طرفداری- فرم مناسب او تمجید دیوید بکام و آرسن ونگر را برانگیخته است. روی هاجسون در مصاحبه اخیر خود اذعان کرد؛ کین شایسته دعوت به تیم ملی است و تائید کرد نام او در لیست آینده سه شیرها برای رویارویی با ایتالیا و لتونی خواهد بود.
با وجود او در ترکیب تیم ملی انگلستان در بازی های پیش رو، بلافاصله این سوال که با وجود او ترکیب تیم ملی انگلستان به چه صورت خواهد بود پیش می آید. در اینجا سه راه حلی که هاجسون می تواند به آن ها برای گرفتن بهترین بازی از کین استفاده کند روبرو خواهید شد.
در آخرین بازی های اسپرز، کین به عنوان مهاجم هدف از سوی اریک لاملا، موسی دمبله و کریستین اریکسن از عقب حمایت می شد. کین نشان داد که در چنین شرایطی و وقتی که به عنوان تک مهاجم، حمایت شود بهترین عملکرد را خواهد داشت.
این در شرایطی است که وین رونی از مدت ها پیش در نقش هافبک خود نیز خود را در منچستر اثبات کرده است و وظیفه ای که کین نیاز دارد، را در در ترکیب شیاطین سرخ برای فالکائو و فن پرسی انجام می دهد. علارغم اینکه او در پست اصلی خود بازی نمی کند، سه پاس گل و ایجاد سی موقعیت گل را در این فصل به ثبت رسانده است. پشت سر رونی هم هاجسون می تواند به عنوان گزینه های با خصوصیات تدافعی بیشتر، از جردن هندرسون و استیوارت داونینگ که فصول خوبی را در لیورپول و وستهام پشت سر می گذارند استفاده کند.
وقتی تکلیف برش میانی زمین در نیمه حریف مشخص شود، به سراغ کناره های خواهیم رفت. به نظر می رسد گوش راست و چپ انگلستان به نام رحیم استرلینگ و تئو والکات سند خورده باشد. هر دوی این بازیکنان با سرعت باونکردنی، تکنیک و قدرت پاسور بودن خوب می توانند ارمغان آور گل های زیادی برای کین باشند.
اگر هاجسون گزینه های تمام کننده را در ترکیب قبلی محدود ببیند، می تواند کمی ریسک کند و از دنیل استوریج و رحیم استرلینگ در کنار کین استفاده کند. استرلینگ در تمام فصل در بالاترین سطح ممکن درخشید و استوریج در بازگشت از مصدومیت به نظر نمی رسد فاصله ای با اوج خود داشته باشد. اگر چه این زوج به دلیل مصدومیت در بیشتر طول فصل در کنار هم بازی نکردند.
به دلیل مصدومی استوریج، این زوج در این فصل چندان در کنار هم بازی نکرده اند. با این حال آن ها در فصل قبل نشان داده اند که با وجود یک بازیکن سوم -مانند آنچه فصل گذشته در مورد حضور سوارز اتفاق افتاد- هم می توانند به خوبی در کنار هم بازی کنند. آن ها هم چنین می توانند همکاری خوبی با دو بازیکن لیورپولی دیگر در پشت، یعنی جردن هندرسون و آدام لالانا داشته باشند. این شناخت می تواند برای تیم ملی انگلستان یک موهبت باشد. از کیفیت ها جیمز میلنر در کنار ها هم می توان استفاده کرد. این بازیکن که در هر دو سمت می تواند بازی کند، در پرسینگ هم خوب عمل می کند.
اگر هاجسون بنا بر عادت همیشگی بخواهد با وجود استوریج، یک 4-4-2 کلاسیک را به بازی بفرستد. کین به عنوان بازیکنی انرژیک می تواند با آزادی عمل در همه جای محوطه جریمه حضور داشته باشد. اگر او و استوریج بتوانند به همکاری متقابل دست پیدا کنند و به خوبی جای خود را در بازی عوض کنند، با توجه به خصوصیات متنوعشان می توانند ویران گر باشند.
برای استفاده از 4-4-2 انگلستان به دو وینگر کلاسیک و با کیفیت نیاز دارد . چیزی که در حال حاضر از آن بی بهره است. الکس اوکسلید و جیمز میلنر شاید به این جایگاه دست پیدا کنند. دو بازیکنی که به سختی تلاش می کنند و بارها جناحین را با گام های سریع خود می روند و می آیند. همچنین جردن هندرسون به احتمال فراوان جایگاه خود را در میانه میدان حفظ کند، اما آنگاه آن ها از حیث خلاقیت ضعیف عمل خواهند کرد. حضور داونینگ به عنوان بازیکنی پا به توپ و با تجربه می تواند خلاء خلاقیت و تجربه را همزمان در کنار هندرسون مرتفع سازد. ستاره وست هام در فصل جاری 64 موقعیت گل خلق کرده است.
در کمبود ستاره های بزرگ، نیاز به بودن کین در ترکیب می تواند مشکلی جدید برای روی هاجسون باشد. با توجه به اینکه وین رونی کاپیتان تیم خواهد بود، به نظر می رسد ترکیب 4-5-1، ترکیب احتمالی سه شیرها خواهد بود. با این حال ترکیب های قابل پیاده دیگری نیز وجود دارد که به آن ها اشاره شد. حال باید نشست و دید هاجسون در راه آماده سازی تیم برای یورو 2016 چه تدبیری خواهد اندیشید.
