مانوئل نوير براى آخرين مرتبه دقيقا مقابل شالكه تيم سابق خود دروازه خود را گشوده ديده است. در ديدارى كه بايرن مونيخ در شهر گلزن كرشن مقابل شالكه به تساوى 1:1 دست يافت. اما از اين ديدار به بعد بايرن مونيخ در همه ديدارهاى خود در بوندسليگا و ليگ قهرمانان موفق به بسته نگه داشتن دروازه خود چه با دفاع زنجيرى چهار نفره و چه سه نفره شده است و حتى اينكه چه مدافعى در تركيب اصلى قرار گرفته، در اين موضوع تاثيرى نداشته است.
در هفته هاى اخير به دليل تراكم بازى ها و فاصله اندك بين ديدارها، پپ گوارديولا سرمربى تيم مجبور به استفاده از سيستم چرخشى براى تيم خود بوده است. حتى در اين مدت هولگر بداشتوبر و ژروم بوآتينگ از مدافعين اصلى تيم نيز به دليل آسيب ديدگى توانايى حضور در بازى را نداشته اند. با اين حال بايرن مونيخ در هفت ديدار و با استفاده از هفت تركيب مختلف در خط دفاعى موفق به بسته نگه داشتن دروازه خود شده است.
در اين بازى ها دانته، بوآتينگ، بن عطيه و در اوايل بداشتوبر در مركز خط دفاعى به بازى گرفته شده اند كه با قرار گرفتن فيليپ لام، خوان برنات، داويد آلابا، رافينيا و حتى سباستين روده در كناره ها اين خط چه با سه مدافع و چه با چهار مدافع تكميل شده است. پپ گوارديولا در اين هفت بازى با بهره گيرى از اين بازيكنان به چيدمان هاى متفاوت و كارآيى رسيده است، اما قدرت بايرن مونيخ در انتهاى زمين را تنها بايد مديون عملكرد خط دفاعى اين تيم دانست؟
بى ترديد دليل اين اقتدار را بايد در جلوى ميدان جستجو نمود، جايى كه بازيكنان تهاجمى مونيخى با پرسينگ هدف دار اجازه بازى سازى موثر به بازيكنان حريف را نمى دهند و آنها اغلب مجبور به ارسال پاس هاى بى هدف رو به عقب مى شوند و در نهايت توپ با ارسال يك پاس بلند بى دقت از سوى بازيكنان حريف در اختيار مردان گوارديولا قرار مى گيرد. در واقع نوع بازى هافبك ها و حتى مهاجمين بايرن مونيخ به صورتى است كه زمان لازم براى بازى سازى معقول ومنطقى از حريف گرفته مى شود. برگزيدن چنين روشى براى دفاع كردن البته جديد نيست، اما در حال حاضر بايرن مونيخ به خوبى آن را اجرا مى نمايد.
آرين روبن بعد از ديدار مقابل هانوفر در اين زمينه گفت:"ما بسيار تهاجمى بازى كرديم و فوتبالى سراسر هجومى نشان دايم." كه البته منظور او تنها بازى با توپ هم تيمى هايش نبوده است، در صحنه به ثمر رسيدن يكى از گل هاى روبن در اين ديدار، لام با دريافت پاس اشتباه بازيكن هانوفر و سپردن توپ به آرين روبن از قبل استارت زده، پايه گذار گل تيمش شده بود.
در اين ديدار خوان برنات و رافينيا مدافعين كنارى بايرن مونيخ با حركت و نفوذهاى مدام خود كار را براى بازيكنان كنارى هانوفر بسيار مشكل كرده بودند و نفوذ از ميانه ميدان با توجه به حضور آلونسو، لام و آلابا براى هانوفرى ها تقريبا غير ممكن بود و به همين دليل تنها چاره باقى مانده براى مدافعين اين تيم ارسال پاس هاى بى هدف بلند به داخل زمين بايرن مونيخ بود.
بايرن مونيخ در تمامى دقايق و در اكثر نقاط زمين كنترل بسيار خوبى بر بازى داشت،علاوه بر اين شاگردان گوارديولا در بازى سازى به ندرت دچار اشتباه مى شدند، اشتباه فردى خاصى از آنها ديده نشد و توپ به خوبى در بين آنها رد و بدل مى شد، روشى از بازى فوتبال كه آرزوى هر سرمربي فوتبال است.
گوارديولا در اين رابطه معتقد است:"ما نسبت به فصل گذشته كنترل بهترى نسبت به بازى داريم اما همچنان با نقطه ايده آل و كنترل كامل بازى فاصله زيادى داريم." گوارديولا البته انسانى كمال گرا است و حتى تحمل ديدن يك صحنه خطرناك بر روى دروازه خودى را ندارد.
658 دقيقه گل نخوردن البته در تاريخ باشگاه بايرن مونيخ ركورد محسوب نمى شود، چون مانوئل نوير در فصل 2011/12 توانسته بود به مدت 770 دقيقه دروازه خود را در تمامى رقابت ها بسته نگه دارد و او براى رسيدن به چنين ركوردى تنها با احتساب بازى هاى بايرن مونيخ در بوندسليگا نياز به 292 دقيقه ديگر دارد،چون اگر از بازى هاى بايرن مونيخ در ليگ قهرمانان مقابل منچسترسيتى و زسكا مسكو صرف نظر شود، نوير موفق به بسته نگه داشتن دروازه خود در 478 دقيقه شده است.
مانوئل نوير در صورت گل نخوردن تا روز هشتم نوامبر تا دقيقه 23 بازى مقابل آينتراخت فرانكفورت مى تواند ركورد خود را در اين زمينه بهبود بخشد، البته تا آن زمان شاگردان گوارديولا بايد به مصاف تيم هايى نظير وردربرمن، دورتموند و مونشن گلادباخ بروند كه حريفانى بزرگ به حساب مى آيند.
براى رسيدن به ركورد بوندسليگا در زمينه گل نخوردن البته راه بسيار بلندى پيش روى مانوئل نوير قرار دارد. تيمو هيلدبراند در دو فصل 2002/03 و 2003/04 به مدت 884 دقيقه موفق به بسته نگه داشتن دروازه خود و ثبت ركوردى اعجاب انگيز در اين زمينه شده است و مانوئل نوير و بايرن مونيخ در حال حاضر تنها نيمى از راه را پيموده اند.
