طرفداری- بسیار قبل تر از آنکه کریستیانو رونالدو تبدیل به یک برند شود و حتی پیش‌تر از تجاری شدن نام «CR7»، او در برابر یکی از بهترین و بزرگترین تیم های باشگاهی جهان، عملکردی عالی و خیره کننده به نمایش گذاشت. رونالدوی نوجوانِ آن روزها، با معجزه‌ای یک روزه، راهی را برای خودش باز کرد که بعدها باعث شکستن رکورهای پیاپی در فوتبال شد. پس از آن عصرِ عالی، قرار بود یکی از بهترین قاتلان و گلزنان برتر تاریخ ظهور کند.
به قلم ترور ماری برای وب‌سایت Thesefootballtimes- با وجود آنکه روزنامه ها، این دیدار را با عنوان «دیدار دوستانه بی معنی» خطاب می کردند، قرار بود نقطه عطفی در تاریخ رقم بخورد و در استادیو ژوزه آلوالاده، دو تیم اسپورتینگ لیسبون و منچستریونایتد به مناسب ساخت این استادیوم جدید که هیجان بسیاری را به شهر آورده بود، برابر هم قرار گیرند. 6 آگوست 2003 قرار بود چیزی فراتر از یک بازی دوستانه رخ دهد، هم برای شیاطین سرخ و هم برای رونالدو.
در یک شب داغ تابستانی، درست قبل از شروع بازی، سر الکس فرگوسن طبق عادت همیشگی بازیکنانش را گردهم جمع کرد تا آخرین توصیه هایش را بگوید. در آن لحظه، او به مدافعان تیمش هشدار داد مواظب وینگر سرعتی و تکنیکی حریف باشند. این حرف روتین و معمولی به نظر می آمد ولی هیچ چیز در مورد آن عصر دلپذیر، معمولی نبود. البته رونالدو پیش از این بازی هم به عنوان یکی از آینده‌دارترین بازیکنان پرتغال شناخته می شد و نمایشش برابر یونایتد، ضربه‌ای پایانی به تمام تردیدها و ابهامات بود.
آن دوران در حالی که برخی بازیکنان مستعد می آمدند و نومیدانه می رفتند، رونالدو نشان داد قادر است در مقابل بهترین و باتجربه‌ترین بازیکنان هم بازی کند. کمی به غروب آفتاب مانده بود و می شد تشخیص داد بازیکنان یونایتد خسته و نفس بریده هستند. آن ها پس از بازگشت از تور سه هفته ای ایالات متحده آمریکا و پیروزی در چهار دیدار پیش فصل، خودشان را به این بازی رسانده بودند و قطعا پاهایی خسته، ماحصل برنامه فشرده این تیم بود
به هرحال باتوجه به رونالدویی که این روزها می شناسیم، نمایش آن شبش چندان هم شگفت آور نبود ولی چه کسی از آینده خبر داشت؟ آن نمایش کافی بود تا لیسبون پیشنهادات جذاب بسیاری دریافت کند و رونالدو را برای فروش قرار دهد. در کمتر از یک هفته بعد از آن بازی، کریستیانو رونالدو به خدمت یونایتد درآمد و رسما عضوی از ارتش مردان سر الکس شد.
او لقب گرانترین نوجوان تاریخ فوتبال بریتانیا را با خود همراه می کرد و انتظارات از او بسیار بالا بود. مطابق معمول، انگلیسی ها فکر می کردند خرید مناسبی نیست و او نخواهد توانست با سرعت و فیزیک فوتبال انگلیس کنار بیاید. اگر به آن شب بزرگ برگردیم، رونالدو گلزنی نکرد اما به هر شکل ممکن، خط دفاع یونایتد را نابود کرد و فابین بارتز را مجبور کرد واکنش های زیبایی از خود نشان دهد.
اصلا پست بازی برای او معنایی نداشت. چه در جناح راست و چه در جناح چپ، رونالدو واقعا روی توپ مسلط بود و حرکات انفجاری انجام می داد و شوت های وحشتناکی راهی دروازه می کرد. کریستیانو با سرعت خود چندین و چندبار باعث شد مدافعان منچستریونایتد اذیت شوند. چیزی که بیشتر باعث شد سر الکس برای جذب او ترغیب شود، سرعت بالایش در عوض کردن پست بود. او در یک لحظه از جناح چپ به سمت راست می رفت.
رونالدوی کنونی، هیچ اثری از آن رونالدوی 2003 ندارد. انرژی و سرعت او قبلا بیشتر بود. او حتی از لحاظ ظاهری هم تغییر زیادی کرده است. اکنون رونالدو تبدیل به یک فرصت طلب شده است اما پیش‌تر از تمام نقاط زمین حرکات تکنیکی به نمایش می گذاشت و گل های تماشایی به ثمر می رساند. طرز ایستادنش پیش از ضربات آزاد، استایل دویدن و تمام جزئیاتش، از او یک قهرمان و الگو ساخته بود. رونالدو در منچستریونایتد به بلوغ رسید و توانست سطح بازی اش را بهتر کند. او اکنون با 16 سال قبل تفاوت زیادی دارد.
رونالدو سمبل تلاش و کوشش است. او آن شب خودش سرنوشت را نوشت و با تحت تاثیر گذاشتن فرگی، راهی برای باز کرد که به بهترین شدن در جهان منتهی می شد. رونالدو قطعا آن عصر رویایی را فراموش نخواهد کرد، شبی که ستاره‌های آسمان برایش چشمک زدند.
