طرفداری- این روزها برای تیم ملی مصر، بسیار جذاب دنبال می شود. آن ها پس از 1990، پس از تقریبا 30 سال فاصله، دوباره به جام جهانی راه یافته اند و مرد شماره یک آن ها، محمد صلاح، در این فصل جهان را با گل های خود به آتش کشید. بهترین بازیکن فصل 2017/18 لیگ برتر انگلیس، صاحب عنوان کفش طلای لیگ برتر انگلیس و چندین رکورد دیگر، امید اصلی مصری ها در جام جهانی 2018 روسیه است.
آن ها در گروهی قرار دارند که در کنار اروگوئه، شانس اصلی صعود محسوب می شوند. روسیه و عربستان سعودی، چندان در حد دو تیم دیگر نیستند، حتی با وجود میزبان بودن روس ها، می توان با اطمینان این بحث را به میان آورد. مصری ها این موفقیت را مدیون چه کسی هستند؟ تاکتیک ها و مربیگری؟ هکتور کوپر قطعا فاکتورهای کافی برای قهرمان داستان بودن را دارد. فردی جدی که رزومه ای پرافتخار دارد. بزرگترین دستاورد او، مربوط به والنسیا می شود که به دو فینال پیاپی لیگ قهرمانان-2000 و 2001- رسید.
در رزومه کوپر، تجربه مربیگری در اینتر هم دیده می شود. او توانسته بود در فصل 03-2002، نراتزوری را به نیمه نهایی این رقابت ها برساند. حُسن اصلی حضور مصر در جام جهانی، شاید یک دهه پس از رفتن هکتور کوپر مشخص شود. او تیمِ حسن شحاته را در دست گرفت و با تفکرات دفاعی و نتیجه گرای خود که مشابه تفکرات ژوزه مورینیوست، تیمی یکدست ساخت. البته که مصر، به خاطر حضور در چنین رقابت هایی، باید خوشحال باشد.
درخشیدن محمد صلاح هم نیازی به نوشتن ندارد. متن های زیادی در تحسین او نوشته شده و نیازی نیست دوباره صلاح را تمجید کنیم. «مسیِ مصر» در حالی پای به رقابت ها می گذارد که شاید کریستیانو رونالدو در فرم بهتری نسبت به او قرار داشته باشد. البته اگر مصدومیت صلاح را در نظر نگیریم.
عملکرد صلاح برای لیورپول و تیم ملی مصر، همیشه یکسان بود. شاید چیزی که باعث شده مردم مصر، با افتخار و عاشقانه صلاح را دوست داشته باشند، تعهد و تعصب او به کشورش است. این روزها شاید صلاح محبوب ترین فرد سرزمین فرعون ها باشد.
بزرگترین مثالی که می توان برای بزرگ جلوه دادن صلاح زد، به ثمر رساندن پنالتی سرنوشت ساز و قطعی کردن حضور مصر در روسیه بود. تا اینجای متن از دو قهرمان ماجرا تعریف کردیم، اما وقت آن است کمی از هکتور کوپر انتقاد کنیم. اگر صلاح را از تیم برداریم، سبک دفاعی کوپر، تیم را مجبور به دفاع محض می کند و این مقابل تیم هایی که با پرس شدید، بازی می کنند، دردسرساز خواهد بود.
کوپر کافی بود کمی از یورگن کلوپ و سبک او در لیورپول الهام بگیرد. هرگز نمی توان نقش او در احیای مصر و بازسازی تیم را انکار کرد، چون اصلا نه تنها از جنبه منطقی قضیه صحیح نیست، بلکه وجدان هم اجازه این قضاوت را نخواهد داد. هرچند، گاه شاهد خوش شانسی تیمِ کوپر بودیم، اما از قدیم گفته اند «شانس همیشه یاور افراد مستحق است.»
در مورد مصر هم این قضیه کاملا صدق می کند. آن ها چندین سال رویای حضور در جام جهانی را در سر می پروراندند و حیف می شد اگر مصر را در جام جهانی نمی دیدیم. شاید کارشناسان و هواداران برخی انتقاد به کوپر وارد کنند. تیمی با داشتن چنین سلاح هایی، باید به قاطعیت بیشتری به جام صعود می کرد، اما خب، هر انتقادی باید منطق هم داشته باشد.
صعود مصر از مرحله گروهی جام جهانی 2018 روسیه، بزرگترین اتفاقی خواهد بود که ملت این کشور، در سال های اخیر، در ورزش شاهد آن بوده اند. البته باید بر روی این نکته تاکید کرد این تیم مصر، بهترین تیمی نیست که هواداران شاهدش بوده اند. بین سال های 2006 تا 2010، مصر با داشتن بازیکنانی چون: محمد ابوتریکه، احمد حسن، وائل گوما و عصام الحضری سه دوره پیاپی قهرمان جام ملت های آفریقا شدند. با تمام این تفاسیر، این تیم مصر آماده رقابت در بزرگترین رقابت فوتبالی‌ست و نسل طلایی سرزمین فراعنه، می خواهد انتظارات میلیون ها انسان را برآورده کند.
برای فهمیدن واقعیت و پی بردن بیشتر به بخشی از روند اسطوره سازی محمد صلاح، کمی به گذشته برمی گردیم. از جنجال پورت سعید همه چیز آغاز شد. پس از بازی پرتنش میان تیم های بزرگ قاهره (الاهلی و المصری)، جنجال بزرگی در فوتبال مصر آغاز شد. الاهلی که 25 بازی بدون شکست را پشت سر می گذاشت، با شکست در بندر پورت سعید به المصری، قهرمانی را از دست داد.
پس از به صدا درآمدن سوت پایان بازی، هواداران المصری به سمت بازیکنان الاهلی که باشگاه قرن بیستم آفریقا لقب گرفته بود، حمله کردند. چندین بازیکن بزرگ مثل ابوتریکه و عماد متعب و حسام حسن از فوتبال خداحافظی کردند. در پایان آن اتفاقات 74 نفر کشته و 500 نفر زخمی شدند.
به قلم عمر فودا در وب‌سایت Thesefootballtimes
