اختصاصی طرفداری
یک: رای ها پرشمار و گاهی غیرمنتظره بودند
نمی توان به 26478 رای دهنده که رکورد 23418 رای سال 2013 را شکست اشاره نکرد. نمایندگان 68 کشور رای دادند و رکورد 58 کشور سال 2014 را پشت سر گذاشتند. یعنی قضاوت انجام پذیرفته به رغم همه نقدها بازتابنده رای عمومی جهان فوتبال بود. رای گیری امسال مترادف بود با حذف پنج بازیکن قرار گرفته در ترکیب پارسال: آنخل دی ماریا، تونی کروس، فیلیپ لام، داوید لوییز و آربن روبن. در عین حال به نظر می رسید جایزه بهترین گل به وندل لیرا مهاجم 27 ساله باشگاه ویلا نوا در برزیل که آن را به صورت قیچی رو به پشت زد اعطا شد می خواست همه چیز را در ید باشگاه های اروپایی رها نکند. گل لیرا گل های لیونل مسی و آلساندرو فلورنزی را پشت سر گذاشت، در حالی که تماشایی تر از آنها به شمار نمی رفت.
دو: مراسم توپ طلا به مراسم اسکار نگاه می کند
قطعات موسیقی و آواز ملال آور در مراسمی از این قبیل کسالت بار هستند. وقتی لینا لوییس آواز "آتش زیر پایم" را می خواند و استعاره "آتش" را زیر پای بازیکنان فوتبال قلمداد می کرد، مارکو فن باستن و کلارنس سیدورف و دیگران با بی حوصلگی صحنه را نگاه می کردند، ولو آن که در انتهایش مودبانه دست زدند. جامه پوگبا هالیوودی بود و نیمار با آن کلاه و پاپیون سیاه بامزه اش جمله تکراری اسکاری ها یعنی "... رویاها فقط زمانی که سختکوش باشید تحقق پیدا می کنند" را بر زبان آورد.
سه: لالیگا حاکمیتش را ادامه داد
توپ طلا در اسپانیا باقی ماند. حالا به زحمت به یاد می آوریم کدام بازیکن دور از لالیگا توپ طلا گرفته است. وقتی مایکل اوون سال 2001 توپ طلا را دریافت کرد که اولین و آخرین انگلیسی بود که پس از کوین کیگان آن جایزه را گرفت. اگر اوون می دانست در اسپانیا چه بر او خواهد گذشت آن قدرها هم شادی نمی کرد. او پا به رئال مادرید گذاشت و با اعتراض طرفداران رئال روبرو شد. رئالی ها از بی عدالتی حرف می زدند و اعتقاد داشتند توپ طلا باید به رائول تعلق می گرفت و نه اوون. او بعدها گفت "... بردن توپ طلا برای اسپانیایی ها اهمیتی باورنکردنی دارد، در حالی که روزنامه های انگلیسی اگر خیلی شانس بیاورید فقط یک ستون صفحه آخرشان را به شما اختصاص می دهند."
اکنون زمان سپری شده و و توپ طلا هم بدل شده به یکی از جوایز متعلق به لالیگا. چنان که هشت بازیکن از یازده بازیکن برتر سال 2015 در لالیگا بازی می کنند و فقط مانوئل نویر، تیاگو سیلوا و پل پوگبا از لیگ های دیگر اروپایی آمده اند. این که بوندسلیگا و سری آ هر یک فقط یک نماینده دارند و لیگ برتر انگلیس حتی یک نماینده هم ندارد نشانگر حاکمیت لالیگا و روشن تر بگوییم بارسلونا و رئال مادرید است. هر هشت نماینده لالیگا بارسایی و رئالی هستند.
ماتیاس زامردر 1996 آخرین گزینه دور از اسپانیا به شمار می رود و از سال 1997 تاکنون فقط دو برنده توپ طلا – پاول ندود و آندری شوچنکو – در اسپانیا بازی نکرده اند و همه برنده ها یا پیراهن رئال مادرید را پوشیده اند یا بارسلونا را: رونالدوی برزیلی، زیدان، ریوالدو، فیگو، اوون، رونالدینیو، کاناوارو، کاکا و سرانجام رونالدو و مسی.
این دایره طی هشت سال اخیر محدودتر هم شده است. مسی و رونالدو یا اول شده اند یا دوم که کریس سال 2008 با پیراهن منچستر یونایتد این افتخار را کسب کرد. همان سالی که رونالدو با 448 رای اول شد و مسی با 281 رای دوم. مسابقه آغاز شد و تا امروز ادامه پیدا کرد. مسی در سال 2009 با 473 رای اول شد و رونالدو با 233 رای دوم. پس از آن در سال 2010 بود که مسی اول شد و اینیستا دوم و ژاوی سوم و رونالدو جایی آن بالا پیدا نکرد. دو سال اخیر با اول شدن رونالدو سپری شد و تا مسی امسال برگشت آن بالا.
چهار: مثلث تهاجمی مسی، نیمار و سوارز در صف بزرگان قرار گرفته
امسال که رسید این انگاره که زمان پاره شدن نوار توپ های طلای مسی - رونالدو فرا رسیده قوت بیشتری گرفت. این که امسال هم مثل سال 2010 سه بارسایی – این بار مسی، نیمار و سوارز - در سه رتبه اول قرار خواهند گرفت. سه نفری که سه گانه رویارویی را برای بارسلونا به ارمغان آوردند. سه نفری که بازی های شان در سال 2015 به گشوده شدن 180 بار دروازه ها انجامید: مسی 48 گل، سوارز 48 گل و نیمار 41 گل که یعنی 75 درصد گل های کاتالان ها. رکوردی تاریخی طی دوازده ماه تاریخی... اکنون این سه تن کنار مثلث های تهاجمی تاریخ فوتبال قرار گرفته اند: کنار دی استفانو، جنتو و پوشکاش رئال مادرید در سال های 60-1955، چارلتون، بست و لاو منچستر یونایتد 69-1964، مولر، رومنیگه و هوینس بایرن مونیخ سال های 78-1974، کنار رونی، رونالدو و توز فصل 2008-2007، کنار اسنایدر، اتوئو و میلیتو در اینتر 10-2009، و کنار روبن، مولر و ریبری بایرن مونیخ 13-2012.
پنج: سوارز جایی در صف یازده مرد برتر پیدا نکرد
از لیورپول راهی نیوکمپ شد و پس از آغازی آرام خودش را پیدا کرد. او در سال سپری شده فوق العاده بود، با این وصف جایی میان یازده مرد اصلی پیدا نکرد. در حالی که در غیاب مسی اجازه نداد بارسا نزول کند، سه گانه را فتح کرد، در فینال لیگ قهرمانان گل زد، 5 گل در دو بازی جام باشگاه های جهان به ثمر رساند و هم اکنون هم کنار نیمار بهترین گلزنان لالیگا به شمار می رود.
شش: شاید این آخرین رقابت رونالدو و مسی به شمار می رفت
رئال در سال / فصل سپری شده جامی به چنگ نیاورد، در حالی که کریستیانو رونالدو برای پنجمین سال پیاپی به رغم درد زانویش بیش از 50 گل زد. سپتامبر بود که رکورد 500 گل برای باشگاه ها و تیم ملی را پشت سر گذاشت. اکتبر بود که رائول را پشت سر گذاشت و بهترین گلزن تاریخ رئال شد. همین حالا 338 گل برای رئال زده که یعنی 15 گل بیشتر از رائول با متوسط 08/1 گل در هر بازی و یادمان باشد متوسط گل دی استفانو کبیر برای رئال 87/0 در هر دیدار بود. او در دسامبر رکورد 11 گل در مرحله گروهی لیگ قهرمانان را هم ثبت کرد. با این وصف زمان به نبرد با رونالدو برخاسته است. نیمار 23 ساله است و رونالدو ماه بعد 31 ساله خواهد شد. خیلی ها اعتقاد دارند امسال آخرین سال رقابت مسی - رونالدو به شمار می رفت و اگر چنین باشد چه حیف.
هفت: مسی برای پنجمین بار آن بالا ایستاد
او 33/41 درصد رای ها را کسب کرد و با فاصله فراوان رفت آن بالا ، رونالدو 76/27 درصد و نیمار 86/7 درصد آرا را به دست آوردند. مسی پارسال رکورد لوییز فیگو در ارسال پاس های گل را هم شکست و اکنون با 26 جام کنار آندریاس اینیستا رکورد دار فتح جام در تاریخ باشگاهی جهان هم هست. فتح 4 بار لیگ قهرمانان رکورد دیگرش به شمار می رود.
