به گزارش اسکای اسپورت این بازیکن هلندی که در تیم های آژاکس و بارسلونا و رنجرز حضور داشته عنوان کرده است که استفاده نکردن از بازیکنانی مانند ژاوی و اورمارس و استام بسیار سخت است اما پس از بررسی های فراوان تیم منتخب خود را به شکل زیر معرفی کرد.
ادوین ون درسار: در این مورد همواره حرف لوییز فن خال را به یاد می آورم. او به ما می گفت که هرگز روی مهاجم حریف که در شرایط تک به تک با دروازه بان قرار دارد تکل نزنید زیرا ما هنوز ادوین را در درون دروازه داریم. اگر تکل ناموفقی بزنید تیم ده نفره می شود یا یک ضربه پنالتی به حریف می دهیم اما ما همیشه ادوین را داریم. برای من او یکی از بهترین دروازه بانان است.
رونالد کومان: بازیکنان کمی بودند که می توانستند مانند او پاس بدهند. از فاصله بسیار زیاد نیز توپ را با دقت فراوانی برای بازیکنان ارسال می کرد. او در گلزنی نیز بسیار موفق بود گل زیبایش از روی ضربه ایستگاهی در فینال لیگ قهرمانان برای بارسلونا در ومبلی بسیار عالی بود. برای من او یک مدافع تهاجمی بسیار عالی بود.
فرانک ریکارد: او بازیکن بسیار متواضعی بود. با وجود اینکه سه بار در لیگ قهرمانان به قهرمانی رسیده بود بسیار آرام و فروتن بود. او همیشه لبخندی بر لبان خود داشت اما در هنگام مسابقه بسیار جدی بود. او مهارت های فراوانی داشت و بسیار قدرتمند بود. ما در کنار او توانستیم در لیگ قهرمانان به قهرمانی برسیم.
کارلوس پویول: مدافعان میانی بزرگ کارشان را از پست مدافعان کناری آغاز می کنند. در زمان حضور من در بارسلونا پویول در سمت راست خط دفاعی بازی می کرد. او جوان بود اما بسیار سخت کوش و با اراده بود. او کاملا در بازی درگیر می شد ممکن بود تصور کنید از او عبور کرده اید اما او مسلما بازمیگشت تا کار خود را تمام کند. برای من او مثال بارزی از یک بازیکن حرفه ای و یک مدافع میانی است.
فرانک دی بوئر: نمی توانم او را در تیم خود جا ندهم زیرا او برادر من است.او سریع ترین بازیکن یا بزرگترین بازیکن زمان خود نبود اما به عنوان یک مدافع بسیار باهوش بود.او یکی از بهترین مدافعینی بود که در کنارشان به میدان رفته ام
دنیس برگکمپ: ما در آکادمی آژاکس حضور داشتیم. او با استعداد ترین بازیکن آکادمی نبود اما کرایوف در او چیزی را می دید که ما نمی توانستیم ببینیم. کرایوف به خوبی او را تحت نظر داشت و او سال به سال بهتر می شد. توانایی او گلزنی و جا گذاشتن مدافعین بسیار عالی بود. او گل های بسیار مهمی برای تیمش به ثمر رسانده است.
پپ گواردیولا: او مانند انیشتین تیم بود. او بهترین بازیکن نبود اما مانند برادرم بسیار باهوش بود. او می توانست در ارسال پاس برای لحظه ای مکث کند و در بهترین زمان ممکن توپ را برای هم تیمی خود بفرستد. او می توانست تشخیص دهد که اگر حتی یک ثانیه در ارسال پاس مکث کند بازیکن می تواند در موقعیت کاملا آزاد صاحب توپ شود. می توانستم ژاوی را در این پست قرار دهم اما ژاوی مهارت های خود را از پپ آموخته است به همین دلیل او را برای این پست انتخاب کرده ام.
فیلیپ کوکو: فیلپ جز بازیکنانی بود که توجه کمی به او می شد. مردم نمی دانستند که او چه بازیکن بزرگی است. او در حمله بسیار خوب بود و در کارهای تدافعی نیز شرکت می کرد. او پاس گل های فراوانی ارسال می کرد و در همه جای زمین حضور داشت.
لوییز فیگو: بدون هیچ شکی فیگو در تیم من حضور خواهد داشت. او یک بال راست بسیار عالی بود که ارسال های بسیار خوبی داشت و همچنین مهارت گلزنی او نیز عالی بود. او شبیه به مسی و رونالدو بود. بازیکنانی مانند او دوست دارند همیشه در میدان حضور داشته باشند و هیچ وقت مصدوم نشوند. بازی کردن در کنار او بسیار عالی بود.
ریوالدو: مارک اورمارس یکی از خطرناک ترین مهاجمانی است که دیده ام اما می خواهم برای این پست بازیکن دیگری را انتخاب کنم که توانسته است توپ طلا را نیز ببرد. او شخصیت عجیبی داشت فردی اجتماعی نبود اما در زمین مسابقه او تغییر می کرد. از موقعیت های باورنکردنی گل های زیبایی به ثمر می رساند. او در کنار کوکو ترکیب بسیار خوبی بودند.
مارکو فان باستن: مهارت های او بسیار عالی بودند او قدرت گلزنی خوبی داشت. او می توانست هر کاری انجام دهد به نظرم تا کنون بازیکنان کمی وجود داشته اند که در سطح او باشند. بسیار ناراحت کننده است که ما نتوانستیم از دیدن بازی های او برای مدت بیشتری لذت ببریم زیرا 28سالگی سن بسیار کمی برای خداحافظی از فوتبال است.
