طرفداری - پی اس جی - چلسی و بارسا - من سیتی را فراموش کنید، امشب در تورین گلادیاتورها به میدان میروند، اینجا جنگی برپاست. از هر زاویه ای که نگاه می کنید رقابتی با روح و قلب در حال شروع شدن است. امشب تیفوسی های یووه فرصت این را دارند که جهنمی که در آلمان منتظر ستاره هایشان است را تلافی کنند چون مطمئنا سیگنال ایدونا پارک بیش از 81 هزار دورتموندی ایستاده روی پا را در خود می بیند که 90 دقیقه بی وقفه زردها را به جلو می رانند. استادیومی که ایتالیایی ها از آن خاطره فوق العاده ای دارند. چه رقابتی، شاید آن ها بهترین های حال حاضر اروپا نباشند اما هر دو تیم با ریشه هایی به عمق بیش از 100 سال، جزء بدنه اصلی و نماد فوتبال کشورهایشان هستند. پر طرفدارترین تیم ایتالیا در طول دوران به مصاف پر تماشاگرترین تیم بوندسلیگای پر تماشاگر می رود. از خط دروازه شرقی تا گوشه غربی استادیوم مملو از حاشیه و هیاهو و سوژه های داغ است.در حقیقت نه تنها این بازی، بلکه سه هفته آینده اوج نگرانی و استرس و فشار برای دو تیم است و شاید سرنوشت کل فصل را برای آن ها رقم بزند.
دورتموندی که هنوز هم در لیگ به ثبات لازم نرسیده و جایگاه متزلزلی دارد با شالکه، دِرِسدن، هامبورگ و کلن بازی دارد که دو تیم آخر از رقبای پایین جدولی زنبور ها برای عدم سقوط هستند. در طرف دیگر یووه بعد از لیگ قهرمانان، در المپیکو به مصاف رقیب اصلیش در سری آ می رود و بعد از آن هم در جام حذفی دیدار رفت مقابل فیوره را در تقویم خود می بیند. شاید موفقیت در این سه بازی یووه را در مسیر دبل در ایتالیا و سود های سرشار مالی و بازسازی سیمای پر افتخار گذشته در اروپا قرار دهد، هرچند که احتمال باخت مقابل رم محتمل و شاید به دلایلی قابل پیش بینی باشد.
عبور از مرحله 16/1 برای آلگری یعنی شکستن تابوی شخصی اش و تجربه مراحل بالای لیگ قهرمانان برای اولین بار و البته امتحان و هدف بزرگی که برای موفقیت در آن به سرمربیگری یووه رسید. او که از دسامبر با گذری کم ریسک و با شیب ملایم به 2-1-3-4 ایده آلش رسیده و برای مصاف امشب تنها آساموآ را از میان مهره های تاثیر گذار ترکیب اصلی اش در اختیار ندارد. کلوپ هم بعد از مدت ها به ترکیبی تقریبا پایدار رسیده که البته بیشتر آن را مدیون بازگشت بازیکنان اصلی از مصدومیت است. هرچند که آن ها هنوز به فرم مطلوب نرسیده باشند و سایه ای از قدرت گذشته را به نمایش بگذارند.
به نام ها که می نگریم خیل عظیمی از مهره های تحسین برانگیز را می بینیم، دو تیم از درون دروازه تا جلوی زمین مملو از استعداد ها و بزرگان با تجربه هستند. شاید رویس، گوندوگان، پوگبا، پیرلو و بوفون شاخصه های خوبی برای این تعریف باشند. دروازه بان های باتجربه و خطوط دفاعی خوبی که البته به دور از اشتباه هم نبوده اند و البته مهاجمین سریع و تکنیکی، اما همه می دانیم که قرار است جنگ واقعی کجا شکل بگیرد، میانه زمین. جایی که یوونتوس در کنار رئال، بارسا، بایرن و پی اس جی، دارای بهترین ترکیب در اروپاست. پرنس تورین، جنگجو، آرشیتکت و الماس هشت پا، القابی که انسان را به یاد قهرمان های کمیک استریپ می اندازد. اما به دور از این جو سازی ها و به واقع ترکیب منحصر به فردی را تشکیل می دهند، این ها گلادیاتور های سیاه و سفید هستند. با چرخش ها بی وقفه و دارا بودن همه شاخصه های لازم، ترکیبی از تکل و طراوت و ذکاوت. انعطاف پذیر به شکلی که گاهی پیرلو را پشت سر خط دفاعی و در نقش یک سوئیپر می بینید و لحظه ای دیگر در عمق و در حالی که منتظر پاس توی عمق توز است!
در طرف دیگر میدان یک خط هافبک در حال بازآفرینی نظر ها را جلب می کند. گوندوگان، میخیتاریان، بندر، کاگاوا و نوری شاهین. مجموعه ای که 2 سال پیش رئال را فلج کرد و تیم را به فینال ومبلی رساند. درست است که هنوز با گذشته فوق العاده و فرم ایده آلشان فاصله دارند و یا از ناکامی در تیم های قبلی می آیند اما به من اعتماد کنید، آن ها توانایی انجام هر تغییری را دارند. اوبامیانگ، ایموبیله و راموس را که جلوی آن ها می بینید بیشتر از مقابله با آن ها می ترسید. سرعت شاید بهترین شاخصه برای معرفی این روزهای این گروه خشن است. ضد حملات وحشتناک در کنار سرعت خیره کننده مهاجم گابون ای. سرعت شاید پاشنه آشیل یووه و به طور کلی همه تیم های لیگ کند سری آ باشد. جایی که در آن دی ناتاله، توتی و داوید پیزاروی پا به سن گذاشته هنوز می توانند بدرخشند. ضعفی که مونتلا هم پس از تساوی در وایت هارت لین به آن اشاره کرد: " ما در تمرینات سریع هستیم اما در زمین ریتم کندی داریم."
ضد حمله می تواند پاشنه آشیل یووه در بازی خانگی باشد. نکته ای که میمو دی کارلو و بازیکنان چزنا به رخ یوونتوس کشیدند و زنگ خطر را به صدا در آوردند. البته دیدار امشب نه در چمن مصنوعی دینو مانوزی، بلکه در خانه بیانکونری برگزار می شود. استادیومی که از زمان بهره برداری به یکی از مهمترین نقاط قوت یووه در موفقیت ها تبدیل شده و هواداران حاضر در آن از آپریل 2013 و بعد از شکست مقابل بایرن دیگر رنگ شکست را به هیچ تیمی در هیچ رقابتی ندیده اند. پس توقع زیادی نیست اگر تماشاگران یووه امشب هم از ستاره هایشان پیروزی بخواهند و رویای حضور در 8/1 نهایی را برای سومین بار از سال 2006 در ذهنشان بپرورانند. دورتموند از سه برد پیاپی و با روحیه ای بالا به خاطر عبور موقت از بحران و البته تمدید قرارداد ستاره تیم می آید، بعد از برد جمعه شب مقابل اشتوتگارت و البته خستگی نسبی بازیکنانی که هر بازی در لیگ حکم فینال را برایشان دارد. اما در مقابل یووه توانست در دو بازی گذشته مقابل چزنا و آتالانتا، به برخی از بازیکنان اصلی مثل لیخشتاینر، ویدال، کیلینی و توز فرصتی برای استراحت و نفس گیری دوباره را بدهد و با اینکه نتیجه اش تساوی برابر چزنا و برد سخت مقابل آتالانتا و به لطف شوت چشم نواز پیرلو بود اما اختلاف امتیاز با رم را به 9 رساند و با خیالی نسبتا راحت از لیگ و بازیکنانی بازیابی شده از نظر توان جسمی آن ها را به مصاف امشب رساند.
راسل کرو را در گلادیاتور دیده اید؟ مل گیبسونِ پتریوت را چطور؟ نجات سرباز رایان را چه؟ اگر این شاهکار های سینمایی را از دست داده اید افسوس نخورید، امشب شانس دوباره ای به شما رو کرده است، من یوونتوس - دورتموند را به شما توصیه می کنم.
