تساوی 2-2 دیشب، یک خلاصه بی نقص از زندگی با استفانو پیولی تا کنون بود. یک شروع مثبت و پرسرعت تحت الشعاع یک سری خطا و اخطارهای احمقانه قرار گرفت. سپس با عقب کشیدن تدریجی تیم، خستگی در ساق های بازیکنان پیدا و نتیجه 0-2 قربانی شد و فرصت قرارگیری در رده سوم با اختلاف دو امتیاز نسبت به رقبا از دست رفت.
تأثیر کلی سرمربی بر تیم بی تردید مثبت بوده است، چرا که او نه تنها سبک بازی زیباتری را به همراه آورده، بلکه توانسته از امثال استفانو مائوری و لوکاس بیلیا بهترین بازی شان را بگیرد و بازیکنان جوانی مانند استفان ده فرای و فلیپه اندرسون را به شکلی بی نظیر پرورش بدهد.
اما مشکلاتی که موجب دردکشیدن بیانکوچلستی در هفته شانزدهم شدند، در سرتاسر این فصل مدام در حال تکرار بوده اند و نشان دهنده کمبود پیشرفت هستند، مخصوصاً در برابر تیم های بزرگ تر، و این مسئله ای نگران کننده است.
تیم پیولی در مواقع حساس این فصل نتوانسته نتیجه بگیرد. آن ها به میلان، جنوا، اودینزه و یوونتوس، رقبای نیمه بالای جدول، باختند و دیشب نیز با اینتر مساوی کردند. تنها نتیجه مثبت در برابر تیمی که می توان آن را رقیبی اروپایی در نظر گرفت، برد 0-2 برابر فیورنتینا بود که حتی در آن بازی هم نیمه دوم ویولا تیم برتر بود و نتیجه با یک ضد حمله در دقایق پایانی قطعیت پیدا کرد.
واکنش پیولی به کامبک اینتر نیز آنقدرها اطمینان بخش نبود. این مرد 49 ساله، زوال تدریجی لاتزیو در بازی را نپذیرفت و به جای آن، دلیل این نتیجه را یک اینتر "شدیداً خشن" دانست. پذیرفتن اشتباهات اش، مانند نگه داشتن یک مائوری کاملاً بی اثر در کل 90 دقیقه در زمین، مطمئناً اولین قدم برای بهبود اوضاع است.
این ها باعث می شود که آنچه در سال جدید از راه خواهد رسید، نگران کننده باشد. ژانویه با خود دیدارهایی با سمپدوریا، رم، ناپولی و میلان به همراه خواهد آورد، یک سری از جدال ها که عیار تیم او و اشتیاق اش برای حضور در لیگ قهرمانان را محک خواهند زد.
البته باید گفت که شرایط آن ها به هیچ وجه بحرانی نیست، چرا که دو برد و یک تساوی در سه بازی اخیر، با توجه به مصدومیت هایی که در حال حاضر تیم را از حضور ستارگان اش؛ یعنی امثال آنتونیو کاندروا و بیلیا و همچنین یک عده دیگر، محروم ساخته، آمار بسیار چشم گیری است،.
وقتی که این بازیکنان بازگردند، مسلماً تیم روحیه خواهد گرفت و پیولی با دردسری برای انتخاب بازیکنان اش مواجه خواهد شد که مربی ها مدعی هستند عاشق آنند؛ این دردسر، انتخاب دو تن از میان کاندروا، اندرسون و مائوری است، چرا که در سیستم او تنها جا برای دو نفر از این سه بازیکن وجود دارد.
حال چه اینکه مانع پیش روی لاتزیو در برابر تیم های بزرگ تر، مسئله ای روانی است یا اینکه پیولی نیاز دارد تا زکاوت تاکتیکی بیش تری نشان داده و گاه گاهی از سیستم 3-3-4 مورد علاقه اش دست کشیده و روش دیگری را پیاده کند، مشخص است که اگر قرار است لاتزیو سرافراز از ژانویه بیرون بیاید، یک چیزی این وسط باید تغییر کند.
یکی از خوش شانسی های بزرگ آن ها این است که دربی حساس رم در 11 ژانویه، دربی "خارج از خانه" است و بازی ها با سمپدوریا، ناپولی و میلان همگی در خانه هستند؛ یعنی آکوییله در کل ماه ژانویه لازم نیست از رم خارج شود.
نباید اهمیت حمایت کُروا نورد را دست کم گرفت اما این حمایت کافی نیست تا تیم از پس تمامی این رقبا برآید. پیولی چند هفته زمان برای تفکر دارد و امید است که خواهد پذیرفت که او تا حدودی مسئول تسلیم شدن تیم در آخرین بازی سری آ در سال 2014 بود.
به قلم السدایر مکنزی، خبرگزاری فوتبال-ایتالیا
