طرفداری— این نشریه روزانه مادریدی پس از باخت تحقیرآمیز 0-4 رئال مادرید در برابر اتلتیکو مادرید در اوایل ماه فوریه، تیتر زد: «آنچلوتی موجی شد». یک روز بعد در اشاره به رئال افزود: «جلسه رفع بحران به زودی برگزار خواهد شد» و سپس سریعاً تیتر بدخبرتری را منتشر کرد: «فلورنتینو، آماده نبرد».
طبق گفته مارکا، کارلو آنچلوتی در مواجهه با هم‌شهری تیم‌اش «دیگر ایده‌ای ندارد»، «زمان تفتیش و رسیدگی» در برنابئو فرارسیده است و فلورنتینو پرز درباره اتفاقات رخ داده در ویسنته کالدرون «علناً خشم خود را نشان داده است».
حرف‌هایی سخت‌گیرانه.
اما در بحبوحه فریادهای بحران، تیتری دیگر وجود داشت که کم‌تر دراماتیک بود اما از اهمیتی مساوی با تیترهای دیگر برخوردار بود: «سیمئونه، معجزه‌گر».
شاید بعضی بگویند واژه «معجزه» اندکی مبالغه‌آمیز است. دیگو سیمئونه که ایبار کوچک را به بردی خردکننده در برابر رئال نرسانده، او این کار را با قهرمانان اسپانیا انجام داده است. اما حتی اگر هم مبالغه‌آمیز باشد، «معجزه» آنقدرها هم با حقیقت فاصله ندارد.
انهدام 0-4 لوس بلانکوس رکورد نباختن اتلتی در برابر رقیب پرافتخارترش را به شش بازی رساند. از آن شش بازی، آن‌ها چهار برد داشته‌اند و هرگز هم اندک نشانه‌ای از احتمال باختن لوس کولچونروس در آن مسابقات ندیده‌ایم.
وقتی در نظر بگیرید که اتلتیکو بین سال‌های 1999 تا 2013 نتوانست حتی یک بار هم رئال را ببرد، متوجه می‌شوید که وضعیت کنونی، تغییری چشم‌گیر است. بنابراین، فارغ از آنچه بقیه فکر می‌کنند، در سواحل مانزانارس، سیمئونه واقعاً یک معجزه‌گر است؛ مردی است که تیاگو، هافبک اتلتی، زمانی یک «خدا» توصیف‌اش کرد.
به همین خاطر، صدمات بزرگ ناشی از اتلتیکو، نماینده نقصی واضح در فصل لوس بلانکوس شده‌اند. آگوست سال پیش، مردان کالدرون سوپر کاپ اسپانیا را ربودند. در ماه ژانویه، شاگردان سیمئونه آن‌ها را از کوپا دل ری حذف کردند و اتلتی با ثبت اولین دبل در لیگ طی 64 سال اخیر در برابر عذاب‌گران هم‌شهری خود، شدیداً مسئول جایگاه رئال مادرید در پشت سر بارسلونا در لا لیگا نیز هست.
سه تورنمنت، دو جامی که سلب شدند و یکی دیگر در خطر است، همگی به خاطر یک تیم. این آسیبی جدی به شمار می‌رود.
حال این نبرد کج و معوج آماده است تا وارد جبهه چهارم شود: لیگ قهرمانان اروپا.
برای اتلتیکو، سطح اعتماد به نفس بسیار بالاست. آن‌ها در سرتاسر فصل توانسته‌اند از پس رئال برآیند، چرا این بازی باید متفاوت باشد؟ تازه علاوه بر این، فرصت زدن اولین ضربه در خانه، به شکارچیان سیمئونه هیجان بیش‌تری می‌دهد.
اما عجیب است که علی رغم یک‌طرفه بودن بسیار زیاد تقابل‌های این فصل این دو تیم، رئال مادرید نیز دلایلی برای خوش‌بین بودن دارد.
هر بار که این دو دشمن در فصل 15-2014 با هم دیدار کرده‌اند، قهرمانان اروپا با مشکلی جدید روبه‌رو بوده‌اند. در سه جدال بین اواخر آگوست و اواسط سپتامبر، تیم آنچلوتی در حال تحمل کردن سختی‌های فاز گذار بود. آن‌ها در تلاش بودند تا چهره‌های جدید را در تیم جای و هم‌زمان خود را با ساختار و سیستمی جدید تطبیق دهند.
وقتی که دیدار کوپا دل ری از راه رسید، بازیکنان رئال در چنگال خستگی و تأثیرات واضح روند رکوردشکن 2014 بودند و تنها اندکی پیش از آن تحقیر تاریخی در فوریه، آنچلوتی، هامس رودریگز و سرخیو راموس را دست داد تا به همراه لوکا مودریچ و په‌په در لیست مصدومان رئال قرار بگیرند.
بنابراین، رئال هنوز در هیچ یک از مچ‌اندازی‌های این فصل با اتلتی حتی نزدیک به بهترین فرم خود نبوده است. هر دفعه لوس بلانکوس با موانعی ناخواسته مواجه شده و اتلتیکو، که بوی خون به مشام‌اش می‌رسید، با چنگال خود حمله کرده است.
اما بازی سه‌شنبه اندکی متفاوت خواهد بود. رئال مادرید سالم است، ستاره‌ها در بازی قبل استراحت کرده‌اند، بازیکنان اصلی خط میانی در دسترس هستند، کریستیانو رونالدو به گل‌زنی بازگشته است، سه برد پیاپی کسب شده‌اند و یک سرحالی و باانرژی بودن تازه در سرتاسر تیم به وضوح دیده می‌شود.
بر خلاف شش تقابل قبل، غول‌های سنتی این جدال با شیب صعودی قدم به ال دربی مادریلنو خواهند گذاشت.
ضمناً اتلتیکو تساوی نفس‌گیری با مالاگا در روزالدا داشته است، یک مسابقه پایاپای به معنی کلمه، که تفاوت فاحشی با برد رئال در برابر ایبار داشت و این بار، این اتلتی است که با مشکلات آمادگی جسمانی بازیکنان‌اش روبه‌روست، چرا که ماریو مانژوکیچ و دیگو گودین بازی‌های اخیر تیم را از دست داده‌اند و خسوس گامز همچنان در پستی غیر تخصصی به عنوان یک مدافع چپ موقتی مورد استفاده می‌گیرد.
اگرچه جدال امشب در لیگ قهرمانان، چیزی است که بارها در این فصل شاهدش بوده‌ایم اما این بار مکانیسم این مسابقه فرق دارد. شرایط و روزگار هر دو تیم، در شرایطی که قدم به هفتمین جدال این فصل‌شان می‌گذارند، تنها اندکی تغییر کرده است اما همین مقدار هم برای ایجاد تفاوت، کافی است.
اگر رئال مادرید ببازد، یک فصل کامل در معرض نابودی توسط یک رقیب قرار می‌گیرد؛ اگر ببرد، اعتبارات قهرمانی این تیم، هم در داخل و هم در اروپا، به شکل غیر قابل محاسبه‌ای زیاد خواهند شد.
در سرتاسر فصل، رئال مادرید نبردها با اتلتیکو را واگذار کرده است. اما به طریقی، هنوز هم فرصتی برای بردن جنگ دارد.
