من تو درونم انقدر هیجان دارم انگار ی سمفونیه هزار تا داستان و هیجان درونمه و عاشق هیجانم این درحالیه که ظاهرم خیلی آرومه و انگار ارتباط برقرار کردن درست بلد نیستم
حتی میشه گفت ی خشم آروم از ی خشم پر سر و صدا ترسناک تره
مثلا خودم وقتی خشم داشته باشم اصلا داد نمیزنم ولی درونم خودمو میخورم و انقدر ترسناکه ممکنه تا مرز خودکشی پیش برم
آدمی که داد میزنه خودشو تخلیه میکنه و من بلد نیستم
یا اینکه مثلا خودم ممکنه بی تفاوت بنظر برسم ولی ممکنه از ی آدمی که انگار خیلی احساساتیه احساسی تر بشم ولی برای من چون خیلی ارومه و تو درونمه اصلا مشخص نمیشه درحالی که از درون ممکنه بترکم
ممکنه یکی از دلایلش همین باشه که هیچکس احساسات منو نمیفهمه
هیجان طلب بودن ی آدم اروم ممکنه تو ی موقعیت عجیب بزنه بیرون اصلا شاید کسی که آرومه یکی از دلایلش این باشه که دنبال هیجانه ولی همه چی خسته کننده و تکراریه
کلا هر چیزی بنظرم ارومش شدیدتره ولی خفه هست برای همین دیده نمیشه
آدمای آروم به این دلایل مختلف معمولا غمگین ترن ولی چون درد و دل نمیکنن و همه چیز تو خودشونه معلوم نمیشه که اینم ممکنه خطرناک باشه
کلا آروم بودن چیز عجیبیه شما وقتی یکی دیدی فریاد میکشه بدون عصبانیه ولی وقتی دیدی به طرز عجیبی یهو خیلی آرومه بعد ی موقعیت عصبی بدون خیلی خیلی خشمگینه