برای مقطع کوتاه شش ساله، آلمان قهرمان اروپا در رده های سنی زیر 17، 19 و 21 ساله ها شد. در سال 2008 تیم ملی آن ها در فینال با یک گل مغلوب اسپانیا شدند. ولی در همان سال تیم جوانان ژرمن ها با بهره گیری از دوقلو های بندر در رده زیر 19 سال قهرمان شدند.
سال بعد، ماریو گوتزه، مارک آندره تر استیگن، شکودران مصطفی و... در رده زیر 17 ساله ها قهرمان شدند. در همین تابستان تیمی متشکل از مانوئل نویر، مسعود اوزیل، متس هوملس، ژروم بوآتنگ، سامی خدیرا و بندیکت هوودس قهرمان زیر 21 ساله ها شدند.
تابستان 2009 نخستین نشانه ای بود که لیگ فوتبال آلمان پس از ناکامی در یورو 2000 شروع به پیشرفت کرده است. مفهوم " استعداد بدون پایان" شرایط ایده آلی برای بازیکنان سطح بالایی که در حال ظهور بودند را فراهم کرد تا به صورت سالانه از آکادمی های باشگاهیشان به یوآخیم لو شناسانده شوند و در نهایت شروع به واقعی شدن کنند.
تایید کیفیت تولید شده در آکادمی های بوندسلیگا در تابستان 2010 نمایان شد؛ زمانی که تیم ملی آلمان از 6 بازیکن زیر 21 ساله های یورو که قهرمان شده بودند، بهره می برد و بازیکنان افزوده شده به نام های تونی کروس، توماس مولر و هولگر بادشتوبر موفق شدند رتبه سوم جهان را در آفریقای جنوبی کسب کنند.
تجربه به دست آمده از جوانان زیر 21 ساله ها در تیم ملی فوق العاده گرانبها اثبات شد. این تورنمنتی در سطح خیلی بالایی نبود اما القا حس اعتماد به نفس برای برخی جوانان یک گام بزرگ محسوب می شد.
در سال های بعدی، فلسفه آلمان تغییر کرد؛ در گذشته بوندسلیگا به ندرت جایی برای جوانان بود تا خصوصیات خود را نشان دهند ولی شمار جوانان 17، 18 و 19 ساله در بوندسلیگا سر به فلک کشید و خیلی از این بازیکنان در سنین کم به رده ملی آلمان راه یافتند.
در سال های اخیر، ماریو گوتزه، ماکس مه یر، یولیان دراکسلر، لئون گورتسکا و ماکسیمیلیان آرنولد به چهارم، ششم، هفتم، چهاردهم و بیست و ششمین جوانی که برای تیم ملی آلمان بازی کرده اند، تبدیل شدند.آندره شورله، مارک آندره تر استیگن، ماتیاس گینتر و لوئیس هولتبی خیلی عقب تر از این بازیکنان نیستند؛ دو ماه بعد از 20 سالگی شان برای تیم ملی بازی کردند. همه این بازیکنان خیلی زود به تیم ملی رسیدند و چند رده سنی جوانان را پشت سر گذاشتند.
تیم زیر 21 ساله های آلمان هم از همین الگو پیروی می کند و به جای استفاده از بازیکنان بالغ، تصمیم به فرستادن بازیکنان 18 ساله برای تورنمنت در سال 2011 گرفتند. تقابل با بازیکنان 2 یا 3 سال بزرگترباعث عدم صعود از مرحله گروهی بود که پس از شکست 4-1 در مقابل ایسلند در بنچمارک و نمایشی ضعیف از صعود بازماندند.
با وجود حضور مستمر بازیکنان جوان در تیم های اصلی آلمانی، آکادمی های آلمان 5 سال بدون ساختن تیمی که بتواند به موفقیتی دست یابد، پیش رفتند. این قضیه تابستان گذشته اتمام یافت؛ تیم زیر 19 ساله های آلمان در مجارستان جام را بالای سر برد اما این نتیجه آن قدر ها هم بزرگ نیست : به نظر می رسد فدراسیون فوتبال آلمان ( دی اف بی ) از دانش یوهان کرویف پیروی کرده که جام ها در سطح جوانان تقریبا به اندازه پرورش بازیکنان جوان مهم نیست.
با توجه به نزدیک شدن به تابستان 2015 به نظر می رسد فلسفه آلمان ها یک بار دیگر تغییر کرده است. یوآخیم لوو در صحبت با خبرنگاران در کنفرانس خبری روز سه شنبه با بیان اینکه جوانان زیادی می توانند برایش بازی کنند، گفت: "در حال حاضر نیازی به استفاده از بازیکنان جدید نمی بینم. امره جان، کوین وولاند، ماکس مه یر و لئون گروتسکا همه برای تورنمنت زیر 21 ساله ها در ماه جون آماده خواهند شد."
در گذشته فقط تر استیگن پس از بازی در تیم ملی به تیم زیر 21 ساله ها بازگردانده شد. گوتسه و حتی دراکسلر و شورله که خیلی در برنامه های لوو جایگاه پررنگی نداشته اند، هیچگاه به تیم های پایه بازگردانده نشدند. حالا وولاند، گینتر، مه یر و گورتسکا پس از انجام بازی ملی دوباره به تیم پایه برگردانده شدند. آن ها تیمی بسیار توانمند در بازی های جمهوری چک در ششمین ماه میلادی خواهند ساخت.
نکته جالب این است که بازیکنانی که متولد سال های 1995 و 96 میلادی هستند، به طور منظم در سطح حرفه ای بازی می کنند و از رده زیر 21 ساله ها حذف می شوند اما به تیم های سطح پایین تری آورده می شوند.
دیوید سلکه آقای گل مسابقات زیر 19 ساله های اروپا در تابستان گذشته بود و این فصل هم در وردربرمن نمایش خیره کننده ای داشته است. مارک استندرا هافبک تهاجمی آینتراخت فرانکفورت در تمامی بازی های تیمش به جز یک بازی از ماه اکتبر حضور داشته است و همانند مه یر فصل خوبی را داشته است. اگر چه او به ندرت در سطح بالایی بازی می کند. ژولین برنت بازیکن مستعدی است که به اندازه لئوناردو بیتنکورت، یونس مالی، امین یونس و موریتس لایتنر که در رده زیر 21 ساله ها پیشرفت داشته اند، مستعد است.
دلیلی که بعضی بازیکنان شایسته در زیر 21 ساله ها در رده زیر 20 ساله ها کنار گذاشته می شوند، این است که آلمان می خواهد قهرمان جام جهانی زیر 20 ساله ها شود. آن ها از این بازیکنان استفاده می کنند که بتوانند نمایشی برای پیروزی مقابل تیم های قوی تر ارائه دهند.
به طور مشابه جاناتان تاه، لئوری سانه و جیانلوکا گائودینو همه در سطح اول فوتبال در این فصل بازی کرده اند و از تیم زیر 19 ساله هانگاه داشته شده اند؛ به خاطر لمس یک کلاس بالاتر در جام ملت های این تابستان. بازیکنانی مثل لوین اوزتونالی هافبک جدید وردربرمن و تیمو ورنر، بازیکن اشتوتگارت که متولد 1996 هستند، تاکنون در تیم جوانان آلمان حضور نداشته اند ولی دارایی بسیار بزرگی برای ژرمن ها محسوب می شوند.
تیم ویژگی های تهاجمی در سطح واقعی دارد، یوهانس اگستاین بازیکنی که آمار 23 گل و 5 پاس گل را در 21 بازی رده سنی زیر 17 ساله ها و 19 ساله های وردربرمن در فصل جاری به ثمر رسانده است. کاپیتان فلیس پاسلاک شاید جذاب ترین بازیکن تیم باشد. دورتموند یک بسته کامل از بازیکنانی که درهرجایی می توانند بازی کنند، دارد؛ در سمت راست خط دفاعی و میانی و کسی که یک رهبر طبیعی است. هم تیمی دورتموندی او ژنیس بورنیچ به تیم کلوپ ملحق شده و در تعطیلات زمستانی با دورتموند تمرین کرده و یک استعداد در سطح بالا به شمار می رود.
هیچکدام از بازیکنان زیر 17 ساله ها برای صعود آماده نیستند و بازیکنانی که کمتر از سن قانونی داشته باشند را نمی توان در کادر بازیکنان دید، مثل ورنر و برانت که یک بار در این بین حضور داشته اند . ولی در هر جا تیم های پایه آلمان طوری به نظر می رسند که برای کسب جام های زیادی آماده می شوند؛ از جمله مسابقاتی که همین تابستان برگزار خواهد شد. این تایید روشنی از سیاستی است که روی جوانان متمرکز شده که آن ها را به سطح بالایی برساند و به زودی زودی آن ها را از رده های جوانان بیرون بیاورد.
در یک نگاه شاید این گونه انتخاب ها واقعا لازم باشد زیرا که فضای کافی در تیم ملی اصلی برای بازیکنان نیست. برای مثال بازگشت هولگر بادشتوبر به بازیکنان یوآخیم لو این نتیجه را می دهد که گینتر به حاشیه می رود. در گذشته بازیکنان قادر به بازی در رده جوانان بوده اند هنگامی که از تیم اصلی کنار گذاشته می شدند به جای بازگشت به تیم جوانان به طور کلی کنار گذاشته می شدند.
تغییر سیاست آلمان ها مشخصا سودی هایی داشته که آن ها در رده زیر 21 سال قهرمان اروپا شدند. این ویژگی های رهبری را به همراه داشته است. امروزه بازیکنانی که اعتماد به نفس بالایی دارند برای آلمان بازی می کنند. نویر، خدیرا، هوملس، بوآتنگ و هوودس همه آماده کاپیتانی هستند.
در طرف دیگر، در این سیاست هایی ریسک به چشم میخورد؛ به ویژه به خاطر استفاده های بیش از حد از این بازیکنان. عده کمی در حال حاضر به یاد دارند ولی آلمان در رده سنی زیر 17 سال در سال 2011 بسیار عالی بود. هلند قهرمان اروپا آن ها را شکست داد اما در جام جهانی آن ها رکورد جدیدی بر جای گذاشتند؛ 11 گل در مرحله گروهی و 13 گل در مرحله حذفی ( شامل بازی رده بندی ). آن ها پس از شوک مرحله نیمه نهایی که به مکزیک میزبان باختند، در رتبه سوم قرار گرفتند.
این روزها امره جان تنها بازیکن از این لیست است که واقعا تاثیر گذار بوده است. صمد یسیل خیلی زود درگیر مصدومیت شد و بلافاصله بعد از رهایی، دوباره آسیب دید. ماروین دوکش و لونت آیسیچک بعد از یک تورنومنت تابستاتی، هر دو یک سال را در مصدومیت بودند.
بازیکنان جوان به شدت نسبت به مصدومیت ها حساس هسند به خصوص وقتی بدن های کوچکتر و نابالغ تر آن ها در برابر مردهای قدرتمند قرار می گیرد. فرانکفورت این موضوع را خوب درک می کند زیرا که کیتل و استندرا را برای ماه ها به خاطر آسیب دیدگی رباط از دست داد. برای یک بازیکن جوان، بازی بعد از یک تابستان کوتاه شده به معنای قرار گرفتن در برابر خطر بزرگ مصدومیت ها است. مصدومیت هایی که ممکن است به قیمت از دست رفتن دوران بازیگری بازیکن تمام شود و این ریسکی است که فدراسیون فوتبال آلمان انجام می دهد. ریسکی که به خاطر تجربه ای که به آن ها داده می شود در مقابل مصدومیت های احتمالی هم ارزشمند است.
با نگاه به آینده، بازیکنان بین المللی جوان زیادی وجود دارند که این تابستان نامی برای خود به دست می آورند. در مجموع می توان برای مانشافت در این تابستان شانس زیدی قائل بود. آن ها واقعا می توانند تاریخ ساز شوند. اگر این گونه شود، لوو ممکن است برای یورو 2016 و جام جهانی 2018 همانند جام جهانی 2010 عمل کند؛ بازیکنان جوان، باتجربه و بااعتماد به نفس زیادی که آماده خودنمایی هستند.
