اختصاصی طرفداری- مصاحبه های این روزهای امیر قلعه نویی با رسانه ها و حرف هایی که به زبان می آورد دل هواداران استقلال را لرزانده است. قلعه نویی این روزها دم از جدایی می زند. روزهایی که استقلال در ایده آل ترین شرایط ممکن قرار دارد و هواداران این تیم به شدت به بازی هایش در آسیا امیدوارند.
قلعه نویی دلخوری اش را به جنجال های بازی الهلال و تهران ربط داده و عنوان می کند هواداران هستند که وی را نمی خواهند. در ادامه می خواهیم فلاش بکی بزنیم به واکنش های هواداران در چند سال اخیر.
فلاش بک اول: استقلال قلعه نویی
استقلال در حالی که در تهران از برق شیراز عقب افتاده بود در نهایت با گلزنی مهاجم آماده آن روزهایش رضا عنایتی بازی باخته را با برد عوض کرد. در آن بازی استقلالی ها شعار های حیا کن و رها کن را علیه قلعه نویی سر داده بودند. خوشحالی معروف عنایتی که به تکان دادن سر و دستش به نشانه تاسف به سمت تماشاگران پرداخته ود را همه به خاطر دارند.
فلاش بک دوم: استقلال مرفاوی
هواداران استقلال به خوبی این ماجرا را به خاطر دارند. مرفاوی و تیمش در 12 هفته ابتدایی با 9 برد و سه مساوی در صدر جدول بودند. تا اینکه بازی را به همنام اهوازی خود باختند. و شعارها به یک باره شروع شد: "مرفاوی حیا کن استقلال رو رها کن." کسی باورش نمی شد که استقلالی ها اینگونه از تیمشان حمایت کنند.
فلاش بک سوم: استقلال مرفاوی
بازی با فجر سپاسی شیراز را استقلال دو بر یک برده بود. تا اینکه صادقی به اشتباه دروازه خودی را باز کرد. و باز هم همان شعار معروف! اما کاپیتان محبوب استقلالی ها ناجی صمد شد. صمدی که از مظلوم ترین مربیان آستقلال در چند دهه اخیر بوده است. فرهاد گل زد تا بغض صمد بترکد. یک پایان دراماتیک که در نهایت بازی را 3 بر 2 به سود استقلال کرد.
از رنجی که مرفاوی در آن فصل کشید می توان یک کتاب نوشت. روزهایی که او و آشتیانی خوب نتیجه می گرفتند اما با کوچکترین لغزشی به سیبل هواداران تبدیل می شدند
سکانس روز: قلعه نویی و داستان تلخ الهلال
سوای تمام این اتفاقات استقلال با سرمربیگری مظلومی و کخ و حتی ناصر حجازی هم از این شعارها مصون نمی ماند اما...
هیچکس هوادارنش را اهل کوفه نمی خواند و پرسپولیسی ها را بر سر آنها پتک نمی کرد.
آقای قلعه نویی! خوب می دانی که جوان هوادار ایرانی تنها دلخوشی اش همین تیم و همین ورزشگاه است. ورزشگاهش مثل اروپایی ها با کیفیت نیست و تبدیل شده به محلی برای تخلیه غصه های روزمره اش. او به ورزشگاه می آید تا تیمش را تشویق کند. اما احساسی است و کم تحمل. به او حق بده عاشق اسطوره اش باشد. حق بده دوست نداشته باشد در آزادی به عربستانی ها ببازد. حق بده انتقاد کند و خودش را در این تیم سهیم بداند.
تیم کنونی استقلال را به جرات می توان بهترین استقلال چند فصل اخیر نامید. تیمی که در آن جمع پیشکسوتان جمع است. قهرمان لیگ شده و عملکرد فوق العاده ای در لیگ قهرمانان آسیا داشته است. این تیم نباید از هم بپاشد. برای دل هوادارانی که چشم انتظار دیدن موفقیت روز افزون تیمشان هستند.
آقای قلعه نویی! شما خوب می دانی در برهه ای هستی که حتی مخالفانت هم دوست ندارند از این تیم کناره گیری کنی. پس بمان. چون با ماندن و تقویت تیمت موفقیت های زیادی در انتظار تو و استقلال نشسته است. برای اولین بار پس از قهرمانی ات بمان و ثابت کن که عاشق استقلال و هوادارانش هستی. با تمام سختی هایی که در این فصل کشیدی. مادرت رفت. همه ضد تو بودند. از عادل گرفته تا کیروش و رسانه ها و حتی پای خودت که آن را به تیغ جراحان سپردی.
بمان تا به همه نشان دهی قلعه نویی عوض شده است و به دنبال میادین بزرگتر می گردد. همه مربیان ایرانی و خارجی این شعار ها را می شنوند. اما به هوادارانشان حق می دهند تا انتقاد کنند. تا احساس کنند برای آنها اهمیت قائل می شوند. نه با رفتن. با ماندن و منطقی بودن.
