظرش را تهیه کند، فروش ایلکای گوندوعانی است که اعلام کرده قراردادش را با دورتموند تمدید نخواهد کرد. ایلکای تا تابستان 2016 با زنبور ها قرارداد دارد و اگر این تابستان از دورتموند جدا نشود و یا قراردادش را تمدید نکند، در تابستان آینده به عنوان بازیکن آزاد از دورتموند جدا خواهد شد.
پذیرفتن جدایی گوندوعان همانند بازیکنانی مثل متس هوملس و مارکو رویس که در سطح کلاس جهانی حضور دارند و خود را در لیگ قهرمانان نشان می دهند، بسیار سخت است، اما به نظر می رسد زمان این اتفاق فرا رسیده است.
دورتموند باید پولی که از فروش گوندوعان کسب خواهد کرد را به خوبی به جریان بیندازد؛ مبلغی که اگر در حدود 30 میلیون یورو باشد می تواند قابل قبول محسوب شود. لازم به ذکر است که خیلی دور از انتظار نیست که هافبک آلمانی- ترک دورتموند با این مبلغ راهی لیگ انگلیس شود که می توان با مبلغی کمتر جایگزینی در این سطح و شاید هم بهتر برای وی در سیگنال ایدونا پارک استخدام کرد.
با فروش احتمالی گوندوعان و خداحافظی سباستین کئل، دورتموند باید در میانه میدان به دنبال جانشین هایی باشد. بروسیا دورتموند در فصل جاری از پنج بازیکن پشت مهاجم خود استفاده کرد اما هیچ ترکیبی موفق به ایجاد ثبات و استحکام کافی نشد؛ فقط نمایش مارکو رویس و نوری شاهین در سطح بالا و به صورت مداوم بود.
صرف نظر از مارکو رویس، هافبک های هجومی دورتموند همه نمایش پرنوسانی داشته اند. یاکوب بلاژیکوفسکی، هنریک میکیتاریان، کوین کمپل و شینجی کاگاوا روی کاغذ به تیم، عمق لازم برای رقابت در تمام جام ها را دادند اما هیچ کدام موفق نشدند وظیفه خود را به خوبی انجام دهند. توخل باید از هافبک های هجومی خود بیشتر کار بکشد یا این که چند فروش را انجام دهد.
تغییر در هافبک های دفاعی به نظر قطعی می رسد. حداقل خروج گوندوعان تقریبا قطعی شده است. بنابریاین پیدا کردن جایگزین او به نظر ضروری می رسد. شاگرد سابق توخل، یوهان گایس و هافبک طراح لورکوزن، گونزالو کاسترو گزینه های اصلی به حساب می آیند. طبق گزارش بیلد، دورتموند برای پرداخت رقم جدایی گونزالو کاسترو که 12 میلیون است، تمایل چندانی ندارد. گونزالو کاسترو تا 2016 با لورکوزن قرارداد دارد و نسبت به آینده خود توان تصمیم گیری بالایی دارد.
طبق گزارش سایت گل، گایس با مبلغی بین 10 تا 15 میلیون یورو و با قراردادی به مدت 4 سال به دورتموند پیوسته است. اگر توان هجومی، تکنیک و دریبلینگ مد نظر باشد، کاسترو گزینه بهتری برای پر کردن جای گوندوعان خواهد بود. اما شاهین و گایس هر دو به خاطر شوت های از راه دور و پست های عقب تر، شهرت بیشتری دارند.
در سوی دیگر، بازیکنانی مثل اسون بندر و کوین گروس کرویتز، که بازیکنانی با قدرت تخریبی بالا، توان محدود روی توپ و تلاش بسیار زیاد هستند، ممکن است زیر نظر توخل، مسئولیت های تاکتیکی بیشتری بگیرند. با محاسبه تمام این ها، هنوز حداقل چند نقطه در خط میانی وجود دارد که باید توسط توخل پر شود و سرمربی آلمانی، چالش بزرگی برای تشکیل این پنج ضلعی خواهد داشت. شاید پس از رفع کردن مشکل مهاجم، این بزرگترین مشکل پیش روی او باشد.
| 4-تبدیل دورم به دفاع راست و جذب یک مدافع چپ |
یکی از بزرگترین مشکلات دورتموند در این فصل در مناطق کناری خط دفاع بوده است که کیفیت سال 2013 و قبل از آن را نداشته است. لوکاس پیشچک بعد از مصدومیت طولانی مدت که او را حدود نیم سال از میادین دور نگاه داشته بود، هنوز به وضعیت قبلی خود برنگشته است. او شکننده و ضعیف به نظر می رسید و تعجبی نداشت که در مرحله یک هشتم لیگ قهرمانان اروپا مقابل یوونتوس در تقابل با پوگبا دوباره مصدوم شد.
در سمت مقابل، مارسل اشملتسر قرار دارد که به همراه بندر و گروس کرویتز نشان دادند که با تلاش زیاد و بدون داشتن تکنیک بسیار بالا نمی توان یک پست ثابت در دورتموند برای خود کسب کرد.
اریک دورم در ابتدای این فصل در سمت چپ کمی مشکل داشت اما زمانی که از او به عنوان دفاع راست استفاده می شد، همواره نمایش خوبی از خود نشان می داد. مدافع 22 ساله هنوز جوان است و اتفاقات زیادی پیش روی او است. او ورزشکار بسیار خوبی در تیم است و قبل از 21 سالگی اش که به عنوان مهاجم بازی می کرده، نکات تکنیکی زیادی را در خود پرورش داده است.
پیشچک شاید بتواند قسمتی از فرم و کلاس بازی گذشته خود را دوباره به دست بیاورد اما به زودی که 30 ساله بشود نمی تواند در قیاس با دورمی که به تازگی اولین گل بوندس لیگای خود را روز شنبه به ثمر رسانده است و روزهای بسیار خوبی را سپری می کند، گزینه قابل اطمینانی باشد.
این ها به همراه اشملتسری که در حد و اندازه های استاندارد هجومی و دفاعی بازی نمی کند، یک علامت سوال بزرگ در سمت مقابل را باقی می گذارد. ریکاردو رودریگز رقم بسیار بالایی را روی دست دورتموند می گذارد و دیوید آلابا و خوان برنات هم جزو گزینه های روی میز نیستند. عبدالرحمان بابا می تواند گزینه بسیار خوبی باشد و بروسیا می تواند او را بدون درگیری زیاد به خدمت بگیرد. اما اگر نمایش او روز به روز بهتر شود، شاید این اقدام کمی سخت تر به نظر برسد. بنابراین هنوز توخل خود را با یک چالش دیگر رو به رو می بیند.
در دوران اوج دورتموند، آن ها مجموعه ای از بازیکنان جوان، مستعد و آینده دار بودند که سرود اصلی باشگاه را تداعی می کردند؛ echte liebe (عشق واقعی). فقط آسمان برای جوانان کلوپ، حد نهایی بود. جوانانی که برای یکدیگر و باشگاهی می جنگیدند که اساس و پایه لازم برای رشد و رسیدن به پتانسیل نهایی آن ها محسوب می شد.
از آن زمان تا به امروز، دورتموند راه خود را گم کرده است. ماریو گوتسه دورتموند را به مقصد بایرن در سال 2013 ترک کرد و جانشین او و روبرت لواندوفسکی، بازیکنانی خارجی بودند که هیچ گونه ارتباطی با دورتموند نداشتند. در همین زمان، زرد و مشکی ها یوناس هوفمان که محصول آکادمی باشگاه بود را هم به صورت قرضی به ماینتس دادند.
بروسیا نیاز به احیای برخی از جنبه هایی که آن ها را بی نظیر کرده بود، دارد و این با تزریق محتاطانه ستاره های جوان به تیم اصلی محقق خواهد شد. آن ها ماه گذشته با تمدید قرارداد چند بازیکن جوان، قدم بزرگی در این جهت برداشتند؛ دروازه بان تیم زیر 19 ساله ها، دومینیک رایمان، هافبک دفاعی تیم دیوید سویرلند و بازیکنان همه کاره، ژنیس بورنیک و فلیکس پاسلاک بازیکنانی بودند که قراردادشان به تازگی تمدید شد.
قدم بعدی پرورش دادن بازیکنان و رساندن آن ها به تمرینات تیم اصلی خواهد بود. سویرلند ممکن است در بهار آینده، آماده بازی چند دقیقه ای برای دورتموند باشد. در غیر این صورت، توخل باید هوفمان را به تیم اصلی برگرداند و کمی صبور باشد. به او و ماتیاس گینتر فرصت پیشرفت و رسیدن به پتانسیل نهایی شان را در محیطی پربار و دوستانه بدهد. این اتفاق قبلا رخ داده است و باز هم می تواند رخ دهد.
