پس از جام جهانی برزیل و قهرمانی آلمان، بالاخره تونی کروس پس از کش و قوس ها و گمانه زنی های فراوان در مورد آینده اش و تیم های خواهان او به رئال مادرید پیوست. با وجود گذشت هفته ها از این انتقال، هنوز بحث های زیادی پیرامون آن وجود دارد. تونی کروس در مصاحبه ای اعلام کرد که همیشه اولویتش بایرن مونیخ بوده است و تنها زمانی که برای تمدید قرارداد به توافق نرسیدند شروع به مذاکره با تیم های دیگر و بررسی پیشنهادات کرده است و اذعان کرد که هرگز مسائل مالی دلیل جدایی او از باواریایی ها نبوده است. گزارش ها از پیشنهاد دستمز سالیانه 8 میلیون یورویی از سوی بایرن مونیخ به این هافبک خلاق را حکایت می کنند و از طرفی ارقام متفاوت از دسمزد او در اسپانیا تا کنون منتشر شده است. برخی نشریات آلمانی و اسپانیایی دستمزد او در قهرمان اروپا را از 7 تا 11 میلیون یورو اعلام کرده اند که با توجه به اختلاف زیاد این دو رقم نمی توان قضاوت درستی درباره این موضوع داشت.
تونی کروس که در دوران حضورش در آلمان به الماس باواریا ملقب شده بود در سال 2011 پس از سپری کردن دوره ای قرضی در بایر لورکوزن به همراه یوپ هینکس به مونیخ بازگشت تا دورانی طلایی را آغاز کند. اما اوج گیری او زمانی آغاز شد که به پست اصلی اش، یعنی هافبک پشت مهاجم منتقل شد و این مهم تنها زمانی اتفاق افتاد که بایرن توانست با خرید خاوی مارتینز در تابستان سال 2012 مشکل حاد خود در پست هافبک دفاعی را برطرف کند تا دیگر نیازی به استفاده از او در کنار شواین اشتایگر نباشد.
بایرن در زمان هینکس با روش 1-3-2-4 بازی می کرد و در فصل 12-2011 یار مکمل شواینی در پست هافبک دفاعی لوئیز گوستاوو و آناتولی تیموشچوک بودند، در بازی هایی که این دو بازیکن مصدوم یا محروم بودند هینکس مجبور به یک خط عقب کشیدن کروس و بازی دادن به او در کنار رئیس می شد و این مسئله تا حدود زیادی از کارایی او در زمین می کاست. نمونه بارز این مسئله در فینال 2012 مونیخ نمود پیدا کرد، جایی که محرومیت آلابا، گوستاوو و باداشتوبر سرمربی کهنه کار بایرن را ناچار کرد تا از تیموشچوک در خط دفاعی استفاده کند و کروس را در کنار شواین اشتایگر قرار دهد و در نتیجه از زهر مونیخی ها در موقعیت سازی و گل زنی کاسته شود و در نهایت بازی و جام را به چلسی واگذار کند.
قطعا بایرن مونیخ با واگذار کردن یکی از بهترین هافبک های طراح دنیا به رئال مادرید بازیکن بزرگی را از دست داده است اما این که آیا این انتقال در بازی این تیم خصوصا با وجود خط هافبک پر ترافیک بایرن تداخلی ایجاد خواهد کرد یا نه سوالی است که تنها مرور زمان به آن پاسخ می دهد.
اما سوی دیگر این معادله به خدمت گیری ژابی آلونسو، هافبک با تجربه رئال مادرید بود. انتقالی که آن قدر سریع و غافل گیر کننده اتفاق افتاد که برای هواداران هر دو تیم شوکه کننده بود. نیمه روشن این انتقال، مصدومیت خاویر مارتینز و یافتن سریع جایگزینی برای او است. اما نیمه تاریک این خرید را می توان از لا به لای صحبت های ژابی آلونسو استخراج کرد.
آلونسو در نخستین صحبت های خود پس از پیوستن به بایرن مونیخ به این نکته اشاره کرد که باشگاه اسپانیایی قصد فروش او را نداشته و او به محض رسیدن پیشنهاد از تیم آلمانی تصمیم به ترک مادرید گرفته است. بایرن مونیخ در وهله اول برای پر کردن خلا مارتینز و در وهله دوم برای تضعیف خطرناک ترین رقیب خود در اروپا به عنوان تیری در تاریکی به بازیکنی که به تازگی قرارداد خود را با تیم تمدید کرده پیشنهاد داد و با پاسخ مثبت او مواجه شد.
این جدایی از این جهت باعث تضعیف رئال مادرید خواهد شد که این تیم در پست آلونسو به جز سامی خدیرا بازیکن تخصصی ندارد. استفاده از مودریچ و تونی کروس در پست هافبک دفاعی پتانسیل و کارایی آن ها را به شدت کاهش خواهد داد و در صورت مصدومیت یا محرومیت خدیرا آن ها باید شاهرگ حیاتی تیمشان را به ایارامندی بسپارند که در بازی هایی که برای این تیم بازی کرده است بسیار ضعیف ظاهر شده است.
از طرف دیگر شایعاتی مبنی بر علاقه رئال مادرید برای به خدمت گیری لوئیز گوستاوو در نشریات به چاپ رسیده است. در صورت حقیقت داشتن این علاقه رئال مادرید به سمت خرید بازیکنی می رود که بایرن مونیخ برای جدا نشدن او از تیم کوچک ترین تلاشی نکرد و او را در کالیبر پر کردن خلا و جانشینی بازیکنانی نظیر خاوی مارتینز و شواین اشتایگر ندانست.
بسیاری سن ژابی آلونسو و بازی های ضعیف او در جام جهانی را دلایلی کافی برای موافقت رئال مادرید با این انتقال می دانند اما باید به این نکات توجه داشت که در سال های اخیر و به خصوص در مسیر کسب دسیمای افسانه ای مادریدی ها، تکل ها، کارت های زرد، پاس های قطری و قطع پاس های بازیکنان حریف از سوی ژابی آلونسو کم تاثیر تر از درخشش و گل زنی های کریستیانو رونالدو برای رئال مادرید نبوده است. در سال 2002 و پس از قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا برای نهمین بار باز هم مادریدی ها دست به خرید های بزرگ می زدند و تیم هر روز بیشتر از قبل مملو از ستاره های بزرگ می شد، اما به زعم بسیاری از کارشناسان جدایی کلود ماکلله، هافبک دفاعی فرانسوی وقت رئال مادرید از این تیم باعث آغاز دوران افت این تیم شد و رئال هرگز نتوانست با بازیکنانی نظیر گراوسن، دیارا، گوتی، گاگو و امرسون این خلا را پر کند.
بایرن مونیخ با وجود باستین شواین اشتایگر و ژابی آلونسو تا پیش از آماده شدن مجدد خاوی مارتینز هم دو بازیکن با کلاس جهانی در یک پست خواهد داشت و این نیاز بایرن را برای فصلی سخت و طولانی براورده خواهد کرد. پیوستن تونی کروس به رئال مادرید (و به خصوص در صورت بازی کردن ثابت او به عنوان هافبک پشت مهاجم) قطعا به قدرت تهاجمی قو ها سپید خواهد افزود، اما با توجه به نیمکت قوی و تعداد زیاد هافبک های بایرن بعید به نظر می رسد که جای خالی او چندان در مونیخ احساس شود.
باید تا پایان فصلی پر فراز و نشیب و علی الخصوص پس از جام جهانی صبر کرد و دید که آیا جدا شدن تونی کروس بیشتر به ضرر بایرن است یا جدایی ژابی آلونسو از رئال مادرید؟ یا حتی باید این سوال را طور دیگری مطرح کرد و پرسید که آیا بایرن از خرید ریش قرمز بیشتر سود برده است یا رئال با ربودن الماس باواریا از چنگال شیاطین سرخ؟
