طرفداری-سال 2011 میلان برای آخرین مرتبه فاتح رقابت های سری آ ایتالیا شد و در سال 2007 نیز این تیم برای آخرین بار با پیروزی مقابل لیورپول، لیگ قهرمانان اروپا را فتح نموده است. این دیدار در حقیقت انتقام فینال استانبول در دو سال قبل از آن بود که میلانی ها به طوری باور نکردنی پیروزی 3:0 را با شکست تعویض نموده بودند. این دو عنوان یاد شده در ده سال گذشته تنها دو موفقیت به جا مانده از میلانی ها است که نتوانسته تغییری در مسیر رو به پایین این تیم پرطرفدار ایجاد نماید. اما چه اتفاقی در این سال ها برای میلان قدرتمند رخ داده است؟
پول، پاسخی بسیار کوتاه به چنین پرسشی است، میلان از سال 1986 در تملک سیلویو برلوسکونی است، این سیاستمدار و میلیاردر ایتالیایی با سرمایه گذاری در میلان این تیم را را در آن زمان از ورشکستگی نجات داد و به باشگاهی مطرح در اروپا تبدیل نمود. تیمی که در اواخر دهه هشتاد و اوایل دهه نود میلادی با درخشش مثلث هلندی رود گلیت، فرانک ریکارد و مارکو فن باستن اروپا را به تسخیر خود در آورده بود و از حضور بزرگان فوتبال ایتالیا نظیر فرانکو بارسی، کارلو آنجلوتی و پائولو مالدینی نیز بهره مند بود.
با موفقیت ورزشی میلان، رئیس باشگاه نيز که با تاسیس حزب“Forza Italia” (نیروی ایتالیا) وارد سیاست شده بود از جایگاه مثبتی در افکار عمومی ایتالیایی ها برخوردار شد و سرانجام حتی به سمت نخست وزیری ایتالیا نیز رسید. از آن زمان به بعد سیاست باشگاه میلان با سیاست کلان این کشور رابطه ای تنگاتنگ داشته و تا هنگامی که برلوسکونی در راس قدرت بود وی برای از دست ندادن جایگاه خود در ميلان سالانه میلیون های یورو در اين باشگاه سرمایه گذاری می نمود.
چنین مسئله ای تا سال ها در میلان تداوم داشت، اما با گذشت زمان برخی از جنجال ها و حاشیه سازی های برلوسکونی و همچنین بحران اقتصادی موجود در ایتالیا سبب شد تا وی به توصیه مشاوران خود از سرمایه گذاری کلان در سرگرمی بزرگ خود باشگاه میلان چشم پوشی نماید. تا قبل از این اتفاق برلوسکونی سالانه سیصد میلیون یورو برای فعالیت میلان در بازار نقل و انتقالات هزینه می نمود، اما مشاوران سیاسی وی را از چنین موضوعی به دلیل آسیب زدن به وجهه او در دوران ریاضت اقتصادی باز داشتند.
قانون فیرپلی اقتصادی ارائه شده توسط یوفا که بر طبق آن هر گونه سرمایه گذاری شخصی در باشگاه های فوتبال، برای سرپوش نهادن بر منابع مالی خرج شده در اين باشگاه ها ممنوع شده بود نیز دلیلی دیگر برای سران میلان بود که بوسیله آن فروش برخی از ستاره های خود نظیر تیاگو سیلوا و زلاتان ابراهیموویچ را توجیه نمودند. در دوران موفقیت های سیاسی و اقتصادی برلوسکونی مبالغ هنگفتی در میلان سرمایه گذاری می نمود، حتی در برخی مواقع خرید یک ستاره برای این سیاستمدار ایتالیایی حتی مهم تر از انتخابات بود، اما چنین اتفاقاتی دیگر در میلان به تاریخ پیوسته است.
ریکاردو مونتولیو هافبک ایتالیایی در این زمینه به روزنامه Gazzetta dello Sport گفته است:"هیچ گونه مقایسه ای بین شرایط حال و گذشته نمی توان داشت، اختلافی واضح بین میلان گذشته و میلان امروزی وجود دارد." در زمان های گذشته میلیون ها یورو برای خرید ستاره ای در میلان خرج می شد اما امروزه در بیشتر مواقع تنها بازیکنان پا به سن گذاشته، بازیکنان آزاد و یا بازیکنانی به صورت قرضی از تيم هاى ديگر به این تیم ملحق می شوند. استعدادهایی نظیر الکساندر پاتو يا استفان الشراوی که می توانستند به ستارگان بزرگی تبدیل شوند، رشد و پیشرفتشان در میلان متوقف می ماند و از برآوردن انتظارات باز می مانند تا طرفداران میلانی در اين فصل تنها شاهد افت سطح ورزشی تیم محبوب خود تا رده نازل دهم باشند.
تداوم چنين شرايطى پيامدهاى نامطبوعى نيز به دنبال داشته است، براى نمونه ميانگين حضور هواداران در استاديوم سن سيرو براى تماشاى بازى تيم ميلان در مقايسه با سال قبل دچار افت محسوسى شده، به طورى كه حتى نيمى از سكوهاي اين استاديوم هشتاد هزار نفرى نيز اشغال نمى گردد، بازى مقابل پارما در اين فصل را تنها بيست و چهار هزار نفر از نزديك تماشا كردند، ميلان از چنين ميزان تماشاگر اندكى در ده سال گذشته در بازى هاى دوستانه تابستانى و نه در ديدارى از سرى آ برخوردار بوده است.
روياي ميلان شكست ناپذير دومين تيم پرافتخار ليگ قهرمانان اروپا چندين سال است كه به پايان رسيده، اما احتمال فروش اين باشگاه به سرمايه داران علاقه مندى از خاور دور، اميد را در دل هواداران متعصب ميلانى براى بازگشت به روزهاى خوش زنده نگه داشته است. اما تصور تكرار روزهاى خوش گذشته كمى دشوار مى باشد، چون اينتر ديگر تيم ميلانى نيز با با سرمايه گذارى اريك توهير تجربه مشابهى را داشته، اما در شرايط اين تيم نسبت به گذشته، چندان تغييرى ايجاد نشده است.
بسيارى از كارشناسان فوتبال ايتاليا اما فروش اين باشگاه در كوتاه مدت را غير ممكن ارزيابى مى نمايند، چون در اواخر ماه مى انتخابات منظقه اى در ايتاليا برگزار خواهد شد و سيلويو برلوسكونى بى ترديد مايل نيست با فروش ميلان عصبانيت و نارضايتى ميلانى ها را به سوى خود جلب نمايد.
