نوشته شده توسط SIMON CURTIS

منچسترسیتی، امید، گرفتن سهمیه و چند مسئله دیگر!

آرمان آزادنیا 03/24/2015 - 22:01 مشاهده پروفایل

1,966 مشاهده / 7 دیدگاه

برای مدت های زیادی این باور وجود داشته است که 'امید'، مشاجره انگیزترین احساس در فوتبال می باشد. امید، این جانور پوشیده از پر، در قلب آشیانه می کند و بال هایش را در ناصحیح ترین موقعیت های ممکن باز می کند. این پرنده به تمامی پدیده های جاری در زندگی رخ می نمایاند و البته، رخ می گیرد. همچنین، صاحب این عادت افتضاحِ از نو پدیدار شدن در موقعیت هاییست که وجودش نمی توان گفت ممنوع، اما ترجیحاً اجتناب پذیر است.

طرفداری-در عملکرد متزلزل چلسی مقابل هال سیتی، هنگامی که نیمه دوم بازی در ورزشگاه KC در حال آغاز شدن بود، طرفداران سیتی احتمالاً از خود می پرسیدند که آیا این زمان احیا شدن امیدهای تیمشان برای وارد شدن دوباره به کورس قهرمانی نیست؟
در حالی که تیم لندنی در ابتدای بازی با اختلافی اطمینان بخش خیلی سریع از حریف خود پیش افتاده بود، در طول یک دقیقه، برتری را با دریافت دو گل از دست رفته دید. از آن بدتر، دروازه بان برجسته آن ها، تیبو کورتوآ، که در طول فصل دروازه خود را به یک قلعه تسخیرناپذیر تبدیل کرده بود، در صحنه گل تساوی بخش هال سیتی اشتباه عجیبی را مرتکب شد.
اما زمان به نفع هیچکس از سرعتش کم نمی کند ، مخصوصا برای آن دسته از طرفداران خیال پرداز منچسترسیتی.
یک اشتباه سرنوشت ساز از الن مک گرگور، دروازه بان هال سیتی در دریافت توپ کافی بود تا تمام رویاها به باد رود. بله، رسم روزگار چنین است! چلسی به رغم یک نمایش غیر قابول دیگر باز هم توانست تا 3 امتیاز بازی را از آن خود کند تا اختلاف 6 امتیازی در صدر جدول همچنان حفظ شود، اختلافی که پس از مشاهده بازی های باقی مانده دو تیم، رسیدن آن به عدد 9 را می توان بسیار محتمل دانست.
با خیره شدن به افق نزدیکِ پیش روی، حال سیتی با نگرانی هرچه بیشتر می تواند از فراز شانه هایش به پشت سر نگاه کند و صدای پاهایی که مکرراً به زمین برخورد می کنند، حکم یک زنگ خطر را برای بازیکنان بسیج شده و البته تحت محاصره آن ها دارد. با توجه به اینکه منچستریونایتد و آرسنال، هر دو بازی های خارج از خانه و مشکلشان را در اول هفته با پیروزی پشت سر گذاشتند، حاشیه امنیتِ سیتی حالا به حداقل مقدار ممکن خود رسیده است.
با در نظر گرفتن اینکه بازی های ملی را پیش روی داریم، بازی بعدی سیتی در زمانی زودتر از ششم آوریل (هفده فروردین) در خانه کریستال پالاس برگزار نخواهد شد. هنگامی که شاگردان مانوئل پلگرینی پای در 'سلهرست پارک' می گذارند، احتمالا در رتبه چهارم جدول قرار گرفته اند زیرا دو روز قبل از این بازی، هر دو تیم آرسنال و منچستریونایتد به میدان رفته و کاری آسان برای شکست دادن تیمهای مقابلشان خواهند داشت.
با هشت بازی باقی مانده و چشم انداز واقع بینانه پشت سر گذاشتن اولین فصلِ ِبدون جام پس از 4 سال، سوال این است: سیتی چگونه در این مقطع واپسین فصل قادر به تعقیب و گریز خواهد بود؟ این سناریویی نیست که آن ها در دو فصلی که منتهی به کسب عنوان قهرمانیشان در لیگ شد، تجربه کرده باشند، فصولی که چشم انداز کسب عنوان قهرمانی، استقامت و انگیزه چشم گیری را به بازیکنان این تیم تزریق می کرد. حالت کنونی، یک تعقیب و گریز به شدت فرسایشی برای تثبیت سهمیه لیگ قهرمانانی خواهد بود که 3 فصل متوالی موفق به کسب آن شده اند.
هرچند آمار چشم گیر 43 تلاش برای به ثمر رساندن گل که آن ها در مقابل تیم سست و در وهله اول بد شانس وست برومویچ به ثبت رساندند، چیزی را جز تسلط کامل بر حریف نشان نمی دهد، اما همه حریفان باقی مانده سیتی تا به این حد مهربان نخواهند بود. اولدترافورد (منچستریونایتد)، وایت هارت لین (تاتهام هاتسپر) و لیبرتی استیدیوم (استوک سیتی) زمین هایی هستند که انتظار سیتی را می کشند. یک ساوتهمپتون ِ جسور نیز در بیست و چهارم مِی (سوم خرداد) در ورزشگاه اتحاد حضور می یابد تا پرونده بازی های این تیم در لیگ برتر در فصل جاری به پایان برسد.
بازی در مقابل وست بروم نشان داد که بازیکنان سیتی آماده چالش پیش روی خود هستند. این گونه به نظر می رسد که برخی از بازیکنانی که برای دوره های طولانی در این فصل از نا آمادگی رنج می بردند، در حال برگشتن به فرم خوب هستند. ویلفرد بونی با به ثمر رساندن اولین گل خود برای سیتی، اکنون امیدها را برای به ثمر رساندن گل های متعددی که به خاطر آن خریداری شده بود، احیا کرده است. با نمایش های ضعیف سمیر نصری در در آنفیلد و نیوکمپ، دو بازی ای که از اهمیت زیادی برخوردار بودند، حالا فرصت مناسبی برای امثال خسوس ناواس و فرناندو فراهم شده است تا به ما ثابت کنند که چه چیزی برای عرضه کردن دارند.

از همین حالا، شایعات خریداری پل پوگبا و رحیم استرلینگ توسط سیتی روی زبان ها افتاده است. این شایعات هیچ کمکی به حفظ تمرکز امثال ناواس، فرناندو، یحیی توره و جیمز میلنر که شاید از همین حالا در اندیشه پیوستن به باشگاه هایی جدید یا فکر کردن به اینکه آیا جایی در تفکرات سرمربی خود دارند یا نه، نخواهد کرد.
ناخودآگاه به یاد فصل 2009-2008، اولین فصلی که باشگاه توسط تیم مدیریتی شیخ منصور خریداری شد می افتیم. در آن سال نیز سفر به زمین تاتنهام و منچستریونایتد طبق جدول برنامه ریزی لیگ برتر، در آخرین ماه فصل قرارگرفته بود. در آن زمان نیز دو باخت پر سر و صدا در مقابل هامبورگ در مرحله یک هشتم نهایی جام یوفا، زخم های اروپایی منچسترسیتی را نمک آلود کرده بود.
سیتیزن ها در اولدترافورد شکست خوردند، در وایت هارت لین نیز چیزی جز مغلوب شدن در انتظارشان نبود و در انتهای فصل به رتبه بسیار نا امید کننده دهم دست یافتند. آن ها حتی نمی توانستند دلخوش به رقابت در جام اروپا باشند. مارک هیوز، سرمربی آن زمان سیتی به خوبی می دانست که در فصل بعد باید پیشرفت بزرگی در تیم بوجود آورد. در غیر این صورت، این کار به ارزش از دست رفتن شغلش تمام خواهد شد.
فوتبال، درست همانند 'امید'، این عادتِ مفرح ِ چرخیدن در یک چرخه سرگرم کننده ِ تاریخی را دارد. شاید سیتی هرگز در موقعیتی که اکنون در آن قرار دارد نبوده باشد، اما مطمئناً این احساس (از دست دادن سهمیه در آخرین ماه فصل) برایش آشنا به نظر می آید.