با شنیدن نام کشور امارات ، ناخود آگاه خطوط هواپیمایی مطمئن ، برج بلند خلیفه ، برج عرب با آن معماری جالب و زمین تنیس معروفش و ده ها چیز دیگر که از نماد های این کشور همسایه محسوب می شوند به یادمان می آید. اما حالا باید به همه این ها یک فرد را هم اضافه کنیم . بله درست خواندید یک انسان هم می تواند یک نماد و یک جاذبه برای یک کشور باشد کاری که این روزها عمر عبدالرحمن با کشور امارات می کند .
شاید تا قبل از جام ملت های آسیا وقتی با فوتبال دوستان کشورمان که اتفاقا خیلی هم به داشتن اطلاعات بالایشان می نازند از فوتبال امارات صحبت می کردیم با کلی کلنجار فقط می توانستند با فشار آوردن به ذهنشان نام سبیت خاطر را به زبان بیاورند ولی حالا عمر عبدارحمن کاری کرده است که نه تنها نامش را فراموش نخواهیم کرد که حالا یکی از فوتبالیست هایی شده که شاید در آینده پوسترش را روی دیوار اتاقمان نصب کردیم .
این پسر بچه مو فرفری در زمین کاری می کند کارستان ، او سورپرایز جهان عرب است و حالا نه تنها کشور امارات که تمام اعراب به داشتن این بازیکن به خود می بالند البته روزی خواهد رسید که به غیر از اعراب تمام آسیا به این بازیکن ۲۳ ساله افتخار کنند.
اما جالب است بدانید عبد الرحمن در بیسنتم سپتامبر سال ۱۹۹۱ در ریاض عربستان بدنیا آمده است. پدرش عبدارحمن احمد مجلل هم فوتبالیست بوده . عمر ۳ برادر فوتبالیست دیگر هم دارد که اتفاقا با اینکه از هر سه آنها کوچکتر است ولی استعداد بیشتری نسبت به احمد ،محمد و خالد دارد.
عمر عبدارحمن از همان کودکی تمام زندگی اش فوتبال بود او هر روز صبح تا شب در میدان الملز ریاض با توپ خود و البته دیگران را سرگرم می کرد . این کار هر روزه عمر شده بود تا اینکه در یک روز گرم تابستانی ریاض چشم های استعداد یاب باشگاه الهلال عربستان او را دید و از وی پرسید که در کدام باشگاه توپ می زنی ؟ که وقتی فهمید این پسر بچه بدون باشگاه است سریعا وی را به باشگاه الهلال برد.
اما باشگاه الهلال شهروندی عربستان را فقط به او و نه به خانواده اش می‌داد به این دلیل او پیشنهاد این باشگاه را رد کرد. باشگاه فوتبال العین پس از علاقمندی به او پذیرفت به کل خانواده اش شهروندی اعطا کند. به این ترتیب او به تیم العین و دو برادرش به آکادمی جوانان این تیم پیوستند.
به این شکل بود که فوتبال عربستان یک جواهر تراشیده شده را فقط به خاطر غرور زیاد سعودی دو دستی تقدیم امارات کرد و حالا حالا ها باید حسرت از دست دادن این بازیکن دوست داشتنی را بخورند.
او که در سال ۲۰۰۷ و در حالی که فقط ۱۵ سال داشت به باشگاه العین پیوسته بود بعد از دوسال توانست در باشگاه اصلی العین فیکس بازی کند و در سال ۲۰۱۱ با زدن یازده گل در ۲۹ بازی توانست به عنوان پدیده لیگ پر ستاره اتصالات شناخته شود. اما عمر نیمی از سال ۲۰۱۲ را بدلیل مصدومیت از دست داد و در دوران نقاهتش انقدر پیام امیدوار کننده از هوادارنش گرفت که خودش در مصاحبه ای اعلام کرد که انرژی که از هوادارانم گرفتم باعث شد ۲ ماه زود تر به میادین بر گردم.
عبد الرحمن در سال ۲۰۱۲ -۱۳ به عنوان بهترین بازیکن لیگ امارات انتخاب شد . وی همینطور به روند رو به رشدش ادامه داد تا در سال بعدش به عنوان بهترین بازیکن جام خلیج فارس شناخته شود و دیگر همگان اورا بهترین فوتبالیست عرب دنیا بدانند.
دو سالی می شود که استعداد یاب های بزرگ دنیا برای این بازیکن به دبی رفت و آمد می کنند از باشگاه ارسنال گرفته تا بارسلونا همه و همه دنبال این هستند تا این فوتبالیست آسیایی را برای خود کنند اما باشگاه العین که جالب است بدانید مالکیتش بر عهده خانواده آل زیاد است به هیچ عنوان این بازیکن را نمی فروشد و شیخ ناصر در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد که عمر عبدالرحمن جواهر خانوادگی آل زیاد است و حالا زمانش رسیده تا این بازیکن در ورزشگاه اتحاد با لباس منچستر سیتی ما را خوشحال کند.
هرچه که هست حالا ما ایرانی ها با دیدن دریبل های ریز این بازیکن یاد علی کریمی خودمان می افتیم و یقین داریم که استعداد این بازیکن مو فرفری حتی به اندازه یک تار موی اتو کشیده علی کریمی ما هم نمی رسد و افسوس می خوریم که چقدر دیر جادوگر دوست داشتنی ما به اروپا رفت و البته با ماندنش در فوتبال امارات راه فوتبال بازی کردن را به رشد امثال عبدالرحمن نشان داد.
