از چند سال قبل از آن بازی و تا حالا علم به نتیجه دو بازی در حال برگذاری دیگر را از دست داده‌ام. یک بازی در حیفا و در مقدماتی لیگ قهرمانان و یک بار دیگر بازی با وست بروم در زمستان سالی که گذشت و برفی که نه برق برایمان گذاشت و نه توان ارتباط با دنیای اطراف و نه خیلی چیزهای دیگر را.
تا حالا گوشتان درد گرفته است؟ در بین تمام دردهایی که تا 25 سالگی تحمل کرده ام، درد گوش متفاوت تر از تمام آنهاست. خارشی عذاب آور که هیچ کاری در مورد آن نمی توان کرد. جایی دم دست نیست که یک امید بیهوده به گذاشتن دست روی آن یا چیزی شبیه به آن داشت. شکم هم که درد بگیرد و دستتان را روی آن بگذارید چیزی درمان نمیشود اما احساس شما این است: که دستم به آن میرسد.
بازی اورتون مقابل سیتی برای یک چنین شرایطی برای طرفداران لیورپول دارد. میتوان پا روی پا گذاشت و به نظاره نشست که چگونه بازیکنانی که تا در خاطرت هست، بازنده بودنشان را در خاطر داری میتوانند مسبب همه چیزهای خوب شوند یا نه. بازیکنانی که با آنها خاطره نداریم. یکی دو تایشان را که کنار بگذاریم نمیدانیم چطور می‌توانیم باورشان داشته باشیم که میتوانند سیتی را شکست دهند.
مثل تمام موقعیت‌های مشابه، برخی از سمت آبی مر‌سی‌ساید مشکلی با باخت در این بازی و در نهایت قهرمان نشدن لیورپول ندارند. اما این دسته، تنها شامل عده‌ای قلیل می‌شوند. متفاوت از سرمربی و بازیکنان این تیم که بارها گفته‌اند بی توجه به هر تاثیر این بازی در مورد قهرمان شدن یا نشدن لیورپول، با تمام استخوان‌های بدن خود برای بردن سیتی و زنده نگه داشتن شانس حضور در لیگ قهرمانان خواهند جنگید.
لیگ برتر این روزها به سوی یک دیوانگی پیش می‌رود. در حالی که به نظر میرسید لیورپول با پیروزی مقابل چلسی همه چیز را برای یک قهرمانی آرام مهیا کند، اوضاع آنطور که باید پیش نرفت و به نظر همه چیز به هفته آخر موکول خواهد شد. سیتی‌زن ها میتوانند برای 48 ساعت پیش از بازی لیورپول مقابل پالاس به صدر جدول اما با یک بازی کمتر مشابه برسد. نتیجه‌ای که تافی‌ها میتوانند از بروز آن جلوگیری کنند.
شرایط کمی به مانند سال 2009 به نظر میرسد. در روزهایی که لیورپول در حال جبران روزهای بد زمستان و آن مساوی‌های تلخ مقابل تیم‌هایی مانند استوک و هال سیتی را با بردهای پیاپی و پر گل بود، لیورپولی‌ها شعاری ساخته بودند با این عنوان که حاضرند هر روز با یونایتد [رقیب مستقیم آن فصل که در دوبازی رفت و برگشت 6 گل از لیورپول دریافت کرد] بازی کنند. حالا که دیگر لیورپول بازی‌ای در دست با سیتی پیش رو ندارد باید دل به امید اورتون و در نهایت وستهام و آستون ویلا ناخون‌هایش را بجود و یا شاید با تفاضلی که بتواند 8 گل اختلاف تفاضل گل دو تیم را جبران کند، پالاس و نیوکاسل را شکست دهد.
سیتی مقابل یک بارسای دور از اوج حذف شد. در لیگ و از حیث فرم در 6 مسابقه اخیر با کسب 12 امتیاز در رده هفتم حضور دارند و این یعنی فرم آنها حتی از کریستال پالاس، منچستر یونایتد و اورتونی که امروز در گودیسون پارک میهمانشان خواهند بود ضعیف تر عمل کرده اند. آنها تنها یک پیروزی از ابتدای شروع لیگ برتر در استادیومی دارند که امروز باید برای قهرمان شدن در آن پیروز شوند.
امروز دیوانگی به چند صد متری آنفیلد بازمیگردد. جایی که شش روز قبل معادله قهرمانی به چالش کشیده شد. گودیسون امروز میتواند به بهشتی به یادماندنی برای لیورپولی‌ها به عنوان یک روز به یادماندنی از سینه ای به سینه دیگر منتقل شود.
