طرفداری-نحوه شکست 1:3 بایرن مونیخ مقابل پورتو را می توان در سه کلمه ژابی آلونسو، دانته و ژروم بوآتینگ به صورت مختصر خلاصه نمود. این سه بازیکن با سه اشتباه عجیب و غیر قابل قبول خود، سه مرتبه سبب باز شدن دروازه مانوئل نویر شدند تا با این شکست، بایرن مونیخ در بازی برگشت برای صعود به مرحله نیمه نهایی رقابت های لیگ قهرمانان اروپا، کاری بسیار دشوار و شاید ناممکن در پیش داشته باشد.
اما بی تردید داستانی دیگر در پشت چنین اشتباهات کودکانه این سه بازیکن نهفته است، شیوه بازی بایرن مونیخ در هفته های اخیر به دلیل مصدومیت بازیکنانی کلیدی نظیر آرین روبن، فرانک ریبری، باستین شواین اشتایگر و داوید آلابا، دست خوش تغییراتی شده بود، به طوری که پپ گواردیولا سرمربی تیم در بازی مقابل دورتموند و بایرلورکوزن بر خلاف میل باطنی خود، بار بازی سازی را به نوعی به تیم حریف واگذار نموده بود و نقشی منفعلانه برای تیم خود در نظر گرفته بود. پپ گواردیولا با چنین تاکتیکی قصد داشت نبود بازیکنان خلاق خود را جبران نماید که تا حدودی تاکتیک موثری به نظر می رسید. در بازی چهارشنبه شب اما پورتو به دلیل زدن دو گل زود هنگام اسیر تاکتیک پپ گواردیولا نشد و بعد از پیش افتادن از حریف قدر خود، به نوعی بار بازی سازی را به مونیخی ها تحمیل نمود ، به طوری که در پایان بازی آمار در صد مالکیت توپ هفتاد به سی به نفع شاگردان پپ گواردیولا را نشان می داد.
در انتهای زمین مونیخی ها به دلیل قدرت دوندگی بالای بازیکنان بخش تهاجمی پورتو، به طور شگفت آوری عملکردی نامطمئن از خود به نمایش می گذاشتند. بازیکنانی نظیر کوارزما و مارتینز که اغلب اوقات از طریق هکتور هررا حمایت می شدند، با دوندگی بالا و پرسینگ انفرادی خود مسیرهای بازی سازی مونیخی ها در انتهای زمین را مسدود می کردند که این مسئله در همان ابتدای بازی با پاس اشتباه ژابی آلوسنو که پیامد آن ضربه پنالتی و گل اول پورتو بود، به خوبی نمایان شد. مارتینز و کوارزما همچنین از زمان سنجی بسیار دقیقی در پرسینگ فردی برخوردار بودند، در صحنه گل دوم نیز کوارزما به خوبی از سهل انگاری و اشتباه تکنیکی دانته مدافع مونیخی استفاده نمود و با یک توپ ربایی فوق العاده دروازه نویر بهترین سنگربان جهان را در همان اوایل دیدار برای مرتبه دوم باز نمود. چنین دوندگی و پرسینگی در ادامه بازی نیز به شدت بر روی نحوه بازی شاگردان گواردیولا تاثیر گذار بود.
از دیگر نقاط ضعف مونیخی ها در این دیدار می توان به ناتوانی آنها در پیروزی در نبردهای تک به تک با بازیکنان حریف بود، بر طبق آمار شاگردان پپ گواردیولا در بازی چهارشنبه شب حدود شصت در صد از چنین نبردهایی را به بازیکنان حریف واگذار نمودند، مونیخی ها در این دیدار با توجه به نزدیک به هفتاد درصد مالکیت توپ به راحتی توپ را در زمین به گردش در می آوردند، اما بازیکنان پورتو در لحظات و مکان های حساس و تعیین کننده می توانستند جریان بازی را به نفع خود تغییر دهند.
درصد بیشتر پیروزی در نبردهای تک به تک، سبب افزایش سهم تیم میزبان در مالکیت توپ نگردید و حتی برای آنها موقعیت های زیادی برای خطرآفرینی به وجود نیاورد، بلکه به صورت موثری باعث شد تا مونیخی ها نتوانند هرگز در طول دیدار ریتم مناسب و هماهنگ خود را پیدا نمایند. عدم آرامش و استرس در نحوه بازی شاگردان پپ گواردیولا کاملا قابل لمس بود و این مسئله می تواند دلیلی برای پاس های اشتباهی باشد که از سوی بازیکنانی نظیر ژابی آلونسو و تیاگو ارسال می شدند. درصد پاس های سالم مونیخی ها در این دیدار با افت شدیدی مواجه بود و به عدد هفتاد و دو درصد رسید، در حالی که درصد پاس های سالم بازیکنان پورتو به عدد هشتاد و شش می رسید.
نکته دیگر قابل مشاهده در این دیدار تاثیر کم روبرت لواندوفسکی بود. این مهاجم لهستانی که در دیدارهای اخیر بوندسلیگا از نبود روبن و ریبری کمال استفاده را نموده بود، در رویارویی مقابل پورتو کاملا محو بود و تنها سی و هفت بار با توپ تماس داشت و بیش از یک مرتبه نتوانست ضربه ای به سمت دروازه حریف ارسال نماید. در این دیدار با توجه به نحوه بازی حریف و نبود مهره های کارآمد که مونیخی ها نمی توانستند از کناره های زمین به خوبی استفاده نمایند، استراتژی تیمی بایرن مونیخ در فاز تهاجمی بر اساس تمرکز بر مهاجم هدف قرار داده شده بود که لواندوفسکی در انجام وظابف خود در این زمینه کاملا ناکام بود.
در چنین دیدارهایی که جریان بازی به نوعی به بایرن مونیخ تحمیل می شود، نبود بازیکن خلاقی نظیر آرین روبن بسیار مشهود می شود. این ستاره هلندی به تنهایی قادر بود امنیت خط دفاعی پورتو را در بازی چهارشنبه شب به خطر اندازد و این مسئله می توانست حتی بر نحوه بازی پورتو تاثیرگذار باشد. بی تردید ریبری و روبن می توانستند مشکل گشای مونیخی ها در دیدار رفت مقابل پورتو باشند، همانطور که در شش سال گذشته این طور بوده است. اما چنین روندی تا ابد قابل تمدید نیست و بایرن مونیخ می بایست راه حلی مناسب برای آن بیابد.
البته چاره اندیشی برای انجام ماموریت غیر ممکن در بازی برگشت و عبور از سد بلند وسخت پورتو، در مقابل چشمان بیش از هفتاد هزار تماشاگر مونیخی حاضر در استادیوم آلیانس آره نا در حال حاضر مهمترین دغدغه فکری پپ گوردیولا و تیم فنی اش می باشد. چون با به خطر افتادن فتح سه گانه برای دومین سال متوالی و ناکامی مونیخی ها در این خصوص، احتمال پایان همکاری پپ گواردیولا با پرافتخارترین تیم آلمان حتی زودتر از مورد مقرر نیز وجود خواهد داشت.
