شایستگی، اصالت و البته بوی بد فیفا؛ تاریک روشن هایی از روز پایانی جام جهانی

شهاب شهابی 07/14/2014 - 18:51 مشاهده پروفایل

4,610 مشاهده / 13 دیدگاه

اختصاصی طرفداری -

1 - هیچ گاه طرفدار فوتبال آلمان نبوده ام. به بایرن مونیخ، دورتموند یا حتی یورگن کلوپ هیچ احساس «ویژه ای» ندارم اما این تیم آلمان که ستاره ی چهارم را به ارمغان آورد، پس از مدت ها درون من را نسبت به فوتبال آلمان دارای احساس «ویژه ای » کرد. برای قهرمانی لازم نیست چندان پیچیده بود. لازم نیست دنبال سوپر استارها گشت. برای قهرمانی می توان «ساده» و در عین حال «مقتدر» بود. بعید است فوتبال دوستی وجود داشته باشد که بخواهد شایستگی های بی پایان آلمان یواخیم لوو را انکار کند. آن ها از لحظه ای که سوت شروع بازی اولشان مقابل پرتغال نواخته شد، تا همین لحظه ی آخر که داور سوت پایان جام را به صدا در آورد، شایسته ترین تیم بودند. هیچ شکی در این مسئله وجود ندارد. گاهی وقت ها برای به وجود آوردن احساس نیاز به کارهای پیچیده و رویایی ندارید، می شود با «سادگی» هم دل ربود. فوتبال آلمان امسال از بسیاری با «سادگی» و «ثبات» خود دلربایی کرد.

2 - تیکی تاکا مهم ترین نقش را در فوتبال آلمان ایفا کرده است؟ این سوال توهینی است به «اصالت» فوتبال آلمان. نمی دانم دقیقا استدلال افرادی که چنین تئوری را مطرح می کنند چیست، اما می دانم که قطعا فوتبال آلمان خود دارای «سبک» و «اصالت» مخصوصی است. اگر توتال فوتبال، تیکی تاکا یا دفاع - ضد حمله مورینیویی سبک های خاصی هستند، فوتبال آلمان هم سبک «خاص» خودش را دارد که شبیه هیچ سبک دیگری نمی تواند باشد. بله، نمی توان انکار کرد که آلمان ورژن 2014 به علت وجود تعداد زیادی از بازیکنان بایرن مونیخ شباهت هایی به این تیم دارد، اما برای جست و جوی علت قهرمانی این تیم نیازی نیست پپ گواردیولا را برانداز کنید، باید به سال 2006 و آن تیم رویای برگردید که کلینزی آن را در کنار همین لوو کلنگ زده بود. یواخیم لوو ادامه ی دهنده ی راهی بود که از سال 2006 استارت زده شده بود و سرانجام پس از طی کردن پروسه ای 8 ساله به ثمر نشست. فوتبال آلمان، «اصالت» خودش را دارد، اصالتی فراتر از تیکی تاکا یا لغت مضحک «فوتبال خشک» که فقط و تنها فقط از دهان چند کارشناس نمای شبکه ی ورزش و پیش از آن، شبکه 3 بیرون می آمد.

3 - حکایت فیفا و جوایز فردی اش مانند پدر خانواده ی پر جمعیتی می ماند که با دستی پر از بیرون به خانه می رسد و برای هر یک از فرزندانش تکه ای آورده است: " اصغر این مال تو، اکبر این مال تو، ممد بیا مال تو هم اینجاست!!" البته سیاست "نه سیخ بسوزد نه کباب" سیاست بدی نیست، اما به شرطی که در انجام آن افراط نشود. تیم رسمی جام اعلام نشده اما می گویند داوید لوئیس در ترکیب خواهد بود! جایزه ی بازی جوانمردانه هم به کلمبیا می رسد تا نماینده ی شایسته ی آمریکای جنوبی هم راضی نگه داشته شود، آن هم در حالی که یکی از بازیکنان این تیم می توانست نیمار را قطع نخاع کند. لیونل مسی؟ او یکی از بزرگ ترین بازیکنان تاریخ فوتبال است و مانند او بدون شک، دیگر ظهور نخواهد کرد. مسی نه نیازی به چنین جایزه ای داشت و نه تمایلی برای کسب آن، اما فیفا باز هم خود زنی کرد تا بار دیگر به هواداران ثابت شود جوایز فردی این سازمان، لیاقت پیگیری ندارد. بحث رونالدو و مسی نیست، کمی جدی تر نگاه کنید. شایستگی رونالدوها و مسی ها، فراتر از این جوایز است.

4 - یواخیم لوو دقیقا به همان اندازه که ظاهر خوبی دارد، تفکر فوق العاده ای را هم دارا است. لوو در فینال نشان داد که تیمش توانایی اجرای پلن های مختلفی را درون زمین دارد. در فینال جام جهانی یکی از بهترین هافبک های تیم دقایقی پیش از بازی مصدوم می شود، اما یواخیم به جای لرزیدن، با آرامش از آستینش مهره ای دیگر را وارد زمین می کند که اتفاقا در همان مدت حضورش به خوبی نشان می دهد تا چه اندازه بازیکن «محکمی» است. کرامر هم مصدوم می شود، نقشه های 1 و 2 نابود شده به نظر می رسند، اما لوو باز هم آرامشش را از دست نمی دهد. شورله گرم می کند، به جای کرامر وارد زمین می شود تا اوزیل یک خط به عقب تر آید. باور کنید اگر شورله هم مصدوم می شد، این یواخیم لوو باز هم نقشه ای دیگر از آستینش خارج می کرد. لوو در جام جهانی 2014 «ثبات»، «آرامش» و «تمرکز» را در تصمیمات تاکتیکی اش به خوبی عیان کرد، مسئله ای که اتفاقا در دیدار فینال سابه یا موفق نشد آن را از خود نشان دهد.

5 - میرو کلوزه ظاهر ساده ای دارد. ظاهر همسرش نیز اتفاقا بسیار ساده است. دارنده ی یکی از مهم ترین رکورد های ورزش فوتبال در مجموع آدم ساده ای است. علاقه ای به مسائل تبلیغاتی، سر و صدا و رسانه های گوناگون ندارد. ساده است و «ساده» نیز بازی می کند. هیچ چیزی لذت بخش تر از لحظه ای نبود که میرو در بین تشویق تمامی حاضران در ورزشگاه بازی را ترک می کرد. حق کلوزه در جام های جهانی بود که قهرمانی را تجربه کند و چه خوب که این اتفاق در آخرین جام جهانی او رخ داد. میرو کلوزه را اگر از بازی مقابل عربستان، 12 سال پیش به یاد بیاورید، متوجه خواهید شد که کوچک ترین تفاوتی نکرده است. همین مسئله رمز موفقیت او محسوب می شود.

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻

دسته‌بندی:

برچسب‌ها:

میروسلاو کلوزه

یواخیم لوو

لیونل مسی

داوید لوئیز

خوان زونیگا

دیدگاه‌ها (13 دیدگاه)

مشاهده 0 دیدگاه جدید

Mohsen Mg

آلمان سبک خاص و منحصر به فردش رو داشت با اینکه تیم مورد علاقه ام نیست ولی نمیتونم تحسینشون نکنم ...تیمهایی هستند که به شدت به ستاره هاشون وابسته اند و جالب اینکه برای کم کردن این وابستگی وابستگی رو تشدید میکنند برای مثال بارسا میره نیمار رو میاره تا در نبود مسی ( حالا به هر دلیلی ) نیمار کارساز بشه یا اینکه رئال بیل رو میاره تا در نبود رونالدو موثر باشه این یعنی وابستگی بیشتر ... در حالی که راه حل اصلی فوتبالی است که آلمان بازی میکنه ... برزیل ستاره اش رو از دست داد 7 تایی شد ... بارسا ستاره اش مصدوم شد 7 تایی شد ... ولی نقطه مقابل آلمان ستاره اش رویس رو از دست داد اما قهرمان شد فینال خدیرا نبود ولی تیم بود واقعا از این جور تیمها خیلی خوشم میاد یه هارمونی خاص داشتن و به هیچ بازیکنی وابسته نبودن

HOSSEIN KAKA

خیلی جالبه...بعضیا فک میکنن پاس تا قبل از پپ تو فوتبال نیوده و 4 تا پاس تو هر تیمی داده میشه به تیکی تاکا ربط میدن

15 سال برنامه ریزی آلمان کلا به هیچ انگاشته میشه و مربی که توی تیم تمام قهرمان موفق نبوده عامل اصلی قهرمانی قلمداد میشه.....

تیمی که با 4 پاس رو دروازه موقعیت ایجاد میکنه با تیمی که با 50000 پاس به دروازه نمیرسه یکی انگاشته میشه

آلمان از بایرن استفاده کرد و چند بازیکن هماهنگ تر از بقیه بودن و این ربطی به تیکی تاکا نداره ....

رضا جم

به هر حال آدیداس باید بالون رو میداد به بازیکنش دیگه، نمیشه که

رائول ---

قضیه بهترین بازیکن و بازیکن اخلاق لیگ خودمونه، سخت نگیرین

abolfazl barcelona

بسسسسسسسسسسسسسوزید که ما حال میکنیم شماها اینطوی میسوزید.
ههههههههههههههههههههه

mehdi syar

واقعا نویسنده چی فکر کرده؟
اصلا فگر کرده یا از زوی فشار یه چیط نوشته

سالی‌ بارسا

آرژانتین بازی رو به احمقی به اسم سابه یا باخت با اون تعویض‌های احمقانش

امیربارسا ...

قبل فینال احتمال میدادم آلمان راحت برنده بشه ولی در طول بازی واقعا آرژانتین تو اکثر دقایق بهتر بود و حملات بیشتری انجام داد.به جز گل آلمان فقط دو موقعیت عالی داشت یکی ضربه سر آخر نیمه اول که به تیر خورد و یکی هم ابتدای وقت اضافه که کروس زد و رومرو گرفت ولی اونطرف آرژانتین موقعیت های زیادی داشت که هیگواین و پالاسیو...!روی ضد حمله ها هم که صاحب توپ میشدن به بدترین شکل ممکن توپو لو میدادن مخصوصا آگوئرو.مسی هم البته در بهترین فرمش نبود و بدتر اینکه از دروازه دور بود،مثل همیشه....مثل جام 2010...مثل هر وقت که در تیم ملی بازی کرد و قربانی مهاجم نوک های بی کفایت شد...
در مجموع جام ولی آلمان شایسته قهرمانی بود و نمیشه ادعا کرد بهترین تیم جام نبودن!

MOHAMMAD 13

دست آقای نویسنده درد نکنه
واقعا نسبت دادن سبک تیکی تاکا به آلمان یه توهینه...
آلمان با سبک آلمانی 4تا جام جهانی کسب کرده و با ثبات ترین تیم تاریخه.

MARCO REUS

همش بخاطر بلاتر و پلاتینیه!!

Sami .

در مجموع قابل قبول بود ولی اون نقشه هایی که لو از آستینش بیرون میاورد و اون تفکرات فوق العاده مربوط به یک نیمکت قوی بود ، هیچ تیمی در این جام به انداره المان مهره خوب و تاثیر گذار نداشت ، با وجود اینهمه مهره آلمان میتونست بمراتب بهتر و با اقتدار تر بازی کنه و به نظر من با مربی دیگری به راحتی میتونست اینکارو بکنه ، در دور حذفی به جز بازی با برزیل، آلمان هیچگاه بر تیمهای حریف برتری مطلق نداشت .