فرناندو تورس
هنوز هم تعیین این سخت است که کدام تیم پس از روز پایانی نقل و انتقالات ژانویه 2011 بیش‌تر ضرر کرد؛ روزی که در آن لیورپول در ازای 50 میلیون پوند فرناندو تورس را به چلسی فروخت و رکورد نقل و انتقالات بریتانیا شکسته شد و سپس با 35 میلیون پوند اندی کارول را برای جایگزینی او خرید. کدام یک از دو تیم ارزش بیش‌تری در ازای پولش به دست آورد؟ بیایید آن را یک تساوی بدانیم. یک تساوی بدون گل.
نمایش اثراتی از یک گل‌زن قهار آن هم در مواقعی خاص، گاهی باعث می‌شد کارشناسان عجله کرده و اعلام کنند که تورس "در حال بازگشت به بهترین فرمش" در چلسی است تا اینکه خود او به آن‌ها ثابت می‌کرد در اشتباه به سر می‌برند. البته تورس به آبی‌ها کمک کرد تا لیگ قهرمانان را فتح کنند، با آن گل معروفش در نیوکمپ، پس شاید رومن آبراموویچ هنوز هم فکر کند که این انتقال ارزشش را داشت.
اما تورسی که دیگر ذره‌ای از اعتماد به نفسی که باعث شد به یک قهرمان در آنفیلد تبدیل شود در او نمانده، در 110 بازی لیگ تنها 20 گل برای چلسی زده است و بالأخره و به خوبی با دیگو کاستا جایگزین شد.
روبینیو
"در آخرین روز، چلسی پیشنهادی بزرگ ارائه داد و من قبول کردم." این سخن مرد برزیلی مورد نظر ما پس از انتقال 32/5 میلیون پوندی‌اش از رئال مادرید به لیگ برتر در سال 2008 بود.
فقط یک مشکل کوچک وجود دارد. "منظورت منچستر سیتی است؟"
"بله، منچستر، متأسفم."
اصلاً هیچ راهی بهتر از این برای داشتن شروعی خوب در یک باشگاه جدید وجود ندارد. اگر روبینیو پس از انتقال به سیتی در روز آخر و دیوانه‌وار نقل و انتقالات گیج به نظر می‌رسید، انتقالی که پس از آمدن شیخ منصور صورت گرفته بود، فکر او در قسمت اعظم دوران حضورش در ایستلندز جای دیگری سیر می‌کرد.
وی بارقه‌هایی از نبوغ را به نمایش گذاشت که باعث می‌شود اندکی، تنها اندکی، در لیست بدترین خریدهای سامبای سیتی از جو بالاتر قرار بگیرد اما او همچنین از خدمت سربازی فرار کرد و به خاطر اتهام تعرض جنسی مورد بازجویی قرار گرفت و سپس تبرئه شد. او دو سال بعد رفت و اخیراً هم از حضور در ترکیب تیم ملی در جام جهانی خود برزیل، که برایشان مفتضحانه تمام شد، باز ماند.
خوان سباستین ورون
"او بازیکن خیلی بزرگی است. و شما همه خیلی احمقید."
با گفتن آن جمله، سر الکس فرگوسن کنفرانس مطبوعاتی را ترک کرد و به ژورنالیست‌ها دستور داد زمین تمرین را ترک کنند.
سرمربی منچستر یونایتد مدافع خرید 28/1 میلیون پوندی‌اش از لاتزیو شده بود؛ خریدی که یک رکورد محسوب می‌شد و آن موقع به خاطر نمایش‌هایش در اولدترافورد داشت مورد انتقاد قرار می‌گرفت. این هافبک آرژانتینی ممکن بود در یک دقیقه پاسی درخشان بدهد و در دقیقه بعد شوتی را به بالاترین طبقه ورزشگاه شلیک کند و در این حین هرگز ثباتی را که استعدادش می‌طلبید و نوید می‌داد، پیدا نکرد.
شاید دل او هم مثل روبینیو جای دیگری بود؛ شاید حتی دلش با باشگاهی بود که عمویش، پدرو ورده، در آن بازی کرده بود. ورون یک بار به شوخی گفت: "امیدوار بودم که برای شفیلد یونایتد بازی کنم و حالا در منچستر یونایتد هستم!"
علی رغم دفاع از ورون، فرگوسن سرانجام شکست را پذیرفت و او را در ازای 15 میلیون پوند به چلسی فروخت – یک انتقال دیگر که او نتوانست در قد و قواره‌های آن ظاهر شود. همه چیز برای او می‌توانست در برامال لین [ورزشگاه خانگی شفیلد یونایتد] کاملاً متفاوت باشد.
آلن شیرر
شیرر دوبار رکورد نقل و انتقالات بریتانیایی را شکست؛ ابتدا زمانی که در سال 1992 در ازای 3/6 میلیون پوند از ساوتهمپتون به بلکبرن روورز پیوست و سپس وقتی که اندکی پس از یورو 96 در ازای 15 میلیون پوند به باشگاه دوران بچگی‌اش؛ یعنی نیوکاسل یونایتد منتقل شد.
اما قبل از ترک روورز، این مهاجم انگلیسی پیشنهادی غیر عادی از مالک باشگاه، جک واکر، که مالک یک شرکت آهن‌رباهای فولادی بود، دریافت کرد – که با تنها 25 سال سن، سرمربی تیم شود.
شیرر مودبانه این پیشنهاد را رد کرد – بیش‌تر به خاطر تمایلش برای پیوستن به نیوکاسل و همچنین (شاید) برای صرف وقت بیش‌تر برای رنگ روغن زدن به فنس خانه‌اش؛ کاری که وی در قهرمانی بلکبرن در سال 1995 انجام داد.
این مهاجم انگلیسی با منچستر یونایتد نیز مذاکره کرد اما سرانجام نیوکاسل را انتخاب کرد. وی طی دوران فوتبالش در 434 بازی در لیگ برتر، 260 گل زد و از این حیث رکورددار است.
دانکن فرگوسن
گران‌ترین بازیکن در بریتانیا در شمال مرز بود، جایی که در سال 1993 رنجرز مبلغ 4 میلیون پوند برای خریدن یک مهاجم هدف آتشین به داندی یونایتد پرداخت.
فرگوسن تنها دو گل در لیگ برای رنجرز زد. دوران حضور او در آیبراکس بیش‌تر با ضربه سری که به بازیکن ریث روورز، جاک مک‌استی، زد به یاد می‌آید. این مهاجم توسط اتحادیه فوتبال اسکاتلند به جرم حمله، 12 بازی محروم شد و به سرعت به اورتون فروخته شد.
یک سال بعد او دوباره متهم به حمله به مک‌استی شد و سه ماه در زندان بارلینی حبس شد. جالب است که بعدها پس از آنکه یک هوادار اورتون به نام اسکو تاپیو رایهالا یک موسیقی به نام "بارلینی ناین" نوشت، یک ایستگاه رادیویی فنلاندی به نام سیمفونی ارکسترا از دوران زندانی شدن فرگوسن یاد کرد. صدالبته شما به دنبال این موسیقی خواهید گشت تا به آن گوش دهید (برای حدوداً پنج ثانیه).
یان راش
وقتی لیورپول در 1988 یک کنفرانس مطبوعاتی تدارک دید، تعداد انگشت‌شماری می‌دانستند چه چیزی قرار است اعلام شود تا اینکه چهره آشنای راش به اتاق وارد شد.
سرمربی تیم، کنی داگلیش، در دوران پیش از اینترنت و اسکای اسپورتس نیوز، توانسته بود به طریقی بازگشت 2/7 میلیون پوندی راش از یوونتوس را مخفی نگه دارد.
داگلیش خودش هنگام آمدن از سلتیک به لیورپول در 1977 در ازای 440 هزار پوند رکورد نقل و انتقالات بریتانیا را شکسته بود. وی بعدها بارها به عنوان یک مربی این رکورد را شکست. او 1/9 میلیون پوند برای پیتر بیردزلی در آنفیلد پرداخت و سپس برای خرید آلن شیرر و کریس ساتون 5 میلیون پوندی در بلکبرن اقدام کرد.
اما علی رغم آنکه راش گران‌ترین بازیکن بریتانیا بود، لیورپول با مبلغی کم‌تر از آنچه یووه به آن‌ها پرداخت تا راش را بخرد، به آنفیلد بازگرداند. راش با 3/2 میلیون پوند به تورین رفته بود و تنها هفت گل در سری آ زد.
ترور فرانسیس
بعضی‌ها می‌گویند فرانسیس وقتی که اولین بازیکن 1 میلیون پوندی تاریخ بریتانیا در 1979 شد، نتوانست تمام استعداد خود را نمایان کند.
در هر حال، کمک‌های او محدود به زدن گل پیروزی‌بخش تیم در فینال جام قهرمانان اروپا بود؛ یک بازی جزئی با اهمیتی ناچیز.
حتی برایان کلاف نیز در کنفرانس مطبوعاتی معرفی فرانسیس هیجان خاصی نداشت، چرا که این کنفرانس داشت او را از رسیدن به بازی اسکواشی که قبلاً تنظیم کرده بود، باز می‌داشت. این مهاجم تنها دو سال در سیتی گروند دوام آورد و سپس به منچستر سیتی منتقل شد.
اما گلی که برابر مالمو زد، که اولین جام قهرمانان اروپای فارست را به ارمغان آورد، یکی از خاطره‌انگیزترین لحظات فوتبالی انگلیسی است.
دنیس لاو
دنیس لاو وقتی دوران حضور پرتلاطمش در تورینو را تمام کرد و در ازای 115 هزار پوند در 1962 به منچستر یونایتد پیوست، برای بار دوم رکورد نقل و انتقالات بریتانیایی را شکست.
این بازیکن اسکاتلندی دو سال قبل از آن با مبلغ 55 هزار پوند از هادرزفیلد به منچستر سیتی پیوسته بود و سپس انتقالی ناکام به ایتالیا را تجربه کرده بود.
لاو هنگامی که با هم‌تیمی انگلیسی‌اش، جو بیکر، در ماشین بود تصادف کرد و مصدوم شد آن هم به این خاطر که بیکر در در یک فلکه مسیر اشتباه را انتخاب کرد و ماشین را چپه کرد. اگر این به اندازه کافی بد نیست، دوران حضور او در تورینو با یک اتفاق عجیب دگرگون شد، آن هم هنگامی که در یک بازی به خواست مربی خودش اخراج شد، چرا که مربی از تصمیم جسورانه لاو برای پرتاب یک اوت خشمگین شده بود.
قرار بود لاو با منچستر یونایتد قرارداد امضا کند اما سپس به او خبر داده شد که به جای یونایتد باید به یوونتوس برود، بنابراین او در اعتراض به این اتفاق به اسکاتلند پرواز کرد. سرانجام او به مرادش رسید.
تامی لاوتون
لاوتون مدت‌ها پیش از انتقال 20 هزار پوندی‌اش در 1947 به ناتس کانتی از دسته سوم جنوب، خود را به عنوان یکی از بزرگان فوتبال بریتانیایی مطرح کرده بود.
آرتور استولری، سرمربی مگپی‌ها و فیزیوتراپ سابق لاوتون در چلسی، او را به طریقی قانع کرده بود تا به این تیم بپیوندد و او اندکی بیش‌تر از سول کمپل در میدو لین دوام آورد. لاوتون در پنج فصل 103 گل به ثمر رساند و تیم به دسته دوم صعود کرد. وی فوتبال خود را در دسته اول با آرسنال به پایان رساند.
او در روزهای جوانی‌اش در بازی‌های مهمی به عنوان مهمان به میدان رفت، از جمله حضور در دو بازی در روز کریسمس 1940؛ یکی برای اورتون و دیگری برای ترنمیر روورز.
اندی مک‌کامبی
جک کولبک، توجه کن.
110 سال پیش، مک‌کامبی نیز به شکلی پرحاشیه از ساندرلند به نیوکاسل یونایتد در ازای 700 پوند، که رکورد بریتانیا محسوب می‌شد، منتقل شد. اما انتقال این مدافع کناری اسکاتلندی به خاطر بحثی که بر سر یک موضوع پیش آمد، دچار حاشیه شد، آنهم بحثی با گربه‌های سیاه بر سر 100 پوندی که به او پرداخت شد تا یک تجارت را آغاز کند.
مک‌کامبی آن را یک هدیه در نظر گرفت نه یک وام و وقتی که باشگاه از او خواست تا پول را پس دهد، مخالفت کرد. اتحادیه به موضوع ورود کرد و پس از بررسی‌هایی که انجام دادند، طرف بازیکن را گرفت و یک سری بی‌نظمی‌های مالی در باشگاه فاش شد که نتیجتاً باعث جریمه 250 پوندی ساندرلند شد.
مک‌کامبی اندکی بعد به نیوکاسل فروخته شد اما هنگامی که با نیوکاسل به زمین ساندرلند رفت، پس از تنها 60 ثانیه یک گل به خودی زد و نیوکاسل در آن بازی 1-3 باخت تا اولین بازگشت مک‌کامبی به راکر پارک تلخ تمام شود.
