اختصاصی طرفداری- تیم ملی ایران روز سه شنبه در استادیوم مونسو شهر اولسان به مصاف کره جنوبی می رود. ایران تا کنون 26 بار به مصاف کره جنوبی رفته است که در این بازی ها ایران 10 بار و کره جنوبی نیز 9 بار هر تیم موفق پیروزی شده و 7 بازی دو تیم نیز با تساوی خاتمه یافته است.
ایران برای صعود مستقیم به جام جهانی به جداقل یک امتیاز این بازی احتیاج دارد. تیم ملی فوتبال کشورمان در شرایطی در ورزشگاه 44 هزار نفری اولسان به میدان می رود که از دو بازی قبلی خود دو برد شیرین به دست آورده است که یکی در دوحه و در مقابل قطر و دیگر مقابل لبنان حاصل شده است.
بازی سه شنبه بدون شک مهم ترین ماموریت 4 سال اخیر ملی پوشان خواهد بود که البته بار سنگین آن روی دوش هافبک های تیم ملی ماست، که در ادامه به چگونگی و دلیل آن خواهیم پرداخت.
کره ای متفاوت
کره جنوبی بر خلاف لبنان و قطر سبک بازی خاص و متفاوتی دارد و تیم جوان و دونده ای نشان داده است که از کوچکترین روزنه ها و اشتباهات برای رسیدن به گل استفاده می کند. اما کسانی که بازی های این تیم را دنبال کرده اند به خوبی متوجه این موضوع شده اند که با رفتن مربیان درجه 1 اروپاییاز این تیم و جایگزین شدن مربیان وطنی به جای آنها سبک فوتبال این تیم نیز نسبت به گذشته متفاوت شده است. کره ای که در دهه گذشته به بازی روی زمین وبه اصطلاح اروپایی عادت کرده بود، هم اکنون راه فوتبال انگلیسی کلاسیک را پیش گرفته است و با استفاده از میانگین قدی بازیکنانش و با تکیه بر وینگ های سرعتی خود، رو به سانتر و توپهای هوایی پشت مدافعین آورده است. هافبک های بازی ساز این تیم به بهترین شکل ممکنه توپ ها را به سمت جناحین پخش میکنند و این هافک کناری کره است که وظیفه اصلی ایجاد موقعیت را برعهده دارد.
مهمترین نقش را هافبک های دفاعی بر عهده خواهند داشت. اولین هدف بازی با کره تخریب است. تخریب بازی هافبک های بازی ساز. این امر با توجه به چربش آشکار قدرت بدنی آندرانیک و نکونام دور از دسترس نخواهد بود. همانطور که در بازی رفت نیز با یک یار کمتر این امر به خوبی انجام شد. اگر توپهای کره در همان میانه میدان تخریب شود، قطعا این تیم به بازی مستقیم روی خواهد آورد، چرا که بازی روی زمین این تیم افت کرده است و جای خود را به بازی هوایی داده است. آن گاه است که مدافعین سرزن ما می توانند خودی نشان بدهند و عملا کره ره در ایجاد موقعیت فلج کنند. مخصوصا اکنون که با پیوستن منتظری دفاع وسط ما قدرتمند تر هم شده است. البته فراموش نکنیم که در بازی رفت و روی همین توپ های هوایی سه بار دیرک دروازه ما به لرزه درآمد.
از سوی دیگر کاری به مراتب دشوار تر بر عهده مدافعین و البته هافبک های کناری خواهد بود. در فاز اول باید پرس را هافبک های ما به وینگ های کره وارد کنند و در موج دوم این وظیفه مدافعین ماست که باید بدون اشتباه سد محکمی در کنار زمین ایجاد کنند تا جلوزن های سرعتی کره نتوانند از کناره زمین ما استفاده کنند. نقطه قوت این منطقه از تیمل ملی حضور خسرو حیدری و پژمان منتظری است که علاوه بر هماهنگی، از فدرت لازم برای جلوگیری از حملات کره جنوبی از جناح راست نیز برخوردارند.
امابه طور قطع تمام نگاه ها به جناح چپ ما و راست کره است. جایی که در این دو بازی اخیر بیک زاده و شجاعی نشان داده اند که زیاد نمیتوان به حضور آنها کنار هم اطنمینان داشت. به طور نسبی عملکرد هاشم بیک زاده را می توان مثبت در نظر گرفت. او با توجه به کم تجربگی اش در هر دو بازی، به خصوص در فاز دفاعی خوب عمل کرد. اما شجاعی به هیچ وجه نتوانسته انتظارات را براورده کند و اکثر کارشناسان و منتقدین نیز عملکرد وی را ضعیف ارزیابی کرده اند.
با این اوصاف مردم امیدوارند که عملکرد خوب ملی پوشان ما را به صورت مستقیم به جام جهانی ببرد تا یک جشن ملی دیگر به افصله 4 روز در کشور برپا شود.
به امید یک برد خوب و صعود مقتدرانه به جام جهانی 2014 برزیل.
