طرفداری- کوچ استعداد ها یکی از بزرگ ترین مشکلات ورزش هر کشوری می تواند باشد، کشور ما نیز سال ها است که با این مسئله دست به گریبان است. راحله آسمانی تنها ورزشکاری نبود که زیر پرچم دیگری غیر از ایران مبارزه کرد. محمد باقری معتمد یکی دیگر از استعداد های ورزشی کشور است که به خاطر مشکلات برای کشور دیگری مسابقه می دهد. او دارنده مدال نقره المپیک 2012 لندن است. رضا مهماندوست، مربی سابق تیم ملی تکواندوی ایران که صد ها قدم تکواندوی این کشور را به جلو برد حالا سرمربی تیم ملی آذربایجان است. چنین نمونه هایی در کشتی نیز داریم.
راحله آسمانی ملی پوش سابق تکواندوی ایران که اینک تبعه کشور بلژیک شده با شرایطی که کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) برای پناهندگان ایجاد کرد دو روز پیش توانست در مسابقات کسب سهمیه المپیک در قاره اروپا شرکت کرده و سهمیه المپیک ریو را در وزن منهای 75 کیلوگرم کسب نماید.
آسمانی که در این رقابت ها با پرچم فدراسیون جهانی کاراته شرکت کرده بود، سال آینده شمسی نیز با پرچم IOC در بازی های المپیک ریو شرکت خواهد کرد.
این تکواندوکار بانوی ایرانی که سال 2010 در رقابت های تکواندوی بازی های آسیایی گوانجو در وزن منهای 62 کیلوگرم موفق به کسب مدال ارزشمند نقره شد پس از این رقابت ها با توجه به بدقولی مسئولین در زمینه اهدای پاداش و عدم رسیدگی به این موضوع از سوی فدراسیون تکواندو، تبعه کشور بلژیک شد. این در حالی است که قرار بود پس از این رقابت ها طبق وعده ها به او یک باب خانه اهدا شود اما چنین نشد و فقط به طلایی های گوانجو، آن هم با شرط متاهل بودن خانه تعلق گرفت تا این ورزشکار نیز همانند خیلی از ورزشکاران دیگر طعم تلخ وعده هایی را بچشد که هیچ گاه عملی نمی شوند!
حال آسمانی با کسب سهمیه المپیک در وزن منهای 75 کیلوگرم فرصت خوبی دارد که تا بازی های المپیک خود را به شرایط ایده آل تری برساند و اگر شرایط به خوبی پیش برود می توان انتظار کسب مدال را نیز از وی داشت و اینجاست که باید حسرت از دست دادن ورزشکاری را بخوریم که داشتنش می توانست یک برگ برنده برای کاروان المپیک کشور در ریو باشد اما یک بی توجهی بی جا همه چیز را بهم زد و حال باید آسمانی را زیر پرچم IOC در بازی های ریو ببینیم!
داستان آسمانی 26 ساله که این روزها به گفته هم تیمی های سابقش با هر پنج مسابقه می تواند هزینه خرید یک خانه از همان خانه ها که قرار بود پس از گوانجو به وی اهدا شود اما نشد را تامین کند، می تواند درس عبرتی باشد برای ما تا قدر ستاره هایمان را بیشتر بدانیم چرا که کمتر ستاره ای می تواند بی توجهی مکرر به درخشش خود را تحمل کرده و مسیری را در پیش بگیرد که آینده ای در آن نمی بیند.
