طرفداری- به نقل از formula1
ردبول قبل از ورود همه جانبه به رقبات ها به عنوان اسپانسر در فرمول یک حضور داشت. آن ها در 2004 با خرید جگوار به عنوان یک تیم کامل وارد رقبات ها شدند. با سابقه اندک تیم داری، موفقیت هایی که به مدد سباستین فتل برای تیم در طی یک دهه آینده بدست آمد حیرت انگیز بود. آن ها با قهرمانی های پی در پی فتل موفق شدند چهار فصل پیاپی قهرمان فرمول یک را چه به عنوان تیم و چه از نظر راننده کسب کنند.
2005
مالک استرالیایی در 2004 تیم جگوار ( استیوارت سابق 1997-99) که در گذشته موفقیت های زیادی کسب کرده بود را خریداری کرد. بلافاصله پس از انتقال، آن ها در دو رقبات اول به اندازه کل فصل جگوار امتیاز کسب کردند و فصل را با مقام هفتم به پایان بردند.
2006
فصل دوم حضور ردبول در رقابت ها به مراتب سخت تر از فصل اول پیش رفت، آن ها در 2006 از موتور فراری روی خودورها استفاده می کردند. دیوید کالتارد با قرار گرفتن روی سکو در موناکو اولین مقام مهم تیم را کسب کرد، اما آن ها در طول فصل 18 امتیاز کمتر از 2005 کسب کردند و با خواهر کوچک خود تورو روسو در یک حد قرار گرفتند.
2007
فصل با شروعی ضعیف همراه بود و در هفت رقابت ابتدایی موفقیت خاصی نصیب تیم نشد. نیم فصل تیم اقدام به به روز رسانی های همه جانبه و رفع اشکالات فنی خودور کرد. متعاقب آن با سوم شدن مارک وبر و رده پنجم دیوید کالتارد در گرند پری اروپا آن ها بهترین نتیجه خود را کسب کردند.
2008
با شاسی یکسان و موتور فراری، تیم رنو برتری محسوسی نسبت به ردبول پیدا کرده بود. رده سوم کالتارد در کانادا بهترین نتیجه فصل برای ردبول بود.
2009
خودروی سریع RB5 و رانندگی فوق العاده سباستین فتل و مارک وبر، ردبول را وارد دوران طلایی خود کرد. فتل در گرند پری چین دور تعیین خط را برد و در رقابت اصلی به مقام قهرمانی رسید. پس از شانگهای تیم موفق شد 5 گرند پری دیگر را فتح کند.
2010
خودوروی RB6 سریع ترین خودروی پیست بود اما هنوز مشکلات فنی در حین رقابت به وجود می آمد، آب و هوای بد و اشتباهات رانندگان باعث شد تیم تا قبل از نیم فصل عمل کرد ضعیف تری نسبت به فصل گذشته به جا بگذارد. با رفع اشکالات خودرو در نیم فصل دوم، ردبول دوباره جان گرفت و توانست قهرمانی فصل را چه از نظر تیمی و چه از نظر راننده کسب کند.
2011
فتل و هیولای RB7 او غیر قابل مهار بودند، سباستین در طول فصل، 11 گرند پری را درو کرد و در 15 دور تعیین خط در مکان اول ایستاد. مارک وبر هم تیمی فتل سه دور تعیین خط را برد و در آخرین گرند پری قهرمان شد. رقبا به ردبول نزدیک می شدند اما نه آن قدر نزدیک که خطری برای آن ها ایجاد کنند، تیم سه دور مانده به پایان فصل هم از نظر راننده و هم از نظر تیمی قهرمان فصل لقب گرفته بود.
2012
اشکالات اگزوز خودوری RB8 و مشکل دیفیوزر عقب برای فتل مشکلات زیادی ایجاد کرد، اما تیم با حل تمام اشکالات فنی، خودوریی ایده آل در اختیار فتل قرار داد و او به همراه وبر توانست سومین عنوان قهرمانی را برای تیم ردبول کسب کند.
2013
این بار خودوری RB9 با موتور رنو مسلح شد، راننده ها و اعضای تیم معتقد بودند عدم هماهنگی قدرت با کیفیت تایر ها مانع بیرون کشیدن توان حداکثری خودرو شده است. با تغییر تایر ها پس از نیم فصل و رانندگی خارق العاده راننده ها تیم موفق شد چهارمین قهرمانی پیاپی را در 2013 کسب کند.
2014
پس از مشکلات به وجود آمده در پیش فصل حول موتور رنو، فتل در طول فصل نتوانست با تغییرات جدید و اشکالات خودرو کنار بیاید و راننده جدید ریکیاردو سه گرند پری را فتح کرد تا در نهایت سباستین کسی که ردبول را به چهار قهرمانی پیاپی رسانده بود در انتهای فصل راهی تیم فراری شود.
2015
ردبول دیگر مانند سال های قبل یکه تازی نمی کرد و قافیه را تماما به مرسدس باخت. موتور رنو روی خودروی آن ها به هیچ وجه توان رقابت با هیولای مرسدس را نداشت. دنیل ریکیاردو و هم تیمی جدیدش دنیل کویات، تنها توانستند سه بار روی سکو قرار بگیرند که این بدترین نتیجه تیم بعد از 2008 به حساب می آمد.
نام کامل: ردبول ریسینگ
مکان: میلیتون کینز، بریتانیا
مدیر تیم: کریستین هورنر
مدیر فنی: آدرییان هوی
شاسی: RB12
موتور: TAG
اولین حضور: 1997
قهرمانی جهان: 4
قهرمانی در تعیین خط: 57
سریع ترین دورها: 48
راننده ها:
دنیل ریکیاردو
مکس ورشتپن
مطالب مرتبط:
بیوگرافی تیم مرسدس؛ تیرهای نقره ای
بیوگرافی تیم فراری؛ هیولای قرمز، اسب رقصان
