شور آمریکای لاتین و جو زدگی ما؛ به بهانه ی پایان دور دوم رقابت ها در 4 گروه ابتدایی

شهاب شهابی 06/21/2014 - 00:19 مشاهده پروفایل

3,360 مشاهده / 6 دیدگاه

اختصاصی طرفداری -

1 - خیر، تیکی تاکا مقصر نیست، بارسلونا مقصر نیست، ایکر مقصر نیست، رئال و راموس هم مقصر نیستند. حذف مضحک اسپانیا را باید در مردی یافت که احساس می کرد اگر همان فرمول 2010 و 2012 را در برزیل «پیست» کند، جام قهرمانی را در ماراکانا تحویلش خواهند داد. هر فردی می توانست تشخیص دهد اسپانیا برای ادامه ی موفقیت هایش نیاز به «روحی تازه» و «انرژی جدید» دارد. اما آقای سرمربی اعتقادی به این مسائل نداشت. او تنها یک تغییر مهم در تیمش ایجاد کرد، که آن هم بیشتر شبیه به یک سوء تفاهم بود. دیگو کاستا برای دیگو سیمئونه و مورینیو فوق العاده خواهد بود اما دردی را از تیم ملی اسپانیا دوا نمی کند. دل بوسکه در برزیل مملوء از سوء تفاهم بود، سوء تفاهم هایی که در نهایت حکم خروجش را از جام امضا کردند.

2 - اگر دیدار شیلی و اسپانیا به جای 90 دقیقه، 180 دقیقه طول می کشید، باز هم از تماشای بازی خسته نمی شدیم. البته اسپانیا مطمئنا چیزی برای تماشا نداشت، این مردان آمریکای لاتین بودند که سر تا پا تماشایی بودند. شیلی «آمریکای لاتینی ترین» فوتبال را در جام جهانی به نمایش می گذارد، حتی فراتر از برزیل و آرژانتین. 11 مردی که در زمین جان می دهند و نیمکتی که لحظه ای آرام و قرار ندارد. فوتبال آمریکای لاتین همین است. شور، نشاط و عشق در آن جریان دارد. آن ها فوتبال بازی نمی کنند، بلکه درون زمین تمرین زندگی و ایثار می کنند. فوتبال آمریکای لاتین اگر بگیرد، از هر تیکی تاکا و توتال فوتبالی جذاب تر خواهد بود.

3 - هاجسون خیالش راحت بود که 5 لیورپولی را درون زمین گذاشته و آن ها نیز اجازه ی نفس کشیدن به سوارس نصفه و نیمه را نخواهند داد. اما بیشتر از آنکه جرارد را برای پاس گل هنرمندانه اش به سوارس نقد کنیم، باید «استاد» را مورد بررسی قرار دهیم. آدام لالانا و میلنر روی نیمکت ناخن هایشان را می جوند، آن گاه هاجسون مهاجمان تیمش را در کناره های زمین «پرت» می کند. همین می شود که انگلیس به زحمت 1 سانتر موفق در دیدار برابر اروگوئه روی دروازه می فرستد. زوج مرکز خط دفاع انگلیس هم که شبیه به جوک می ماند. خدا پدر جان تری را بیامرزد که اگر به وین بریج خیانت می کرد، حداقل وظایف فوتبالی اش را درست انجام می داد. باور کنید فردیناند بر روی ویلچر، بسیار بهتر می توانست روی گل های سوارس واکنش نشان دهد. حذف تحقیر آمیز انگلیس هم شبیه به اسپانیاست، نه لیورپول مقصر است و نه رونی. همه چیز را باید در «استاد» جست و جو کرد.

4 - فراموش نکنیم علاوه بر اینکه «فراموش کار» هستیم، بسیار هم «جو گیر» تشریف داریم. در سیاست جو گیریم، در فرهنگ جو گیریم، در کارهای روزانه ی خودمان هم جو گیریم. ورزش که دیگر جای خود دارد. بازی استرالیا را برابر هلند می بینیم و می گوییم چرا ما نتوانیم به آرژانتین 2 گل بزنیم؟ با خودمان می گوییم چرا ما شجاعت نداریم؟ باور کنید معنی شجاعت، حماقت نیست. اگر استرالیا دروازه ی هلند را به توپ می بندد در همه ی پارامتر های ورزش فوتبال دست کم 100 سال از ما جلوتر است. کاستاریکا؟ چه قدر فوتبال این کشور را می شناسیم؟ چه قدر روی سرمربی و بازیکنان آن ها شناخت داریم؟ با نسل های مختلف بازیکنان این کشور در سال های گذشته و امسال تا چه اندازه آشنایی داریم؟ «شگفتی» و «حماسه» همیشه وجود دارد. چه در ملبورن و لیون برای ما و چه برای سنگال و ترکیه در کره و ژاپن. سنگال و ترکیه اکنون کجای جام جهانی فوتبال هستند؟ اینکه صرفا چون کاستاریکا طی شرایطی خاص توانسته در برزیل از گروه خود صعود کند، به این معنی نیست که ما نیز باید این کار را انجام دهیم. باور کنید قضیه خیلی جدی تر از این حرفاست. بیاید کمی از جو زدگی خودمان بکاهیم.

5 - رویاهای سامورایی شاگردان زاکرونی زودتر از آن چیزی که تصور می کردیم، بر باد رفت. بسیاری به این تیم دل بسته بودند، حتی آن قدر که به جمع 8 تیم نهایی راه پیدا کند. اما 5 دقیقه ی نفرین شده برابر ساحل عاج و دیوار آهنین یونان، همه ی رویاهای دومین نماینده ی آسیا را نیز بر باد داد. ژاپن البته هنوز روی کاغذ شانس صعود دارد، اما کارش بسیار دشوار خواهد بود. اگر از کاستاریکا می گوییم، ژاپن را هم مثال بزنیم که چگونه با بهترین برنامه ریزی کره ی خاکی و با مجموعه ای از ستاره های اروپایی، در آستانه ی حذف در همان دور گروهی قرار گرفته است. باور کنید هر طوری حساب کنیم، گروه ما از ژاپن سخت تر است.

6 - نمایش ایتالیا به معنای واقعی کلمه نشان دهنده ی «عدم ثبات» بود. تیم «مدیر» در برابر انگلیس، تبدیل به بی آزار ترین تیم دنیا شده بود. سوپر ماریو بهتر است به جای آنکه به لب های ملکه فکر کند، کمی تک به تک زدن را تمرین کند. این جا است که ناخودآگاه آدم با خودش فکر می کند، روسی و ایموبیله کجا هستند. البته ایتالیا به این شرایط عادت دارد، صعود بدون دغدغه در مرحله ی گروهی برای آن ها «حرام» تلقی می شود. این بار هم ایتالیایی ها مرتکب گناه کبیره نشدند. اکنون همه چیز گروه مرگ به روز پایانی مرگبار کشیده شده است. البته شاگردان پراندلی با یک تساوی هم به جمع 16 تیم برتر صعود خواهند کرد، آن وقت است که شرایط برای این تیم کاملا متفاوت خواهد شد.

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻

دسته‌بندی:

دیدگاه‌ها (6 دیدگاه)

مشاهده 0 دیدگاه جدید

Arshavir Arshavir

گویا این روزها بدگویی از تیم ملی و تاکتیک هاش و بیش از اندازه بزرگ نمایی حریفان برای دوستان اگر آب و نان نیست لااقل دلیلی برای فوتبال فهم ! بودن و کارشناس بودن تلقی میشود و ظاهرا کلاس کاری میباشد !!!
اینکه آرژانتین چه تیمیه که همه میدونیم ولی همین شما دوستان بودید که میگفتید ۳-۴ تا از نیجریه میخوریم یا بدون امتیاز حذف میشیم !!! واگر (به گواه اکثر کارشناسان در این روزها) در بازی با نیجریه بچه ها خودباوری لازم رو داشتن و نیجریه انقدر بزرگ نشده بود؛ حتی میشد این تیمو برد... حالا حکایت آرژانتین هم نقل همین ماجراس ! ما نمیخواهیم آرژانتین رو گلبارون کنیم ولی یونان با همین تفکرات و حتی دفاعی تر قهرمان اروپا و اسطوره شماها شد البته ما قهرمانی! هم نخواستیم ولی صعود از این گروه با کمی چاشنی شانس غیر قابل تصور نیست و سالها بعد خارجیا نمیگن ایران جلوی آرژانتین چند بار حمله کرد و بجاش میگن ایران تیمی که یکبار از گروهش صعود کرده نه تحلیل های امروزی که ایران رو تیمی پست و بی ارزش میدونن... اینارو هم بگم من طبق تجربه سی و چند سالم از فوتبال به این نتیجه رسیدم که دوستان به وقتش خوب رنگ عوض میکنن و جملاتی مثل من میدونستم و من که گفته بودم و قابل پیش بینی بود برام؛ بسیار به گوش و حافظه آشناس! ...

دستان علوی

پاراگراف دوم که حرف دل من و برخی دیگر از دوستان است ...
مطلبی که باید اشاره کنم این است که ما اصلا از تیم ملی توقع نداریم نیجریه و بوسنی را راحت ببرد و با آرژانتین مساوی کند . که البته همانطور که گفتید فوتبال پر از شگفتی است و امکان دارد چنین اتفاقاتی بیافتد ولی ما توقع داریم تیم فوتبال ما لاتینیه زیبا بازی کند تا یونانی نتیجه گرا . البته اگر تیم ما مثل یونان بازی میکرد و در کنار دفاع ، قدرت گل زنی و استفاده از تک موقعیت ها را داشت مشکلی نبود ولی این تیم با این بازی در مقابل نیجریه به جایی نخواهد رسید ...
تاریخ از تیم 98 که همان دور اول حذف شد بیشتر از این تیم حتی اگر قهرمان جهان شود یاد خواهد کرد ...
ما فوتبالی نود و هشتی میخواهیم نه دوهزار و چهاردهی ...

امیر بارسا

زنده باد خاک لاتین
و زنده باد آلبی سلسته.

René Higuita

یکی دوجا یک مقداری زیاده روی شده بود مثل اینکه 100 سال در ورزش از استرالیا عقب هستیم. ولی کلیت مقاله بسیار زیبا و دلنشین بود. خسته نباشید
ان شاا... که بعضی از نویسندگان معلوم الحال سایت هم از شما یاد بگیرند و مقاله هایی بنویسند که ارزش خوندن رو داره,مطالب توهین آمیز به طرفداران تیم های دیگه نداره و دارای تحلیل های منطقی هست

mohamad_ nazoori

و در ننوشتن هم جو گیرییم//خیلی جالبه که همه چیو بعد اتفاق افتادن تحلیل کردی شهاب جان...فوتبال پر از اتفاقه...اینو فراموش کردییی... اما مثه همیشه میگم که تو و میلاد گودرزی بهترینای طرفداری هستین

علیرضا وحیدی

" سوپر ماریو بهتر است به جای آنکه به لب های ملکه فکر کند، کمی تک به تک زدن را تمرین کند"
یعنی عجب جمله گفتی!
در کل مقاله خوبی بود! البته این نظر منه!

۱۲۰ میلیون شیبا تا ۱ انس طلا هدیه برای همه و بدون قرعه‌کشی