طرفداری- پس از تساوی 1-1 لستر سیتی در اولدترافورد و به تعویق افتادن جشن قهرمانی شاگردان کلودیو رانیری، این مربی کهنه کار ایتالیایی در رسانه ها فاش ساخت که در صورت عدم پیروزی تاتنهام و قطعی شدن قهرمان لستر و برگزاری جشن قهرمانی توسط بازیکنان و مردم شهر، در کنار آنها حضور نخواهد داشت و به منظور دیدار با مادر 96 ساله اش راهی ایتالیا می شود.
سفر به زادگاه کلودیو رانیری
خانم کاترین داونز یکی از خبرنگاران ورزشی BBC که مقیم شهر رم است، به منظور بازدید از محل زندگی آباء و اجدادی رانیری پس از تماس و هماهنگی با برادر کلودیو رانیری یعنی کارلو رانیری و پسرش جورجو، از شهر لستر راهی رم شد. او از شهر رم به سمت شمال این شهر حدود یک ساعت رانندگی کرد تا به «فورملو» محل اقامت خانواده رانیری برسد اما ناگهان و پس از نزدیک شدن به آن منطقه، خانواده رانیری به تماس های تلفنی او پاسخی ندادند.
همان طور که کاترین به آدرس مورد نظر خود نزدیک تر می شد، با مناظر طبیعی و تپه های بسیار زیبایی رو به رو می گشت اما به علت عدم دریافت پاسخ از تماس های تلفنی مکرر با خانواده رانیری، مجبور بود روی سنگفرش های خیابان معطل و سرگردان بماند. یک پسرک با ژاکت چرمی به دیوارهای مرتفع «پالاتزو چیگی» اشاره کرده و می گوید که محل سکونت خاندان رانیری اندکی جلوتر و در بخش قدیمی شهر است.
او چند شماره تلفن دیگر هم از آنها داد ولی کاترین حتی پس از زنگ زدن به این شماره تلفن های جدید هم، پاسخی دریافت نکرد. گروه اعزامی BBC ترجیح دادند که بستنی بخورند و از دیدن مناظر زیبای اطراف لذت ببرند. دیوارهای مخروبه زیر تابش نور آفتاب که پشت سر آن دیوارها، افقی دوردست از شهر رم وجود داشت.
نور آفتاب رو به زوال می گذارد و تو گویی که هیچکس تمایل به گپ و گفت در این شهر را ندارد. کاترین و همکارانش در کمال نا امیدی دوباره سوار ماشین خود می شوند تا به پایتخت ایتالیا برگردند. در مسیر برگشت ناگهان پیامکی به دست آنها می رسد با این مضمون که «متأسفانه مصاحبه نمی دهیم!» به نظر می رسد که آنها در روزهای حساس لستر سیتی، قصد ندارند وارد مسائل حاشیه ای شوند.
در یک ویلای کرم رنگ روی تپه ای در قلب شهر رم، روزلا سنسی روی یک صندلی طلا در اتاق پذیرایی مملو از عتیقه های گران بهاء نشسته است.
حتی ورودی های الکترونیکی و درهای چوبی نیز قادر به از بین بردن حس دلهره نیست. خانم روزلا در پاسخ به پرسش مهمانان لستری خود درباره رانیری و قهرمانی تیمش در لیگ برتر، می گوید:
ممکن است به من اجازه بدهید که تا چند بازی باقی مانده لستر سیتی چیزی به شما نگویم؟
روزلا که دختر فرانکو سنسی رئیس و مالک اسبق باشگاه رم بود و خودش هم مدتی به عنوان جانشین پدر بر باشگاه رم ریاست داشت، در سال 2009 کلودیو رانیری را به عنوان سرمربی تیم انتخاب کرده تا او دوازدهمین تجربه مربیگری خود را نزدیک خانه پدری اش سپری نماید. برای رانیری خیلی رؤیایی بود که مربی تیمی بشود که از دوران کودکی هوادارش بود.
روزلا سنسی این حس رانیری به باشگاه رم را بسیار مهم می دانست. شاید رانیری هوادار رم بوده باشد اما او هرگز نمی تواند ادعا بکند که از کودکی هوادار لستر سیتی بوده است! پرسش اینجاست که چرا موفقیت های او به عنوان مربی در لستر بسیار بیشتر از رم بود؟ روزلا سنسی درباره کلودیو رانیری می گوید:
او هرگز دست از کار نمی کشد. هر روز و هر لحظه مشغول به کار است. وقتی که مسابقه داشتیم، من نمی توانستم با او صحبت کنم چون کلودیو به شدت روی آن بازی متمرکز بود. او موقع کار بسیار جدی است.
دینو زوف دروازه بان اسبق تیم ملی ایتالیا هم می تواند به ما بگوید گه چرا رانیری در آن منطقه به نام مرد رمی انگلیسی معروف است. زوف می گوید که رانیری متولد همین شهر بوده و در آنجا بزرگ شده و بدون شک هویت رمی دارد. ولی در عین حال، قادر به انجام کارهایی است که معمولاً اغلب شخصیت های رمی توانایی انجامش را ندارند!
زوف در 74 سالگی هنوز هم نشانه هایی از موذی گری را در وجود خود دارد و درباره رانیری چنین می گوید:
من بارها جلوی او بازی کردم. او یک فوتبالیست بود اما در عرصه مربیگری بسیار موفق تر نشان داد. در ایتالیا به بازی فوتبال همچون بازی شطرنج نگاه کرده و آن را بیش از حد پیچیده و تحلیلی می کنند. این می توانست شانسی بزرگ برای رانیری باشد.
در محله «سن سابا» یک گل فروش حضور دارد که تقریباً با رانیری هم سن بوده، با او بزرگ شده و در فاصله 50 متری او زندگی می کرده است. آملتو کریستوفوری به همراه دوست دوران کودکی خود یعنی کلودیو رانیری و بقیه دوستان در حیاط یک کلیسا در همان محله، همواره مشغول بازی می شدند.
آملتو درباره رانیری می گوید:
او همیشه حس بذله گویی انگلیسی ها را در وجودش داشت، خیلی با طمأنینه و البته مؤدبانه حرف می زد.
سپس آملتو در جلوی دوربین فریاد می زند:
بیا کلودیو! تو می توانی. تو یک ستاره هستی!
حال و هوای شهر لستر
همه مردم شهر لستر آماده باش هستند حتی آنهایی که سابقاً اهل فوتبال و یا طرفدار لستر سیتی نبودند. اش پتل 40 ساله ساکن شهر لسترکه تمام عمر خود هوادار لیورپول بود، اکنون خودش را طرفدار لستر سیتی می داند و به تیم شهر خود افتخار می کند. او دو پسر دارد که هر دو سابقاً هوادار چلسی بودند اما همگی پس از صعود لستر به لیگ برتر، بلیت های استادیوم کینگ پاور را خریداری کرده و بازی های تیم محبوبشان را از نزدیک تماشا می کنند. آنها اکنون همانند بسیاری از مردم شهر، آماده برگزاری جشن قهرمانی باشکوهی می باشند.
همه جای شهر اعم از محل کار، ادارات و مدارس به رنگ آبی سلطنتی لستر در آمده است. هشتگ #backingtheblues بر روی شیشه مغازه ها درج شده و حتی نوشیدنی ها در بارهای شهر با رنگ آبی تزئین می شوند. در قصابی های شهر فقط تعداد معدودی از سوسیس های آبی رنگ باقی مانده است.
در منوی یک کافی شاپ، به جای کاپوچینو، از نوشیدنی جدید و داغی به نام «واردی چینو» رونمایی شده که با تصویر جیمی واردی تزئین می گردد.
در یکی از پارکینگ های مرکز شهر لستر، تصویر «شاه ریچاردز سوم» با پیراهن لستر سیتی نقاشی شده است! بسیاری از مردم شهر مانند نیکلا باتلر که تاکنون هیچ علاقه ای نه تنها به تیم لستر سیتی بلکه به فوتبال نداشتند، اکنون غرق در التهاب آبی رنگ شهر خود هستند. شاید کمتر کسی باشد که نخواهد لستر به قهرمانی نرسد. حتی نیکولا از پدربزرگش صحبت می کند که علی رغم زندگی کردن در لیورپول، خواستار قهرمانی لستر شده و مادر دو دانشجوی دانشگاه لستر که با پوشیدن پیراهن این تیم، به دنبال فرزندانش در دانشگاه می رود! پدربزرگ نیکولا برای اولین بار در عمر 60 ساله خود حاضر می شود که بلیت یک مسابقه فوتبال را خریداری کرده و به استادیوم کینگ پاور برای تماشای بازی لستر سیتی مقابل سوانزی سیتی برود.
البته هنوز هم هستند افرادی که در شهر لستر زندگی می کنند اما جوگیر نشده و همچنان به جای تماشای بازی تیم لستر سیتی، به تماشای «گرند پریکس» می نشینند. لی پیکرینگ نمونه ای از این اقلیت شهر لستر بوده که معتقد است قهرمانی لستر برای او جذابیتی ندارد بلکه فقط برای کسانی خوب است که عاشق فوتبال هستند.
یکی از هندی های مقیم لستر هم که سال قبل و پس از ماندگاری روباه ها در لیگ برتر، بسیار شادمان بود، اکنون در پوست خود نمی گنجد. او از کشوری می آید که کریکت و هاکی در آن حرف اول را می زنند اما خودش اکنون شیفته فوتبال و لستر سیتی می باشد. شگفتی آفرینی لستر سیتی باعث اتحاد مردم شهر از پیر و جوان تا انگلیسی و غیر انگلیسی شده است.
سرژ پیتزورنو یک گیتاریست است که از نمایش خیره کننده لستر سیتی در این فصل به وجد آمده و می خواهد به همراه گروه موسیقی خود یعنی گروه «کاسابیان» به زادگاه خود یعنی شهر لستر برگردند تا ششمین آلبوم استودیویی خود را به تأسی از قهرمانی احتمالی لستر سیتی در لیگ برتر بسازند و شاید یک کنسرت موسقی با شکوه را در ورزشگاه کینگ پاور اجرا نمایند. سرژ می گوید که ریاض محرز را آنقدر دوست دارد که حاضر است همه زندگی خود را بیخیال شده و برای او گیتار بنوازد!
موزه ای در شهر لستر هم برای حمایت از این تیم به رنگ آبی درآمده و حتی بازار کار هنرمندان نقاشی گرافیتی نیز پر رونق شده است. و این هم یک راننده اتوبوس لستری!
بدانید که هواداران لستر سیتی فقط در محدوده جغرافیایی انگلیس نیستند و حتی حضور ویچای مالک تایلندی باشگاه لستر باعث شده تا شور و شعف عجیبی در تایلند برای قهرمانی این تیم به وجود بیاید در حالی که سابقاً اغلب مردم تایلند طرفداری تیم های بزرگی همچون منچستر یونایتد، لیورپول، آرسنال و چلسی بودند، اما در حال حاضر لستر سیتی هم جای خود را در دل آسیایی ها باز کرده است.
