سامان بدر
اختصاصی طرفداری - دو فصل قهرمانی پیاپی دورتموند در سال های 95 و 96 خیلی ها را به این نتیجه رسانده بود که فوتبال آلمان حضور یک قدرت جدید را به نام دورتموند تجربه می کند. تیمی پر طرفدار که بسیاری از بازیکنان وقت تیم ملی آلمان را نیز در اختیار داشت و با مربیگری اوتمار هیتزفیلد توانسته بود نامی برای خودش دست و پا کند و آلمان را از سیطره نسبی بایرن مونیخ خارج کند. اما اگر دورتموند در سال 97 نمی توانست قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را کسب کند هرگز نمی توانست خود را در قامت یک تیم طلایی در تاریخ ثبت کند. دورتموند در واقع کاری را انجام داد که بایرن مونیخ سال ها از ثبت آن عاجز بود. بعد از آن بود که بایرن مونیخ متوجه شد که برای بزرگی در اروپا نیازمند قهرمانی اروپاست و از همین رو هدایت کار را به مربی دورتموند سپرد که این راه را طی کرده بود. اوتمار هیتزفیلد که در سال 1991 به دورتموند پیوسته بود توانست بعد از شش سال با قهرمانی اروپا خداحافظی باشکوهی با هواداران داشته باشد و نسل طلایی دورتموند را در تاریخ اروپا ثبت کند.
در فصل جدید دورتموند پاتریک برگر چک تبار را به لیورپول داد و بودو اشمیت را به کلن و کارستن والترز را به دوئیسبورگ فرستاد. در ازای آنها خرید بزرگی در تیم انجام نشد. شاید پل لمبرت اسکاتلندی و پائولو سوسا بازیکن پرتغالی یوونتوس را باید شاخص ترین خریدهای تیم دانست. فریسینگر اتریشی از سالزبورگ و ولادمیر بوت از تیم دوم دورتموند از دیگر خریدهای نسبتا شاخص دورتموند محسوب می شدند.
ماتیاس سامر که در سال 1996 عنوان بهترین بازیکن اروپا را به دلیل درخشش در جام ملتهای اروپا کسب کرد به عنوان کاپیتان تیم محسوب می شد که در کل فصل بارها دچار مصدومیت شد. به جز خریدهای جدید و سامر، تدی ده بوئر و اشتفان کلوس به عنوان دروازه بان، یورگ هاینریش، یورگن کولر، مارتین کری، اشتفان رویتر، رنه اشنایدر، اشتفان فروند، آندریاس مولر، رنه ترتچوک، دنیس ووگت، میشل زورک، هیکو هرلیش و کریستین تیم همگی از آلمان به اضافه جولیو سزار برزیلی، ولادمیر بوت روسی، اشتفن چاپیوسات سوئیسی، خوان کرواسکی آمریکایی و ابراهیم تانکوی غنایی از دیگر بازیکنان دورتموند محسوب می شدند.
بازی اول دورتموند در گروه 2 لیگ قهرمانان مقابل ویسلو لودز لهستان بود که با نتیجه 2بر 1 با دو گل هیکو هرلیش به پایان رسید. در بازی دوم دورتموندی ها در خانه استوا بخارست سه بر صفر با گل های لارس ریکن، یورگ هاینریش و چاپیوسات به پیروزی رسیدند. دورتموندی ها در مادرید هم با گل اشتفان رویتر آتلتیکو مادرید را شکست دادند و سومین برد متوالی خود را کسب کردند. اما در حالی که همه فکر می کردند این پیروزی در وست فالن هم تکرار می شود در خانه 2بر1 مغلوب آتلتیکو شدند. هیکو هرلیش گل اول بازی را به ثمر رساند اما در دقایق انتهایی نیمه اول مادریدی ها با دو گل کار را برای دورتموند سخت کردند. تساوی 2بر2 مقابل تیم ویسلو لودز کار این تیم را برای صدرنشینی در گروه خود سخت کرد. آنها در حالی که با گل پل لمبرت اسکاتلندی جلو بودند با دو گلی که دریافت کردند نیمه اول را به رختکن رفتند و در نیمه دوم یورگن کولر تنها یک گل را توانست جبران نماید. با این حال پیروزی 5بر 3 مقابل استوا بخارست سرانجام خوبی برای بازی های مرحله گروهی دورتموند بود. استفان چاپیوسات 2 بار، رنه ترتچوک ، ریدل و میشل زورک گلزنان دورتموند در این بازی بودند.
در مرحله یک چهارم نهائی دورتموند به عنوان تیم دوم مقابل اوسری قرار گرفت که از بازیکنانی چون تاریبو وست، فرانک سیلوستره، ویلیام لاساندس و صبری لاموشی بهره می برد. در دیدار رفت دورتموند 3بر1 این تیم را شکست داد. ریدل و اشنایدر گل های اول دورتموند را به ثمر رساندند و لاموشی یکی از گل ها را جبران کرد. گل آندریاس مولر در دقایق انتهایی باعث شد که دورتموند با خیالی راحت به اوسر برود. در آنجا هم لارس ریکن گل پیروزی دورتموند را به ثمر رساند تا این تیم به نیمه نهائی و دیدار با منچستر برسد.
منچستر یونایتد با همه ستارگانش از کانتونا و اندی کول و رایان گیگز و ستاره های نوظهوری چون بکهام و سولسشیر و پل اسکولز در وست فالن با گل رنه ترتچوک شکست خورد. در اولدترافورد هم لارس ریکن در همان دقایق ابتدایی کار را برای شاگردان فرگوسن سخت کرد و بعد از آن منچستری ها هرچه زدند به در بسته خورد تا این بازی با همان نتیجه تمام شود. از آن سو یوونتوس مدافع عنوان قهرمانی با شکست آژاکس با نتیجه 6بر 2 با اقتدار به فینال رسید.
فینال
خیلی ها سومین قهرمانی یوونتوس را قطعی می دانستند. در این تیم بازیکنان به مراتب بزرگ تری حضور داشتند که هرکدام برای قهرمانی یک تیم کفایت می کرد. اما یکی از برگ برنده های دورتموند بازی کردن در استادیوم المپیک مونیخ بود که تا حدود زیادی این تیم را به عنوان میزبان معرفی می کرد. در روز فینال دورتموند با ترکیب اشتفان کلوس، ماتیاس سامر، اشتفان رویتر، یورگن کولر، مارتین کری، یورگ هاینریش، آندریاس مولر، پل لمبرت، پائولو سوسا، اشتفان چاپیوسات، کارل هاینس ریدل که در نیمه دوم هیکو هرلیش، لارس ریکن و میشل زورک جای ریدل، چاپیوسات و مولر را گرفتند.
در سوی مقابل تورینی ها با ترکیب پروتزی، چیرو فرارا، مونته رو، پورینی، آیولانو، دی لیویو، دیدیه دشام، جوکوویچ، زیدان، ویه ری و بوکسیچ به میدان پای گذاشت که دل پیه رو، آموروسو و تاکیناردی در نیمه دوم جایگزین پورینی، ویه ری و بوکسیچ شدند. کارل هاینس ریدل با دو گلی که زد در همان نیمه اول کار را برای تورینی ها سخت کرد. در نیمه دوم حضور دل پیه رو باعث شد این بازیکن یکی از گل ها را جبران کند. اما لارس ریکن یک دقیقه بعد از تعویضش گل سوم دورتموند را به ثمر رساند تا شاگردان مارچلو لیپی مقابل اوتمار هیتزفیلد دست ها را بالا ببرند. ساندرو پل مجاری سوت پایان بازی را به صدا در آورد تا ماتیاس سامر با بلند کردن جام زرد پوشان آلمانی را طلایی کند.
این قهرمانی در حالی به دست آمد که دورتموندی ها در بوندس لیگا با اختلاف زیاد مقهور بایرن مونیخ شده بودند و جیووانی تراپاتونی ایتالیایی برخلاف لیپی توانست جامی را از دورتموندی ها بگیرد. دورتموند با 19پیروزی، 6برد و 9باخت و 63 امتیاز در رتبه سوم پایین تر از بایرن مونیخ و لورکوزن قرار گرفت. در جام حذفی هم آنها در همان دور اول مغلوب تیم لیگ منطقه ای واتن اسچید شدند و از دور مسابقات کنار رفتند.
ریدلی که در لیگ قهرمانان با 4 گل بهترین گلزن دورتموند شناخته شده بود در بوندس لیگا تنها 7بار موفق به گلزنی شد. چاپیوسات در بوندس لیگا 13 گل به ثمر رساند تا با 3گلش در لیگ قهرمانان بهترین گلزن فصل دورتموند شناخته شود. اشتفان کلوس گلر تیم که در همه بازی های آلمان و اروپا حضور داشت بیشترین حضور در بین بازیکنان را دارا بود و رتبه های بعدی در اختیار پل هاینریش و پل لمبرت بود.
وقتی فصل به پایان رسید دورتموندی ها نه ویو اسکالای ایتالیایی را به خدمت گرفتند تا قضیه این تیم و بایرن مونیخ در جذب مربی برعکس شود. این جابه جایی که همراه با جدایی سوسا، لمبرت، ترستچوک و ریدل و افول بازیکنانی چون مولر و سامر بود موجب شد دورتموند دوران طلایی خود را تا همین سال های اخیر به پایان ببرد.
