طرفداری- داستان گرند پری اتریش به شروع رقابت های فرمول یک باز می گردد، جایی که گروهی از ورزشکاران موتور اسپورت محلی در 1950 برای اولین بار رقابت ها را به اتریش آوردند. آن ها در شهر زلتوگ یک پیست ال شکل ساده ساختند که متعاقب آن اولین رقابت موتور اسپورت در 1958 و با قهرمانی تیم پورشه در آن برگزار شد. طراحی عجیب این پیست باعث انتقاد اکثر تیم ها و راننده ها شد و به همین دلیل در 1959 و 1960 برای دو فصل متوالی فرمول 2 به اتریش نرفت. سازمان دهندگان این رقابت مدت ها اندیشه بازگرداندن رقابت های فرمول یک را در سر داشتند و در 1961 و 1963 میزبان رقبات هایی بود که جزء قهرمانی فصل قرار نمی گرفتند، مسابقه ای که اینس ایرلند و جک براهام به ترتیب فاتح آن شدند.
علاقه به فرمول یک در اتریش با ظهور ستاره ای به نام جاکن رنت از این کشور، بیشتر هم شد. با رنت و قهرمانی هایش در فرمول یک، زلت وگ برای میزبانی رقابت های قهرمانی به مسئولین فشار آورد، تا اینکه در 1964 به آرزوی خود رسیدند. در این سال لورنزو باندینی تنها قهرمانی دوران حرفه ای خود را در این پیست بدست آورد. در 1965 فرمول یک تصمیم گرفت به اتریش بازنگردد، با این حال رقابت های موتور اسپورت در این پیست متوقف نشد و ستاره محلی اتریش با فراری چند بار در آن جا به قهرمانی دست یافت.
موفقیت های رنت باعث علاقه روز افزون مردم اتریش نسبت به فرمول یک شد، در نهایت آن قدر پول جمع شد که بتوان یک پیست جدید در اتریش تاسیس کرد. استریچ رینگ در اسپیلبرگ و در دامان طبیعت ساخته شد و تا آن زمان یکی از سریع ترین پیست های جهان لقب گرفت. این پیست شامل پیچ های فوق العاده، مسیر های مستقیم خوب و ساختاری مناسب بود.
اولین رقابت فرمول یک در این پیست در 1970 برگزار شد، رنت در آن فصل برای لوتوس می راند و توانست برای مردم کشورش در دیگر گرند پری ها، قهرمانی بدست آورد. اما طرفدارن محلی در این پیست توفیق چندانی کسب نکردند، چرا که جکی اکس توانست با فراری در آن جا قهرمان شود ولی به هرحال برای اولین تجربه چندان هم بد نبود. در اتفاقی عجیب، رنت دقیقا یک روز بعد از گرند پری ایتالیا در مونزا کشته شد و تنها راننده فرمول یکی لقب گرفت که پس از مرگش به قهرمانی جهان رسیده.
فرمول یک و کل اتریش پس از این واقعه با شوک عجیبی روبه ر شدند. به هر حال چند سال بعد یک قهرمان دیگر در اتریش ظهور کرد، نیکی لائودا. در میانه دهه 70 طرفداران اتریشی به شدت منتظر اولین قهرمانی لائودا بودند اما گرند پری ها یکی پس از دیگری به دیگر راننده می رسید.
در 1975 ویتوریو برامبیلا در شرایطی عجیب و با اسپین و چرخش به دور خود از خط پایان گذشت و قهرمان شد. در 1976 جان وستون در اتریش اولین و تنها گرند پری عمرش را فتح کرد، در 1977 آلن جونز قهرمان شد و در 1982 الیو د آنجلیس، که که روزبرگ پدر نیکو روزبرگ را شکست داد و با کمترین فاصله ممکن از او قهرمان اتریش لقب گرفت. یک دهه بعد لائودا با فراری نهایتا و پس از انتظاری زیاد در اتریش قهرمان شد و در 1984 از بازنشستگی برشگشت و دوباره برای هموطنانش افتخار آفرید.
پس از تصادفات بسیار زیاد در خط استارت و شکایت زیاد مزرعه داران از محل پارک خودرو ها، مشخص شد که پیست آن چنان که باید امنیت ندارد و در 1987 پیست استریچ رینگ از تقویم رقابت های فرمول یک خارج شد. با تغییر طراحی و نام این پیست به ای 1 رینگ، دوباره در 1997 گرند پری فرمول یک به اتریش بازگشت و شش سال میزبان رقابت های فرمول یک بود، در 2002 باریچلو در یک رقابت تاریخی توانست هم تیمی اش مایکل شوماخر را در خط پایان و با اختلافی غیر قابل تصور شکست دهد.
در 2003 بازهم این پیست از تقویم فرمول یک کنار گذاشته شد و پس از هشت سال تحقیق و توسعه و تغییر نام به ردبول رینگ در 2011، به مدد تیم فرمول یک ردبول دوباره به تقویم رقابت ها بازگشت و پس از آن تا به حال علاوه بر فرمول یک میزبان رقابت های dtm، رقابت های سری رنو و لمانز اروپا بوده است.
دور اول تمرینی: جمعه 16:00
دور دوم تمرینی: جمعه 20:00
دور سوم تمرینی: شنبه 17:00
دور تعیین خط: شنبه 20:00
دور اصلی: یکشنبه 20:00
اولین گرند پری: 1970
تعداد دور: 71
طول هر دور: 4.326 کیلومتر
مسافت رقابت: 307.02 کیلومتر
رکورد پیست: 1:08:337 مایکل شوماخر 2003
نتایج رقابت ها در فصل 2015:
