احسان روزبهانی، بوکسور وزن 81 کیلوگرم ایران بعد از راهیابی به فینال لیگ ستارگان امید زیادی به برتری مقابل حریف آفریقایی دارد تا به این طریق بتواند سهمیه المپیک را برای بوکس ایران به دست آورد. احسان روزبهانی بعد از دو سال بازی در بوکس نیمه حرفهای دنیا با تیم آستانا قزاقستان، در لیگ ستارگان که پیکارهای آن در بلغارستان برگزار می‌شود تجربه بالایی دارد.
بوکسور المپیکی ایران برای دومین حضور در المپیک لحظه شماری می‌کند از این رو تا رسیدن به روز دهم بهمن در اردوی تیم ملی به طور جداگانه تمرین دارد. روزبهانی در اولین رقابت خود در لیگ ستارگان به مصاف بوکسور ازبکستان رفت که در بازی‌های آسیایی اینچئون به همراه خودش سوم شد و به مدال برنز رسیده بود. لژیونر بوکس ایران اما در صوفیه از سد این حریف قدرتمند خود گذشت.
روزبهانی در دومین مبارزه به مصاف بوکسور روسیه رفت و با وجود شایستگی‌هایی که روی رینگ به نمایش گذاشت، بازنده رقابت اعلام شد. در سومین دیدار نیز با وجود آسیب‌دیدگی از قسمت پا موفق شد حریف قدرتمند فرانسوی را شکست دهد. دارنده مدال برنز بازی‌های آسیایی 2014 اینچئون بعد از پیکارهای سنگین در لیگ ستارگان، به فینال راه یافت و اینک تمرینات سنگین خود را رها نکرده است و این روزها بیش از 10 راند مسابقه می‌دهد تا برای رقابت با حریف قدرتمند آفریقایی آماده شود؛ حریفی که توانست بوکسور روس را شکست دهد.
بوکسور جزیره موریس توانایی بسیار خوبی دارد و فینال ستارگان، رقابت فشرده‌ای بین او و احسان است. روزبهانی نزدیک به 15 روز تا فینال فرصت دارد و در تمرینات باانگیزه است. بوکسور ایرانی خود را برای یک رویارویی سخت آماده می‌کند.
وقتی احسان روزبهانی در خیابان راه می‌رود، افرادی که او را به عنوان یک بوکسور می‌شناسند چه واکنشی دارند؟
مطمئن باشید از من نمی‌ترسند! نمی‌دانم چرا اسم بوکس در جامعه بد در رفته است. هر کس اسم بوکس را می‌شنود فکر می‌کند این ورزش خیلی خشن است. خشونت در بوکس را بی دلیل بزرگ کرده اند و همین نکته سبب شده مردم شناخت دقیقی از آن نداشته باشند و مثلا بپرسند یعنی چی دو نفر همدیگر را بالای رینگ کتک بزنند. شاید بوکسورها آسیب‌های زیادی ببینند، اما میزان آسیب دیدگی در این ورزش به اندازه راگبی و فوتبال است. بوکس چهاردهمین رشته آسیب پذیر به شمار می‌رود.
چه انگیزه‌ای تو را به سمت این ورزش برد؟
دوست داشتم. عاشق بوکس بودم. دوست داشتم در فضایی متفاوت از بقیه ورزش کنم و به اعتقادم بوکس برای خیلی‌ها نامتعارف بود. این که احسان روزبهانی با چه روحیه‌ای می‌خواهد بوکسور شود، زمینه‌هایی را درون خودم احساس می‌کردم و همان‌ها مرا جلو می‌برد و مصمم‌ترم می‌کرد.
چه زمینه‌هایی؟
من کلا ماجراجو بودم. پرانرژی و بازیگوش. برای این‌که آرامتر شوم، برادرم مرا به تمرین بوکس می‌برد. با گذشت زمان، علاقه‌ام به بوکس بیشتر شد و تصمیم گرفتم حرفهای تمرین کنم. نخستین بار سال 1383 در پیکارهای رسمی شرکت کردم. سنم به جوان‌ها هم نمی‌خورد؛ اما رفتم و اول شدم. انگیزه‌ام بیشتر شد و خانواده ام حمایت کردند تا امروز که به اینجا رسیدم.
اکنون نمی‌گویی ای کاش ورزش دیگری انتخاب می‌کردم. نمی‌گویی به بوکسور در ایران توجه نمی‌شود و اگر فوتبالیست می‌شدم بهتر بود؟
نه، من عاشق بوکس هستم. درست است به این ورزش در ایران توجه کافی نمی‌شود و مشکلاتش زیاد است، اما باز هم بوکس را دوست دارم. در بازی‌های آسیایی اینچئون مردم دیدند بوکسورها چقدر زحمت می‌کشند و با چه مشکلاتی گریبانگیر هستند. آنها دانستند در صورت حمایت از بوکس، ورزشکاران می‌توانند مدال بگیرند.
چرا باشگاه‌های بوکس فعال نیستند؟
به دلیل این‌که دوست ندارند تیمداری کنند. با برخی از باشگاهداران صحبت کردم می‌گویند چرا باید در ورزشی سرمایه‌گذاری کنند که هیچ گونه توجیه اقتصادی ندارد. افرادی که به عنوان اسپانسر هم می‌خواهند بیایند دستمزدهای پایینی پیشنهاد می‌دهند. برای ورزشکاران این پیشنهادها صرف نمی‌کند.
یک تیم با چه مبلغ بودجه می‌تواند در لیگ شرکت کند؟
یک سال سقف قراردادم را روی 20 میلیون گذاشته بودم، اما تیمی حاضر نشد این مبلغ را پرداخت کند و من هم با هیچ جا قرارداد امضا نکردم. اکنون حساب کنید تیم‌ها برای ورود به لیگ باید چقدر هزینه کنند!
قراردادهای 10 یا 15 میلیون تومان نباید هزینه زیادی برای باشگاه‌ها باشد؟
قطعا نیست، اما باید همین مقدار سرمایه به باشگاه برگردانده شود. بخش خصوصی تبلیغات می‌خواهد در صورتی که همین کار هم برای بوکس فراهم نیست. تیم‌هایی در این سال‌ها آمدند اما بدقولی کردند. مسابقه‌ها هم نامنظم برگزار شد تا اسپانسرها به کلی قید لیگ برتر را با سرمایه‌گذاری روی بوکسورها بزنند.
برای لیگ ستارگان که ابعاد جهانی دارد اقدامی برای داشتن حامی مالی نکردی؟
این مسابقه‌ها در ایران بدرستی معرفی نشده است و مردم لیگ ستارگان را خوب نمی‌شناسند. این لیگ در کشورهایی که بوکسور دارند با حساسیت زیادی دنبال می‌شود. پخش تلویزیونی دارد و اسپانسرها و تبلیغات محیطی، درآمدهای خوبی را نصیب ورزشکاران می‌کند. در ایران چنین فضایی وجود ندارد، هر چند با اسپانسرهایی صحبت شده اما آنها همان جمله کلیشه‌ای را می‌گویند؛ این‌که رقابت‌ها کجا پوشش تلویزیونی دارد.
اما خبرهایی شنیده شده که فینال از تلویزیون پخش می‌شود.
من هم شنیده‌ام، اما نمی‌خواهم تمرکز خودم را به خاطر این حرف‌ها به هم بزنم. امیدوارم فینال به خاطر مردم پخش تلویزیونی شود و دهم بهمن یک روز به یادماندنی برای بوکس و ورزش ایران باشد.
با این اوصاف لیگ داخلی، حضور در لیگ‌های خارجی به نفع تو شد.
من دو سال در قزاقستان بودم که از هر نظر راضی‌ام. حقوق ماهیانه داشتم. به غیر از آن پیکارهایی را که برنده می‌شدم پاداش جداگانه داشتم. در آستانا ماهیانه 5000 دلار می‌گرفتم و بابت بردهایم 1000 دلار پاداش. پوشش تلویزیونی و حمایت مردمی در آنجا سبب شده تا سرمایه‌گذاری مناسبی روی بوکس صورت بگیرد. بی دلیل نیست در روزهای پایانی بوکس بازی‌های اینچئون، قزاق‌ها مدال درو کردند.
چرا امسال در قزاقستان بازی نکردی؟
امسال از سوی قزاق‌ها باز هم پیشنهاد داشتم. آنها می‌گفتند بمانم و در لیگ آنجا روی رینگ بروم، اما برای من پرچم وطنم اهمیت داشت. می خواستم با نام ایران در لیگ ستارگان بوکس شرکت کنم.
حضور در بوکس نیمه حرفهای چگونه است؟
برای من تمامی این سال‌ها بخوبی گذشت. سخت بود، اما لذت مبارزه سبب شد تا سختی‌ها را فراموش کنم و فقط به پیروزی فکر کنم.
چه تفاوت‌هایی میان بوکس نیمه‌حرفه‌ای و بوکس حرفهای وجود دارد؟
در بوکس نیمه حرفهای همزمان می‌توانی در بوکس آماتوری هم روی رینگ بروی، اما وقتی حرفهای شدی دیگر نمی‌توانی برای کشورت در بوکس آماتوری مسابقه بدهی. بوکس حرفهای بالاترین سطح رقابت‌های بوکس است.
لیگ ستارگان با حضور تو در فینال به پایان می‌رسد. زحمات زیادی کشیدی و بسیاری انتظار دارند این پیکارها را با قهرمانی و گرفتن سهمیه المپیک تمام کنی.
بعد از بازی‌های آسیایی اینچئون برای نخستین بار فدراسیون جهانی هشت نفر برتر هر وزن را انتخاب کرد و لیگ ستارگان را به راه انداخت. در وزن من، پیکارها در بلغارستان برگزار می‌شود و من به اتفاق آقای احدی سرمربی تیم ملی به این رقابت‌ها رفتم. سازماندهی وسیعی برای این رقابت‌ها تدارک دیده شده و در یک زمان در 10 نقطه مختلف دنیا در هروزن مسابقه‌های ستارگان جهان برگزار می‌شود و رقابت‌های وزن من یعنی 81 کیلوگرم در بلغارستان است. از نتایج خودم راضی‌ام، هر چند در مواردی مافیای بوکس مانع نتیجه گیری ام شد.
در بوکس مافیا وجود دارد؟
مافیا خیلی فعال است. گاهی شرط بندی‌ها نتیجه بوکس را تعیین می‌کند و خدا نکند بوکسوری را برای این منظور قربانی کنند! من از مافیای بوکس می‌ترسم. از قدیم همه می‌دانند روسیه و قزاقستان در زمینه قهرمانان بوکس چه رقابتی دارند و چقدر برای هم کری می‌خوانند. من به گواه سرمربی تیم ملی، حریف روس را در بازی‌ها زدم، اما داوران دست او را بالا بردند. در این مبارزه خوب ظاهر شدم اما در نهایت داوران در پایان شش راند حریف را برنده اعلام کردند.
با چند حریف صاحب نام در لیگ ستارگان مسابقه دادی اما در مجموع مهم‌ترین رقیبان بوکس ایران از چه تیم‌هایی هستند؟
کوبا، روسیه، اوکراین، قزاقستان، ازبکستان و چین مهم‌ترین رقبای ایران هستند که با این کشورها خیلی فاصله داریم.
بازی تو برابر رقیب فرانسوی هم خیلی خوب بود. کمتر کسی انتظار داشت آن بازی به نفع تو تمام شود.
حریف فرانسوی چپ گارد، قد بلند و جنگنده بود، اما او را 5 بریک شکست دادم. این بوکسور پیروزی مقابل مرا از قبل کنار گذاشته بود، اما روی رینگ این من بودم که واقعیت‌ها را آشکار کردم.
بازی با حریفی از آفریقا را چطور می‌بینی؟
بوکس با این حریف، پل من به سوی المپیک ریودوژانیرو است. او یکی از بهترین‌های جهان است. من باید با عبور از این حریف به ریو برسم و یک بار دیگر در المپیک بوکس کنم. مربیان پیکارهای این بوکسور را آنالیز کرده اند و ان‌شاءالله شکستش می‌دهم. علاوه بر سهمیه المپیک که پاداش تیم برنده است، در این رقابت‌ها برای نخستین بار به فرد پیروز کمربند طلایی می‌دهند. این دو مورد انگیزه‌های مناسبی هستند که برای بردن هر دو تلاش کنم. با وجود این هدف اصلی من شادی مردم است و این‌که بتوانم با راهیابی به المپیک همه مردم ایران را شاد کنم.
با احدی، سرمربی تیم ملی حرف می‌زدیم گفت خیلی آماده ای.
این فرصت را نباید از دست بدهم. می‌توانم نخستین ورزشکار ایرانی باشم که در رقابت‌های انتخابی، سهمیه المپیک می‌گیرد. برای من این یک افتخار بزرگ است. من همیشه از لحاظ بدنی قبل از مسابقات بزرگ و سرنوشت‌ساز خوب آماده می‌شوم و این را نتیجه زحمات مربیانم می‌دانم. مربی بدنسازی که داشتم از لحاظ بدنی خیلی با من خوب کار کرده است و مرا همیشه آماده به رینگ فرستاده است. به لحاظ بدنی هیچ‌وقت مشکلی نداشته‌ام. این اواخر مقداری مشکل فنی داشتم و باید کارهایی را در زمینه فنی انجام می‌دادم. حضور آقای احدی قوت قلب من بوده است. اکنون فکر می‌کنم در بهترین شرایط ممکن قرار دارم. برای فینال لیگ ستارگان تلاش می‌کنم تا بازی را از حریف ببرم زیرا احساس می‌کنم حقم المپیک است.
این پیکارها مانند رقابت‌های حرفهای خیلی سنگین است؟
درست در شرایط بوکس حرفهای برگزار می‌شود. بدون کلاه و فقط با شورت. در 8 راند سه دقیقه‌ای و واقعا سخت و نفسگیر است.
آیا تمرینات در ایران می‌تواند شرایط آماده سازی برای فینال لیگ ستارگان را فراهم کند؟
من در ایران حریف تمرینی دارم. فدراسیون به من کمک می‌کند و با شروع اردوی تیم ملی، حریفان دیگری برای آمادگی من روی رینگ می‌آیند. از نظر راندی و فضای رقابتی مشکلی ندارم و در تمرینات بیش از 10 تا 15 راند بازی می‌کنم.
توجه به تو در حد یک ورزشکار المپیکی است؟
توقع داشتم بعد از اینچئون شرایط بهتر شود. من از اینچئون تاکنون استراحت نداشتم اما وقتی به فینال لیگ ستارگان رسیدم توجه‌ها بیشتر شد. البته نه در سطح آرمانی. فقط در این حد که در هتل المپیک اسکان داده شدم و برایم اتاق مناسبی گرفتند.
آسیب هم که دیده بودی جدی است؟
از قسمت آشیل پا آسیب دیده بودم اما در MRI چیز خاصی نشان داده نشد و می‌توانم به تمریناتم ادامه دهم. این روزها شرایط آمادگی ام خوب است.
اگر سهمیه المپیک بگیری برای مسابقه‌های جهانی چه هدفی داری؟
صددرصد در پیکارهای جهانی شرکت می‌کنم و اگر تا آن موقع بلیت ریودوژانیرو در جیبم بود شک نکنید برای رکوردشکنی روی رینگ جهانی قرار می‌گیرم.
پس تا رقابت‌های المپیک از خداحافظی خبری نیست.
چرا باید خداحافظی کنم، وقتی می‌توانم سال‌های زیادی در ورزشی که به آن علاقه دارم حضور مثبتی داشته باشم.
گاهی وقت‌ها شاکی می‌شوی و می‌گویی از بوکس کناره‌گیری می‌کنی.
گاهی برخوردهایی با ما می‌شود که دلسردمان می‌کند و واکنش‌هایی را از جانب ما به همراه دارد. این مختص به من نیست. ورزشکاران زیادی هستند که چنین واکنش‌هایی دارند، اما اهداف بزرگ ما اهمیت بیشتری دارد و سعی می‌کنیم از دل جریان‌های متفاوت عبور کنیم و به اهداف عالی‌مان برسیم.
در حاشیه تمرینات تو اردوی تیم ملی بوکس در جریان است. اوضاع تیم ملی چگونه است؟
تیم ملی بعد از بازی‌های آسیایی راهکارهای تازه‌ای ایجاد کرده است تا رشد فزاینده خود را سرعت ببخشد. من در اردو جوانان باانگیزه و مستعدی را می‌بینم که در آینده حرفهای زیادی برای گفتن دارند.
می گویند زمان تحول در تیم ملی آغاز شده است. نسل بوکسورهای باتجربه به پایان رسیده و تیم ملی نیاز به خون تازه دارد. نظر تو چیست؟
با حضور آقای روح الله حسینی در کنار حاج آقا ناطق نوری اوضاع در فدراسیون بهتر شده است. جابه جایی بین نفرات تیم ملی امر کاملا اجتناب ناپذیری است و یک روز برای من هم باید جایگزین پیدا شود. از طرفی زحماتی که نسل قبلی برای بوکس کشیده اند نباید فراموش شود. بوکسورها با عشق به کار خود ادامه دادند و در میان سختی‌ها موقعیت‌های مطلوبی برای ورزش ایران به دست آوردند. جوانانی هم که در راهند باید قدردان زحمات باتجربه‌ها باشند و امکانی فراهم شود تا آنها از تجربیات نسل قبلی استفاده کنند. خوشبختانه در فدراسیون همه دنبال کار بچه‌ها هستند. برای کار خود من آقایان دانشمند و اردلان زحمت می‌کشند و اکبر احدی و دکتر بهرامی نژاد تاکنون سنگ تمام گذاشته‌اند.
