طرفداری- مانند اکثر پیست های معروف بریتانیا، سیلور استون پس از پایان جنگ جهانی دوم ساخته شد و دو پیست معروف دیگر انگلیس، دانینگتون پارک و بروکلندز با ظهور سیلور استون از یاد ها رفتند.
مسیرهای جذاب سیلور استون به سرعت پس از تاسیس، محفل کلوپ های سلطنتی اتومبیل رانی شد و در 1948 به صورت رسمی محل برگزاری گرندپری بریتانیا نام گرفت. مسیر پیست هم سریع و هم چالش برانگیز بود و تغییراتی که در 1949 روی آن اعمال شد تا کنون کم و بیش پابر جا مانده است.
اولین گرندپری: 1950
تعداد دور: 52
طول پیست: 5.891 کیلومتر
طول کلی رقابت: 306.198 کیلومتر
رکورد سریع ترین دور: مارک وبر (2013) 1:33.401
دور اول تمرینی: جمعه 13:30 دور دوم تمرینی: جمعه 17:30
دور سوم تمرینی: شنبه 13:30 دور تعیین خط: شنبه 16:30
دور اصلی: یکشنبه 16:30
وقتی اتحادیه فرمول یک در 1950 این پیست را به عنوان یکی از میزبان ها قبول کرد، جوزپه فارینا با آلفا رومئو اولین قهرمانی فرمول یک را در آن کسب کرد. در 1951 گروهRAC پیست را به کلوپ راننده های بریتانیایی اجاره داد و پس از آن اصلاحات قابل توجهی روی آن انجام شد. گاراژ از محل مزرعه به میان وودکات و کوپز منتقل شد و یک پیست کوچک در دل پیست بزرگ از پیچ بکتز تا وودکات ساخته شد.
از 1955 گرندپری بریتانیا بین آینتری و سیلور استون جابه جا می شد اما با ظهور دهه شصت میلادی این گرندپری بین سیلور استون و برندز هچ دست به دست می شد.
در 1971 کلوپ راننده های بریتانیایی دوباره پیست را مورد بازسازی قرار داده و بسیاری از اماکن آن را ارتقاء دادند. گاراژ جدیدی ساخته شد و با تغییراتی که روی پیست اعمال شد فرصت های سبقت گیری به مراتب افزایش یافت.
در 1987 با افزایش سرعت خودرو ها یک پیچ قبل از وودکات احداث شد، در 1992 یک سری پیچ های جدید بین مزرعه و وودکات تعبیه شد. در سال های اخیر بسیاری از اماکن تماشاگران ومحل اعضای تیم مورد بازبینی و ارتقاء قرار گرفت. حالا یک مدرسه اتومبیل رانی در پیست قرار داده شده و دولت هم برای آموزش راننده های جوان بودجه و برنامه ریزی زیادی انجام داده است.
در 2010 یک تغییر اساسی دیگر روی سیلور استون صورت گرفت، چند مسیر مورد بازبینی قرار گرفت و چندین پیچ هم تند تر شد.
نتایج رقابت ها در فصل 2015:
