علی رغم شکست سنگین دو به 4 مقابل آرژآنتین در چهارشنبه گذشته که تکرار فینال خاطره انگیز 2014 هم بود، مسلما نمی توان گفت آلمان ها افت کرده اند. در واقع آنها امشب مقابل اسکاتلند، در حالی مسابقات خود را کلید خواهند زد که بدون شک هر آنچه برای کسب دومین جام بین المللی لازم است را دارا هستند و می توانند طی دو سال آینده، جام هنری دلانوی را در استادوفرانس پاریس، بالای سر ببرند.
با توجه به بازنشستگی فیلیپ لام و میروسلاو کلوزه که به نوعی پایان عصری در فوتبال آلمان را نشان می داد و تصمیم پر مرته ساکر مبنی بر کناره گیری از بازی ملی، سبب شده یواخیم لوو پست های کلیدی متعددی پیش روی خود برای پر کردن ببیند. با این حال، با توجه به حضور بازیکنانی چون مارکو رویس، توماس مولر، مانوئل نویر، باستین شواین اشتایگر، تونی کروس، یولیان دراکسلر، مسوت اوزیل، یروم بواتنگ، آندره شورله، ماریو گومز و ماریو گوتسه، مانشافت، قوی ترین و کامل ترین ترکیب بازیکنان را در بین تیم های ملی صاحب است. همچنین با توجه به کارخانه همیشه فعال باشگاه های آلمانی در تولید استعدادهای جوان فوق العاده، پربیراه نیست اگر ادعا کنیم جوانانی چون شکوردان موستافی، کریستوف کرامر و مکس مه یر، تاثیرگذاری بسیاری بر ساختار تیم ملی دو سال بعد خواهند داشت.
نظر به توفیقات ادامه دار ژرمن ها در بازی های ملی، باز هم سایر تیم ها باید در انتظار رقیبی جدی باشند. آنها با هدایت یورگن کلینزمن، به مقام سومی جام جهانی 2006 دست یافتند و با اینکه این رتبه نسبت به مقام دومی 4 سال پیش از آن، سطح پایین تر بود، موجبات موفقیت های بعدی آنها را پایه ریزی کرد که با کناره گیری کلینزی و تصدی پست اش از سوی دستیار آن زمانش، یواخیم لوو، ادامه یافت.
آلمان که نتوانست در فینال یورو 2008 از پس اسپانیا بربیاید، در جام جهانی 2010 هم توسط شاگردان ویسنته دل بوسکه کنار زده شد تا راه برای دبل آن زمان ماتادورها، هموار شود و مانشافت باز هم به مقام سوم قناعت کند. به نظر می رسید شاگردان لوو جدی ترین رقیب لاروخا در یورو 2012 و جلوگیری از تربل (سه گانه) آنها باشند، اما در جدال ماقبل فینال، مقابل ایتالیا بازنده شدند تا باز هم طعم قهرمانی اروپا را نچشند؛ مسابقاتی که اسپانیا با در هم کوبیدن 4 بر صفر همان ایتالیا، فاتح آن شد.
تورنمنت جام جهانی برگزار شده در ابتدای سال جاری زمان حقیقی درخشش آلمان بود. نمایش های ناامید کننده اسپانیای ضعیف شده و شاید بی انگیزه، سبب خروج آنها در دور گروهی مسابقات و البته تایید اتمام حکمرانی آنها در رده ملی بود. از همین رو، مثل همیشه، سقوط یک ابرقدرت، موجبات خیزش ابرقدرت دیگری را فراهم کرد. نمایش های جذاب، چشم نواز و روان آلمان در برزیل، باعث دستیابی آنها بر تاج و تخت و به زیر کشیدن شاه نگون بخت سابق شد.
با ضربه تمام کننده دقایق وقت اضافه ماریو گوتسه مقابل شاگردان اله هاندرو سابه یا، بیش از یک دهه سخت کوشی، جوان گرایی و سخت گیری ژرمن ها که از پایین ترین رده ملی آغاز شده بود، در نهایت به بار نشست. با این حال، کار آنها هنوز به اتمام نرسیده، چون مسلما می خواهند توفیق دهه 70 را تکرار کرده و بلکه آن را بهبود بخشند. آلمان به همراه اسپانیا و فرانسه تنها کشورهایی هستند که موفق شده اند صاحب هر دو کاپ شامل جام جهانی و یورو باشند؛ در حالی که دو کشور دیگر، قبلا به این موفقیت رسیده اند و آلمان اکنون شانس تکرار دوباره آن را دارد و اکنون بعد از سریالی از شکست های بین اللملی، آنها به نظر آماده ثبت این رکورد هستند.
با توجه به شروع قریب الوقوع مسابقات مقدماتی یورو 2016، آلمان ها رقبایی جدی و سرسخت پیش روی خود می بینند. فرانسه به عنوان میزبان بازی ها، با سرمربی خوش فکرش، دیدیه دشام و نمایش های دیدنی اش در جام جهانی که توسط همین آلمان، ناموفق گذاشته شد، یکی از جدی ترین مدعیان هستند. با بهره گیری از بازیکنانی چون پل پوگبا، کریم بنزما، یوهان کابایه، رافائل واران، متیو دبوشی و آنتونیو گریزمان که در کنار تعدادی دیگر از بازیکنان مستعد سرزمین زین الدین زیدان قرار خواهند گرفت، شاگردان دشام آماده جدالی تماشایی در جام ملت های اروپا خواهند بود.
اسپانیا هم به عنوان یکی از خطرناک ترین رقبا خواهد بود که می تواند با درس گرفتن از تحقیر جام جهانی، دوباره به اوج بازگردد که البته در گرو تغییرات اساسی در ترکیب تیم و اندیشه های تاکتیکی ویسنته دل بوسکه خواهد بود.
هلندی ها هم با اعتماد به نفس کسب شده از رده سومی باافتخارشان در جام جهانی، پای به مسابقات خواهند گذاشت. با اینکه اورانخه الان هم با توجه به جانشینی فن خال با گاس هیدینگ، تغییرات گسترده ای به خود دیده است، باید دید با توجه به رشد بیشتر بازیکنانی چون ممفیس دپای، ژان پل بوتیس، دالی بلیند، کوین استرومن و استفان ده فرای که با تاثیر ادامه دار ستاره ای چون آرین روبن در هم ادغام خواهد شد، اوضاع و احوال لاله ها چگونه خواهد بود.
ایتالیا بعد از حذف در مرحله گروهی جام جهانی و کناره گیری پراندلی، تحت هدایت مردی عاقل، منطقی و با دانش به نام آنتونیو کونته، پای به مسابقات خواهد گذاشت و از وجود استعدادهایی چون مارکو وراتی، جورجیو کیه لینی، لئوناردو بونوچی، ماریو بالوتلی، دنیله ده روسی، چیرو ایموبیله و ماتیا دسترو بهره خواهد برد که می توانند طی دو سال آینده به قدرت خطرناکی، بدل شوند.
با تمام این ها، هیچ کدام از این تیم ها به خوبی ماشین روغن کاری شده آلمان ها نیستند. آنها گروهی از استعدادهای فردی دارند که می توانند به راحتی باهم ادغام شده و یک تیم را تشکیل دهند. هر کدام از عناصر تیم، با دیگران ترکیب می شود تا نیروی عظیمی ساخته شود. بازنشستگی لام، کلوزه و مرته ساکر، خلاء بزرگی برای یوگی لوو خواهد ساخت، ولی رشد رویس، گوتسه، کروس، هوملز، بواتنگ، دراکسلر، هوودس و دیگران طی دو سال آینده، جای خالی آنها را پرخواهد کرد. علاوه بر این، شواین اشتایگر تا زمان بازی های یورو 2016 در فرانسه، یکی از مهم ترین ارکان تیم خواهد بود.
بعد از سال ها شکست در قدم های نهایی و باخت های خفیف، اکنون زمان درخشش آلمان است. یکی از بزرگان فوتبال دنیا که لاروخا باشد، غروب کرده، ولی قدرت دیگری به نام مانشافت، در حال طلوع است.
به نقل از وبسایت گل بین الملل
