برای بسیاری از این تیم ها که عناوین قهرمانی را فتح کرده اند، پیرلو نقطه کانونی خط میانی آنها بوده و خط حمله را سازماندهی کرده و با پاس های دقیق خود برای هم تیمی هایش موقعیت های گلزنی باور نکردنی خلق کرده است.
او بازيكنی با ديد عالي است كه يكي از بهترين بازيساز های جهان فوتبال محسوب می شود و در پستی بازي می كند كه بايد در آن بي عيب و نقص باشيد تا مدافعين تیم را دچار مشكل و زحمت نکنید.
در اینجا پنج لحــظه برتر زندگی حرفه ای پیــرلو همراه با تیم آث. میلان را مرور می کنیم:
5. دیدار سال 2009 مقابل رئــال مـادرید
حتی اگر این آخرین فصل حضور او در جمع روسونری ها باشد، پیرلو کلاس بسیار زیاد خود را در اکتبر سال 2009 و در جدال چمپیونزلیگ با رئال مادرید نشان داد.
پیروزی 3-2 میلان در مرحله گروهی رقابت ها و در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو بسیار هیجان انگیز بود، و پیرلو در خاک دشمن از فاصله 30 متری ضربه آزادی تماشایی و فوق العاده را به ثمر رساند.
پیرلو در آن مسابقه در کنار زوج با تجربه کلارنس سیدورف و ماسیمو آمبروسینی در خط میانی بازیسازی می کرد و با نظمی خاص مهاجمان را پیدا می کرد. الکساندر پاتو در مقابل رئال مادرید دو گل به ثمر رساند، تا به عنوان یک بازیکن جوان مهارت های خود را به نمایش بگذارد و خود را به عنوان یک استعداد در جهان فوتبال معرفی کند.
این بازی برجسته شده است، به دلیل اینکه یکی از آخرین بازی های وی برای میلان بود که عملکردی فوق العاده در چمپیونزلیگ به نمایش گذاشت و بعد از مصدومیت هایی گریبان گیرش شد و توسط ماسیمیلیانو آلگری مازاد محسوب شد.
4. قهرمانی جام باشگاه های جهان در سال 2007
در سال 2007، میلان تمام راه را برای رسیدن به جام باشگاه های جهان طی کرد، و در نهایت تیم فریبنده بوکاجونیورز را با نتیجه 4-2 در کشور ژاپن شکست داد تا یک جایزه با ارزش دیگر به تالار افتخارات بزرگ میلان اضافه شود.
پیرلو اما بار دیگر نقشی کلیدی و سودمند داشت، یک پاس گل داد و موقعیت های متعددی برای فیلیپو اینزاگی و کاکا مهیا ساخت تا به کابوسی برای مدافعان تیم آرژانتینی تبدیل شوند.
اگرچه شک و تردید هایی در مورد اهمیت این عنوان وجود دارد، اما برای باشگاهی که قصد داشت در تمام قالب های جدید تورنمنت ها عنوانی داشته باشد و نام تجاری خود را در مقیاسی جهانی گسترش دهد، یکی دیگر از دستاورد های منحصر به فرد بود.
3. اسکودتو سال 2004
پیرلو یک بار دیگر بخشی حیاتی از تیمی بود که موفق به کسب عنوان قهرمانی شد. قهرمانی میلان در اسکودتو فصل 2003/04 تنها نشانگر قدرت روسونری در هر دو جبهه اروپایی و داخلی بود.
او در آن فصل در کلیه تورنمنت ها برای میلان 8 گل به ثمر رساند و نشان داد که به عنوان یکی از بهترین هافبک های ایتالیا تا چه حد می تواند مهم باشد.
آنچه که مهار و یارگیری مدافعان با پیرلو را سخت می کرد، توانایی استثنایی این بازیکن در دریبل زنی، شتاب سریع و حرکت های هوشمندانه بود. توانایی زدن ضربات ایستگاهی نیز تقریباً همیشه چالشی بسیار سخت برای دروازه بان ها محسوب می شد و می شود!
2. قهرمانی چمپیونزلیگ در سال 2007
بعد از شکست در فینال چمپیونزلیگ سال 2005 مقابل لیورپول که به یکی از دلخراش ترین خاطرات میلانی ها تبدیل شد، روسونری بار دیگر چند فصل بعد با قرمز ها در فینال روبرو شدند و این بار انتقام خود را گرفتند.
پیرلو یک بار دیگر بخشی جدایی ناپذیر از خط میانی میلان بود، این بار او در کنار گنارو گتوسو و ماسیمو آمبروسینی حضور داشت.
اینزاگی با به ثمر رساندن دو گل ثابت کرد که هنوز هم می تواند تفاوت ها را رقم بزند و بدین ترتیب هفتمین عنوان قهرمانی را به میلان رساندند، تا بعد از رئال مادرید در رتبه دوم قرار بگیرند.
پیرلو یک بار دیگر جام را بالای سر برد، و نام خود را در میان بزرگترین هافبک های تاریخ فوتبال حک کرد.
1. فینال چمپیونزلیگ سال 2003
پیرلو در جریان پیروزی فینال چمپیونزلیگ سال 2003 مقابل یوونتوس از ابتدا برای میلان به میدان رفت، دیداری که سرنوشت آن با ضربات پنالتی دراماتیک مشخص شد.
در آن زمان، او تازه دومین فصل خود با میلان را تجربه می کرد و با وجود اینکه یک جوان 23 ساله بود، اما به خوبی و به عنوان یک واحد مستقل خط میانی روسونری را کنترل کرد تا تمام راه برای رسیدن به فینال را طی کنند.
به لطف گتوسو، پیرلو اجازه داشت تا به عنوان یک هافبک بازیساز بازی کند. گتوسو در مرکز زمین کار سختی را انجام می داد، و بدین ترتیب به هافبک های خلاق تیم اجازه می داد تا بیشتر جلو رفته و برای مهاجمان موقعیت سازی کنند.
این اولین جایزه بزرگی خواهد بود که پیرلو قادر به بالا بردن آن روی سر شد، و آغاز راه یکی از پربارترین کارنامه هایی شد که تاکنون می توانیم شاهد باشیم.
به قلم متئو بونتی/بلیچر ریپورت
