این اتوماتیک است، بعضی اوقات البته شکایت کردن در مورد این قضیه درست است، مانند وقتیکه اتحادیه لیگ آرژانتین تصمیم گرفت تا تیمهای سقوط کننده را با گرفتن میانگین از فصلهای گذشته تعیین کند و به سادگی موجب رفتن چند تیم به دسته پایین تر شد. یا وقتی که لیگ ایتالیا در باتلاقی از مسائل حقوقی گیر افتاده بود و تصمیم گرفت تا سری بی را به 24 تیم افزایش دهد و اجازه دهد تا فیورنتینا با یک جهش قورباغه ای از سری سی 1 به دسته بالاتر بیایید. اما در وقتهای دیگر، این دقیقاً همان ناله ای است که باعث رنجش مردمی از کسانی می شود که در جعبه تلویزیون حضور دارند.
مسابقات جام ملتهای اروپا در سال 2016 قرار است با حضور 24 کشور انجام شود، این مسئله بی وقفه توسط رسانه ها به چالش کشیده شده است، که البته بیشتر آنها مزخرف بوده است و از روی علایق شخصی و قومیتی گفته شده است، کسانی که راجع به این مسئله شلوغ کاری می کنند، می گویند افزایش تیمها باعث از بین رفتن کیفیت و سنت رقابتها می شود.
سنت؟ در گذشته و تا قبل از سال 1996 رقابتهای یورو تنها با 8 تیم انجام می شد، چیزی که مربوط به کمتر از بیست سال قبل است، من مطمئن نیستم که مرحله مقدماتی آن خیلی سنتی بوده باشد، در واقع تا پیش 1980، تنها چیزی که شما داشتید یک تورنمنت حذفی بود که تا رسیدن 4 تیم به نیمه نهایی ادامه داشت، این یک واقعیت ساده و مهم است که اروپایی ها واقعاً تاریخ خیلی زیادی ندارند که بخاطر آن کلاه از سر بردارند.
کیفیت؟ البته، داشتن کشورهای بیشتر یعنی داشتن کشورهای بدتر بیشتر، راهی برای خروج از این نیست، ولی برای چی؟ به تیمهای رنک 17 تا 24 اروپا نگاه کنید، واقعاً اذیت کننده است که بخاطر حساسیت زیاد مجبور باشیم بازی ترکیه در مقابل جمهوری چک را تماشا کنیم؟ آردا توران در مقابل پیتر چک؟ یا ارمنستان در مقابل صربستان؟ هنریک میکیتاریان در برابر برانیسلاو ایوانوویچ؟ خدای نکرده! بهتر است بروید دستها و چشمهایتان را همین حالا بشورید.
مردمی که بخاطر "کم شدن کیفیت" شکایت می کنند، برابر هستند با کسانی که خوشحال می شوند تا بازی تیمهای مانند اینتراخت برانشوایگ، کاردیف سیتی، لیوورنو و یا رایو وایوکانو را بدون پلک زدن نگاه کنند، آنها غالباً کسانی هستند که با هیجان یک جام اتحادیه هم جادو می شوند.
اگر فوتبال تنها بخاطر حضور یکسان مسابقات با کیفیت ارزشمند است، پس بنشینید و لیگ قهرمانان را از مرحله یک چهارم نهایی به بعد نگاه کنید، یا ال کلاسیکو عجیب و غریب و تعدادی از بازیهای لیگ برتر که زیاد هم نیستند، بخاطر اینکه بیشتر اوقات چیزی که شما می بینید در واقع نیروی عظیم سوپر تیمهای است که بقیه لیگ را مانند خراب کردن ساختمانها توسط گودزیلا له می کنند.
در این مورد اشتباه نکنید: وقتی یک بازی شامل یک تیم با سه برابر دستمزد و 10 برابر وقت صرف کردن در بازار نقل و انتقالات باشد و حریف آنها بازی نزدیکی را با آنها انجام بدهد، این یعنی معمولاً بخاطر این است که آن سوپر تیم دارد بازی ضعیفی را اجرا می کند نه آنکه حریف آنها خوب بازی می کند.
تورنمنتهای شبیه یورو فقط بخاطر مرحله مقدماتی نیست، آنها برای این هستند که توازن قابل توجهی بین نمایندگی و رقابت ایجاد کنند، 54 کشور عضو یوفا هستند، سیزده تا از آنها راهی جام جهانی می شوند و شاید نصفی از آنها شانس این را داشته باشند که در مانائوس پیروز شوند، بدون گسترش دادن فوتبال، بیشتر اروپا، که شامل طرفداران فوتبال از بقیه کشورها می شود، هرگز شانس این را ندارند که تجربه حضور در یک تورنمنت را تجربه کنند.
این که شانس بیشتری به بعضی کشورها بدهیم تا هر چهار سال یکبار فضای واقعی تری را تجربه کنند چیز ترسناکی است واقعاً؟ باید ما واقعاً این حرفها را محکوم کنیم که می گوید تیمهای درجه دو نباید در یک رقابت مهم حاضر باشند، آن هم فقط بخاطر اینکه مثل ایتالیا، اسپانیا یا آلمان قدرتمند نیستند؟ ما باید با این موضوعات که می گوید ضعیفتر ها فاقد قدرت روحی برای مقابله هستند برخورد کنیم، کشورهای ثروتمند برای بازی در مقابل هر کسی خوب هستند، ولی یوفا فقط برای انگلیس، ایتالیا، آلمان و یا اسپانیا نیست.
یک شیوه ابراز نگرانی خنده دار دیگر هم وجود دارد، 24 تیم در 6 گروه یعنی اینکه بعضی از تیمهای سوم هر گروه نیز به مرحله بعد صعود می کنند، مطمئناً این ایده آل نیست، اما که چی؟ این فرمتی است که جام جهانی در سالهای 86، 90 و 94 با آن برگزار شد، چه کسانی در آن جام جهانی ها بودند؟ ما باید بگویم مزخرف است که بلژیک در گروهش سوم شد و بعد تا نیمه نهایی صعود کرد در سال 1986؟ یا آرژانتین و ایتالیا همین کار را در سال 90 و 94 انجام دادند و تا فینال رفتند؟ بدون بالا آمدن بهترین تیمهای سوم گروه ها، خلاقیت مارادونا با دویدن پا به توپ با پای راست هیچگاه اتفاق نمی افتاد.
یک نتیجه دیگر این است که تورنمنت تنها 6 روز طولانی تر خواهد شد، دوباره، چه تراژدی ای. این باعث کم شدن مدت زمان تورهای آسیایی و آمریکایی باشگاه های بزرگ اروپایی می شود که خیلی به آن علاقه دارند. چطور است که ما جدال های بی معنی بیشتری در مرحله مقدماتی داشته باشیم؟ کسانی که استدلال می کنند همه چیز محاسبات ریاضی نیست، بله، با صعود دو تیم از شش تیم و صعود بهترین تیم سوم به پلی آف، بهترین تیمها خیلی زود صعود می کنند، خیلی زود، ولی چیزی که حالا اتفاق می افتد این است که هنوز سید ها در گلدان وجود دارند، و آنها اهمیت دارند، و هلند و ایتالیا با قرعه ای مانند جام جهانی 2014 روبرو نمی شوند.
ولی چیز دیگری که همچنین اهمیت دارد این است که می خواهد تیمهای ضعیف تر بیشتر بازی کنند، تمام تیمهای که خودشان را در رده پنجم یا ششم و حذف شده می دیدند، حالا شانس دارند تا برای رسیدن به بعضی چیزها بازی کنند، و از طرف دیگر، چه کسی واقعاً اهمیت می دهد؟ این مقدماتی بین المللی است، بازی های بیشتر از این به هر حال بی معنی است.
شکایتها و ناله های بی معنی دیگری هم وجود دارد، همچنین مثل این تجارت با فرانسه که به عنوان یک میزبان صعود مستقیم به بازیها دارد، ولی آنها به صورت غیررسمی در یکی از گروه های مرحله مقدماتی (گروه آخر) جا دارند و می خواهند با کشورهای دیگر بازی کنند، البته نتایج آنها حساب نمی شود در جدول، بخاطر اینکه بازیهای آنها دوستانه محسوب می شود، یک نشانه از تمسخر.
ولی چرا؟ اگر شما فرانسه را به طور کامل رها کنید، آنها هنوز احتیاج به بازی دوستانه دارند، و هر بار یکی از پنج تیم دیگر حاضر در گروه فرانسه بخاطر اینکه در مرحله مقدماتی در آن روز استراحت دارند احتیاج به دیدار تدارکاتی در تاریخهای مشخص شده بین المللی دارند، بجای اینکه آنها برای بازی به سراغ تیمهای حاضر در آمریکای جنوبی یا آسیا و... بروند، حالا یک بازی مشخص شده برای خود در اروپا می بینند، این یک راه حل عاقلانه است، چه ایرادی دارد؟
در نهایت اینکه یوفا برای بعضی چیزها، به دنبال کسب و کار با مفهوم "هفته ای فوتبالی" است، اسم احمقانه اش را کنار بگذارید، چیزی که مهم است این است که بجای آنکه همه بازیهای مقدماتی در جمعه ها و سه شنبه ها در تعطیلات بین المللی انجام شود، آنها حالا می خواهند از روزهای سه شنبه تا پنجشنبه به جای آن استفاده کنند. چرا این اهمیت دارد؟ بخاطر اینکه باعث می شود بازیهای بهتری را ببینیم، شما شاهد بازی تیمهای آلمان، هلند، اسپانیا و فرانسه در یک زمان نخواهید بود، این باعث می شود هر روز دو بازی خوب را از تیمهای بهتری ببینیم. شما می توانید تصور کنید که این باعث بالاتر رفتن کیفیت بازیها خواهد شد.
نارضایتی فراگیر این است که می گوید همه اینها بخاطر پول و رای است، اگر منظور از همه چیز بخاطر رای آوردن است این است که رئیس یوفا پلاتینی می خواهد به خودش با کمک به کشورهای کوچک و ضعیفتر برای حفظ جایگاه کمک کند، پس مطمئن باشید این بخاطر آن است، آنها کشورهای او هستند، همچنین این چیزی است که در دموکراسی انجام می شود، سیاست مدارانی که فقط به جمعیت یک درصدی ثروتمندان توجه می کنند و به بقیه قشرها اهمیتی نمی دهند، هیچگاه برگزیده نخواهند شد، آنها نباید این کار را بکنند. اگر هم که بخاطر پول باشد، مطمئناً، مقدار بیشتری از این کارها انجام خواهد شد، بازیهای بیشتر یعنی درآمد تلویزیونی بیشتر، و داشتن کشورهای بیشتر یعنی قوانین حق پخش در کشورهای بیشتری ارزشمند خواهد شد، همچنین، شعار " هفته ای فوتبالی" و فروش متمرکز تلویزیونی برای شش شب بیشتر اجرا خواهد شد و این بسیار ارزشمند است.
فروش بیشتر نیز کمک می کند که ما موفقیت مالی بیشتری را در قوانین لیگ قهرمانان ببینیم. ولی این به این منظور نخواهد بود که این پول تبدیل به طلا می شود و توسط پلاتینی تبدیل به یک خانه بسیار بزرگ و مجلل در کنار رودخانه ژنو می شود. این پول اختصاص یافته به یوفا است و آنها این پول را برای پیشرفت مربیگری، زمینهای فوتبال، و تشکیلات در سرتاسر قاره اختصاص می دهند و این بسیار مهم است.
حرف آخر اینکه گله و شکایت همیشه وجود دارد، مخصوصاً وقتی که آنها جهان را از موضع برتر و بالاتر نگاه می کنند، کشورهای ممتاز با لیگهای بزرگ و ممتاز و همچنین تیمها و باشگاه های ممتاز.
