مطلب ارسالی کاربران
تو بهار منی / بنان
من اگر ز جهان به تو رو نکنم چه کنم
دل اسیر تو سلسله مو نکنم چه کنم
تو بیا مگر این دو روزه را غنیمت شمریم
غم کهنه در این بهاره ما به صبا سپریم
سخنت گوهری شده بر صدف دل من
گوهر تو شکسته شود دل من نشکن
بنشین مبادا به
ز برم بروی
ز گلوی مینای نی خوشا سخنی شنوی
نروم دیگر سوی باغ و چمن
چو کنار منی تو بهار منی
که به دامت گر اسیرم
ز غم و زارم
ندهم هرگز به همه دنیا گل روی تو را
سر موی تو را
به کمند سر زلفت چه خوش افتادم
ز صفای توام به غزل خوانی
به ترانه کنم شکر افشانی
به نوای خوشم اکنون دل اگر دادی
ز نوای بد دوران دگران زادی